ملاقات خصوصی ساخته امید شمس یک سانتیمانتالیسم است و قبل از آنکه اهمیت سینمایی اثر مورد مداقه قرار گیرد بیننده را دچار اضمحلال منطقی خواهد کرد. مواجهه اول شمس با یک دیدار غیرمتعارفِ احساسی، عمیقاً رؤیایی و ناداستانی است. قبل از آن‌که مفاهیم و دستاوردهای سینمایی را در چارچوب ساختار سینمای ایران مورد کشف و شهود قرار دهیم باید به این نکته اشاره کنیم که سینما فرصتی است برابر برای احساساتی که تجربه شده یا ممکن است تجربه شود. امکان برابر تجربه احساسی که بین فرهاد و پروانه شکل می‌گیرد از نظر منطقی نه تنها صفر است بلکه رؤیایی و دور از ذهن به‌نظر می‌آید. این ویژگی از فیلم‌نامه «ملاقات خصوصی» جهان ذهنی بیننده را در مواجهه با ایده‌آل‌هایش از عشق و دوست داشتن قلقلک می‌دهد. فارق از آن‌که فیلم‌ساز چه پیشینه‌ای داشته و تا چه میزان تجربیات شخصی‌اش را داخل فیلم‌نامه آورده، قطعیت برابر یک مکاشفه میان عاشق و معشوق از بین رفته و ما بدون هیچ عقبه‌ای وارد چالش عاشقی می‌شویم. استفاده از تلفن همراه به عنوان ساختار مجاز برای ارتباط دو انسان و ایجاد احساسات بر اساس تصویر و مکالمه ویدئویی در دنیای تحت سلطه تکنولوژی ما را به یاد فیلم «er» ساخته اسپایک جونز می‌اندازد و همچنین ناخودآگاه بیننده خاص سینما از ملاقات‌های خصوصی به یاد ساخته رسول‌اف «گاگومان» می‌افتد.

• ادبیات

تداخل موضوعیت صرفاً ترکیب ژانری برای یک اثر سینمایی به وجود نمی‌آورد و به فیلم «ملاقات خصوصی» نمی‌توان گفت یک عاشقانه اجتماعی چرا که ادبیات تنها جایی است که قبل از مواجهه تصویری و ذهنی با سوژه باید آگاهی از آن و شناخت از آن برای خواننده، بیننده، به وجود آید. پرداختن به مسئله دوست داشتن در زندان و اصرار بر باورپذیر کردن آن به خودی خود ناتوانی فیلم‌نامه‌نویس از یافتن خرده پیرنگ‌های مناسب برای قصه است. این که ما عاشقانه‌ای را روایت کنیم که صرفاً با یک ارتباط مجازی محرمانه از داخل زندان شکل بگیرد و با غلو آن را حقیقی جلوه دهیم یعنی شناخت کافی از احساسی که ایجاد کرده‌ایم نداریم. از سویی دیگر احساسی که میان پروانه و فرهاد شکل می‌گیرد قابلیت فداکاری برای یک‌دیگر را ندارد. پروانه چرا برای فرهاد مواد قاچاق می‌کند؟ چرا فرهاد در سکانس آخر پس از کلنجار با خود همه‌چیز را گردن می‌گیرد؟ شاید پاسخ دهندگان پرسش دوم بگویند تماشای واکنش یک کودک خردسال، تخریب ماشین فرهاد با حرص زیاد توسط پسر همسایه، بهانه‌ای برای صحه گذاشتن بر وجدان فرهاد شد. اما ابداً این پاسخی درست به عنوان فیلم‌نامه قصه‌ای که می‌توانست یک شاهکار تمام عیار باشد، اگر تنها و تنها اگر سکانس پایانی‌اش با خودکشی فرهاد همراه می‌شد؛ نیست. ادبیات بر روی کاغذ می‌تواند حاصل ذهنیات خواننده‌اش باشد و تا ابد فرهاد و پروانه دلشان را به ملاقات‌های خصوصی با فواصل طولانی مدت خوش کنند اما سینما باید پاسخی قاطع بر تمامیت داستانی یک اثر ادبی باشد. آنچه «ملاقات خصوصی» را از منظر سینمایی مهم می‌کند چگونگی برخورد مؤلف با یک سوژه سوخته است.

• خط و ربط

تعصب کورکورانه برادر نسبت به خواهرش که به تدریج دستمایه‌ای برای سواستفاده از شخصیت و ایجاد تعلیق داستانی می‌شود خوب است اما کافی نیست. حتی کاراکتری که شمس به عنوان سرکرده مافیای زندانی‌ها خلق می‌کند در آخر با رها شدگی همراه است. این فکت‌ها به خودی خود نماینده آن است که ثابت کند شمس از قصه چه می‌خواهد. برادر پروانه که باید موتور فیلم باشد پس از ورودش روند داستانی فیلم را به جهت منفی تغییر می‌دهد. بیننده‌ای که تا چندی پیش با خود می‌اندیشد فرهاد و پدر پروانه، ایرج، چرا به زندان افتاده‌اند حالا باید بی‌خیال هرآن‌چه می‌پنداشته شود و قصه‌ای دیگر را پیش بگیرد و البته بعدها جواب گمان‌هایش در فیلم به صورت سطحی داده می‌شود. تمکز بنیادین فیلم بر بازی هوتن شکیبا و پریناز ایزدیار بنا شده. بیننده‌ای که عادت داده شده شکیبا را در کنار شاکردوست ببیند حالا باید او را در کنار ایزدیار احساس کند. البته این مقایسه عامیانه تنها در سینمای سوپرمارکتی صدق می‌کند و باوجود آن‌که امید شمس سعی کرده از چنین فضایی فاصله بگیرد همچنان خط و ربط‌های فیلمش دچار عقبه چنین بدنه‌ای خواهد شد. ایزدیار علاوه‌بر قابلیت‌های منحصربه‌فرد در تعمیم دادن زیبایی و میمیک چهره‌اش به خواست کارگردان، توانایی ایجاد احساس مستقیم با کاراکتر یک دخترِ مظلومِ خانواده دوست را دارد که بازی او در «ابد و یک روز» نقطه عطف آن است. «ملاقات خصوصی» می‌تواند شروع خوبی برای یک فیلم‌ساز باشد اما نقطه عطفی در کارنامه هنری وی به وجود نمی‌آورد.

اسپایک لی با دریافت جایزه فلوشیب انستیتو فیلم بریتانیا (BFI) تجلیل می‌شود.

جایزه فلوشیپ انستیتو فیلم بریتانیا که بالاترین جایزه آکادمی این کشور است به اسپایک لی فیلمساز و کارگردان آمریکایی اعطا می‌شود.

این جایزه در یک رویداد ویژه که ۱۳ فوریه در ساوت‌بانک انستیتو فیلم بریتانیا برگزار می‌شود، به لی اهدا می‌شود. در این رویداد همچنین جلسه پرسش و پاسخ با این فیلمساز به میزبانی تیم ریچاردز رئیس انستیتو فیلم بریتانیا و مدیر اجرایی آن بن رابرتز برگزار می‌شود. پس از آن نیز «تابستان سم» فیلمی که اسپایک لی در سال ۱۹۹۹ ساخته به نمایش درمی‌آید.

لی بیش از ۳ دهه است که به صورت حرفه‌ای مشغول فیلمسازی است و «باید آن را داشته باشد» در سال ۱۹۸۶ و «کار درست را انجام بده» در سال ۱۹۸۹ و «کوکلاکس کلن سیاه» یا «بلک‌ک‌کلنزمن» در سال ۲۰۱۸ که برنده اسکار و بفتا شد از جمله آنها هستند.

این کارگردان در این برنامه همچنین از آرشیو ملی انستیتو فیلم بریتانیا بازدید خواهد کرد. این آرشیو با لی برای چاپ نسخه ۳۵ میلی‌متری فیلم «مالکوم ایکس» وی که محصول سال ۱۹۹۲ است همکاری کرده و فیلم در مراسم سالانه انستیتو فیلم بریتانیا که ژوئن برگزار می‌شود اکران خواهد شد.

چهره‌های مطرح دیگری چون تیلدا سوینتون، مارتین اسکورسیزی، اولیویا کولمن، استیو مک‌کوئین، جودی دنچ، هیو گرانت و کیت بلانشت پیش از این فلوشیپ بنیاد فیلم بریتانیا را دریافت کرده‌اند.

لی گفت احساس خوشبختی می‌کند که طبق عقیده اجدادش یعی «عمل به جای حرف» عمل می‌کند و از انستیتو فیلم بریتانیا تشکر کرد که ادامه میراث خانوادگی‌اش یعنی عشق و صلح را ارج می‌نهد.

انستیتو یا بنیاد فیلم بریتانیا از سال ۱۹۳۳ تاسیس شده و نهادی غیرانتفاعی برای حمایت از گسترش و رشد فیلم و تلویزیون بریتانیاست. آرشیو ملی این نهاد بزرگ‌ترین آرشیو فیلم دنیاست.

اسپایک لی ۶۵ ساله کارگردان برنده جایزه امی و اسکار است و در بیشتر فیلم‌هایش به مسایل نژادی، اجتماعی و سیاسی می‌پردازد. وی سال ۲۰۲۱ رئیس هیات داوران هفتاد و چهارمین دوره جشنواره کن شد و به عنوان نخستین سیاه‌پوست این سمت را بر عهده گرفت.

او قرار است به زودی جایزه «یان مک‌للان هانتر» را نیز از سوی انجمن نویسندگان آمریکا دریافت کند.

نسل فردا / گروه فرهنگ و هنر

«این سریال را من نساخته‌ام!»، «فلان سریال توقیف شد»، به دلیل سانسور، پخش این سریال به تعویق افتاد»، «آزادی بیان نداریم»، «ممیزی‌ها باعث کاهش کیفیت آثار است» و ...، جملاتی آشنا که مدتی آن را از زبان سازندگان سریال‌های شبکه نمایش خانگی می‌شنیدیم و اسم رمز این روزها این است که «فلان سریال از ساترا مجوز نگرفته است.» البته درگذشته گمان می‌شد که این جملات یک روش تبلیغاتی برای پلتفرم‌ها است و بهانه‌ای برای کارگردانان شده تا کم و کاستی‌های اثرشان را توجیه کنند. اما این روزها مشخص شد که عدم توانایی ساترا در رقابت با شبکه نمایش‌خانگی هم در این ماجراها تاثیرگذار است و در واقع این مسائل فقط جنبه تبلیغاتی نداشته.

ساترا (سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر) می‌خواهد نظارت داشته باشد، پس دست به سانسور و ممیزی روی آثار شبکه نمایش خانگی می‌زند و این روزها هم به سریال‌ها مجوز نمی‌دهند. ولی همین کار، دستمایه تبلیغات بیشتر اثر شده و از این طریق، سازندگان اثر و پلتفرم‌ها می‌توانند مخاطب را کنجکاو و جذب خود کنند و در هر حالت ساترا و صداو سیمایی که روی آن نظارت دارد را مطرود جلوه دهند. ساترا کمی جلوتر آمد و دید هر کاری که انجام دهد مخاطبان شبکه نمایش‌خانگی افزایش می‌یابد و صداو سیما عقب‌تر می‌رود، پس در یک اقدام، نامه به رییس جمهور نوشت و در خواست تعطیلی پلتفرم‌ها «فیلیمو» را صادر کرد.

سریال «سقوط» درحالی روز چهارشنبه ـ پنجم بهمن ماه ـ به عنوان پرمخاطب‌ترین مجموعه نمایشی پلتفرم پخش‌کننده‌اش معرفی شده بود که وضعیت پخش ادامه قسمت‌های این سریال بر اساس آنچه در آخرین اطلاعیه ساترا آمد، در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. با این همه وزیر ارشاد با تاکید بر اینکه «سقوط» ادامه دارد، تاکید کرده بود، «اینکه یک اثر بنا بر عملکرد یک بازیگر متوقف شود، از سوی وزارتخانه ممنوع شده است.»

جالب‌تر اینکه اسماعیل عفیفه، تهیه‌کننده در گفت و گویی با خبرآنلاین معتقد است که حذف پلتفرمی مانند فیلیمو بازهم باعث نمی‌شود که مخاطبان تلویزیون را تماشا کنند، ضمن اینکه فیلیمو ساختارشکنی و هنجار شکنی انجام نداده است.

مهر: برد پیت و جورج کلونی برای حضور در فیلمبرداری فیلم مشترکشان حاضر شدند. برد پیت و جورج کلونی برای ساخت فیلم «گرگ‌ها» در لوکیشن فیلم در نیویورک حاضر شدند. «گرگ‌ها» اولین تجربه همکاری آنها پس از سال‌هاست که اپل موفق شد تا امتیاز آن را در رقابت شدید با دیگر استودیوها به دست آورد. این فیلم را جان واتس سازنده «مرد عنکبوتی» کارگردانی می‌کند. به دست آوردن امتیاز این فیلم یکی از مهم‌ترین جدال‌های کمپانی‌های بزرگ در سال گذشته بود. واتس مسئولیت نوشتن فیلنامه را هم برعهده داشته است. گفته شده «گرگ‌ها» درباره دو دلال است که هر دو برای یک پروژه استخدام شده‌اند و با هم رقابت می‌کنند. امی ریان دیگر بازیگر این فیلم است. فیلمبرداری این فیلم از سه‌شنبه در محله هارلم نیویورک شروع شد و پنج شنبه شب هم این دو در هوایی بارانی ساعت‌ها در برابر دوربین بودند.

خبرآنلاین: 7 بازیگرفیلم «چرا گریه نمی‌کنی؟» ساخته علیرضا معتمدی همگی منتشر کردند، اعلام کردند در جشنواره فجر امسال شرکت نمی‌کنند، واقعاً جالب توجه است که این بازیگران اعلام کرده‌اند: «در چند سال اخیر از جشنواره فجر پرهیز می‌کرده‌ایم»! شاید با استناد به آن جمله معروف «حافظه تاریخی مردم ضعیف است» چنین ادعایی کرده‌اند! ولی حتی اگر حافظه تاریخی مردم هم ضعیف باشد متأسفانه یا خوشبختانه اینترنتی و گوگلی وجود دارد که هیچ چیز از یادش پاک نمی‌شود. بعد هم در خبری دیگر علی نصیریان، هنرمند پیشکسوت با ارسال نامه‌ای خطاب به دبیر جشنواره، عنوان کرد که از حضور در جشنواره فیلم فجر معذور است. علی نصیریان در این یادداشت کوتاه نوشت: «... نظر به مشکلات جسمی، سنی و عوارض روحی که اخیراً بر من عارض شده است، از حضوردرجشنواره فیلم فجر معذورم. بنابراین خواهشمند است نام اینجانب را از حضوردرهرگونه مراسمی در این جشنواره حذف بفرمائید».