تقریباً از اواسط فروردین ماه سالجاری بود که زمزمه افزایش نرخ بنزین و حذف کارت بنزین از گوشه و کنار پمپ بنزین‌ها و گروههای مختلف مردمی شنیده می‌شد. درآن زمان برای صحت و سقم این اخبار به سراغ متولیان مختلف حوزه انرژی رفتیم. مثلاً تعداد زیادی از مجلسی‌ها، اعضای کمیسیون انرژی و معاونان وزیر نفت قاطعانه اعلام کردند که «به هیچ عنوان نه دولت و نه مجلس تصمیم و برنامه‌ای برای افزایش قیمت بنزین و یا حذف کارت بنزین ندارد....

فشار خون بالا یک وضعیت خطرناک است که می‌تواند با گذشت زمان بر روی قلب تأثیر بسیار زیادی بگذارد. اگر فشار خون بالا کنترل نشود، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و سکته را افزایش می‌دهد. اما خبر خوب این است که روش‌های طبیعی برای کنترل فشار خون بالا در دسترس هستند که ما در این مقاله به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

1.      پیاده‌روی و انجام فعالیت‌های ورزشی

نخستین راه برای درمان خانگی و طبیعی فشار خون بالا انجام فعالیت‌های ورزشی است. با انجام فعالیت‌های ورزشی به طور منظم، قلب شما در عملیات پمپاژ قوی‌تر شده و این امر باعث کاهش فشار خون داخل شریان‌ها می‌شود. 150 دقیقه ورزش خفیف و 75 دقیقه ورزش شدید در هفته به طور قابل توجهی در کاهش فشار خون مؤثر است. بر اساس تحقیقات انجام شده، ورزش بیشتر، باعث کاهش بیشتر فشار خون می‌شود.....

همزمان با حاکم شدنِ مجدد نوعی فضای رکود و سکون در چهارچوب مذاکرات اتمی وین، بار دیگر تحلیل و تفسیرهای مختلفی در مورد دلایل و ریشه‌های شکل گیری این وضعیت در چهارچوب مذاکرات مذکور ارائه می‌شود. در این راستا، دیپلمات‌ها و منابع رسانه‌ای غربی ایران را متهم می‌کنند و معتقدند که طرحِ درخواست‌های به اصطلاح فرابرجامی از سوی ایران در چهارچوب مذاکرات احیای برجام، عملاً کار را به وضعیت نَه چندان مساعد کنونی کشانده است و به طور خاص ایران نیز بر این باور است زیاده خواهی ها و عدم واقعی بینی طرف‌های غربی و به ویژه آمریکا، عملاً شرایط را برای انجام مذاکرات سازنده بسیار محدود کرده و فضایی را ایجاد کرده که در قالب آن حصولِ هر توافقی، لزوماً به معنا تأمین منافع کشورمان نیست. با این همه، از لا به لای موضع گیری‌های منابع سیاسی و رسانه‌ای ایرانی و غربی در روزهای اخیر، می‌توان دلیل اصلی ایجاد وضعیت رکود و سکون کنونی در قالب مذاکرات اتمی وین را رمزگشایی کرد. در این چهارچوب، شاید اصلی‌ترین دلیلِ بن‌بست جاری در قالب مذاکرات وین علی رغم ارائه ابتکارهای گوناگون به ویژه از سوی طرف‌های اروپایی در قالب معادله احیای برجام می‌تواند این باشد که ایران طرحِ اخیر پیشنهادی اروپا را که البته در هماهنگی با آمریکا ارائه شده، در عینِ دارا بودن ظاهری زیبا و آراسته، حاوی مفادی ارزیابی کرده که از ماهیتی مبهم برخوردارند و جا را برای دبه کردن‌های آتیِ واشینگتن باز می‌گذراند. در واقع، ایران پس از تجربه ناموفق در قالب نسخه اولیه توافق برجام که در سال 2015 میلادی حاصل شد و مملو از ساختارها و واژگان مبهم و دوگانه‌ای بود که در نهایت غرب نیز با استناد به آن‌ها اقدام به تضعیف منافع کشورمان کرد، اکنون حساسیت به مراتب بیشتری را در مورد واژگان و عبارات لحاظ شده در قالب متن توافق احتمالی جدید پیدا کرده و تأمین نشدنِ نظرات و منافع کشورمان در این زمینه عملاً فضای مذاکرات وین را به سمت بن بست کشانده است. در این میان، یکی از ترفندهای مهم و عینی غرب در قالب پیشنهادها و ابتکارهای ارائه شده از سوی آن‌ها این است که در چهارچوب صورتِ کلی پیشنهادات خود، مواردی جذاب را مطرح می‌کنند با این حال به محض امضای توافق و عملیاتی شدنِ آن، با استفاده از سازوکارها و مکانیسم‌ها و بندهایی که در توافق گنجانده‌اند، هر کاری می‌کنند تا طرف مقابل آن‌ها به تعهدات خود عمل کند اما در جبهه خود، به اصطلاح عوام، دبه می‌کنند و از زیرِ تعهداتشان شانه خالی می‌کنند. اهمیت این مساله زمانی آشکار می‌شود که بدانیم اساساً دولت بایدن به دو دلیل عمده در این رابطه می توانه کنشگری عامدانه نیز داشته باشد. اولاً، رویکرد دولت بایدن در مورد ایران، در چهارچوب رویکردهای کلان سیاست خارجی آمریکا در رابطه با کشورمان قرار دارد که بر اساس آن‌ها، ایران نَه یک رقیب برای واشینگتن، بلکه دشمن آن محسوب می‌شود. از این رو، حصول توافق از جانب دولت آمریکا با یک دشمنِ این کشور، زمانی می‌تواند تأمین کننده منافع این کشور باشد که در عینِ متوقف ساختن پیشرفت‌های اتمی کشورمان، زمینه را جهت وارونه ساختن هرگونه توافق با ایران به نفع غرب و تبدیل آن به توافقی یکجانبه که بر اساس آن بتوان ایران را در موقعیتی دشوار قرار داد نیز فراهم کند. جدای از این‌ها، باید توجه داشت که دولت بایدن که مدت‌هاست با انتقادهای جدی به ویژه از سوی جمهوریخواهان در رابطه با تحرکات برجامی اش رو به رو است و در عین حال به دلیل قول‌هایی که در جریان کارزار انتخاباتی خود در سال 2020 داده نمی‌تواند به کل قیدِ برجام و مذاکرات با ایران در این رابطه را بزند، به دنبال دستیابی به توافقی ناقص و مبهم با ایران است تا هم آن را به مثابه یک پیروزی بزرگ برای سیاست خارجی دولت خود و عمل به وعده‌اش، به عرصه سیاست داخلی آمریکا بفروشد و هم در دوره حضور خود در قدرت، به نحوی سیستماتیک و پیدا و نهان، با اقدام به نقض توافق جدید، سطح فشارها بر ایران را افزایش داده و با استناد به همین رویه، خود را نزد منتقدان برجام نیز رهبری قدرتمند نشان دهد. رهبری که توافقی ضعیف‌تر در مقایسه با نسخه سال 2015 توافق برجام را با ایران به امضا رسانده و در عینِ متوقف ساختن پیشرفت‌های اتمی ایران، کارزار فشار حداکثری علیه این کشور را به نحوی متفاوت با رویکردهای ترامپ و البته همانطور که خودِ بایدن در ابتدای دوران ریاست جمهوری‌اش ذکر کرده، به شیوه‌ای هوشمند علیه تهران به پیش برده است. دستورکاری که صرفاً به واسطه انعقاد یک توافقِ مبهم و پُر از خلأ و نقص با ایران امکانِ تحقق می‌یابد.

هیات سیاسی همراه رئیس‌جمهور در سفر به سازمان ملل خلاف رویه‌های سابق، جمعی اندک اما تأثیرگذار در حوزه سیاست خارجی و بین‌الملل هستند که به تعبیر رییس جمهور می‌خواهند حرف‌های ملت ایران را بدون لکنت بیان کنند و از مظالم و مفاسدی که ملت بزرگ ایران و جهان را رنج می‌دهد بگویند.

رئیس جمهور در صدر هیأتی سیاسی عازم نیویورک، مقر سازمان ملل شد تا از پتانسیل این نهاد برای پیگیری منافع ملی و تببین گفتمان سیاست خارجی دولت سیزدهم به عنوان گفتمانی برآمده از انقلاب اسلامی بهره گیرد. آیت‌اله رئیسی با گفتمان نظم و عدالت در نیویورک حضور دارد؛ «نظم عادلانه بین‌المللی از طریق چندجانبه‌گرایی اقتصادی».

سخنرانی رئیس‌جمهور عصر امروز، در هفتادوهفتمین نشست مجمع عمومی این نهاد بین‌الملل آغاز می‌شود و آنطور که آیت الله رییسی معتقد است، «سازمان ملل محل تبیین ظلم‌هایی است که جهان امروز از آن رنج می‌برد و در واقع می‌تواند یکی از جلوه‌های جهاد تبیین باشد؛ اگر بتوانیم به وظیفه خود درست انجام دهیم می‌تواند تبیین خوبی برای بیان مواضع جمهوری اسلامی ایران باشد.»

اما در این سفر چه کسانی آیت‌آلله رئیسی را همراهی می‌کنند؟ رئیس‌جمهور ایران خلاف رویه‌های روسای جمهور قبلی، با تعداد محدودی به نیویورک رفت؛ یعنی همراه با هیأت سیاسی ۵ نفره.

«غلامحسین اسماعیلی» رئیس دفتر رئیس‌جمهور، «حسین امیر عبداللهیان» وزیر امور خارجه و «علی باقری» معاون سیاسی او، «محمد جمشیدی» معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور و «وحید جلال زاده» رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، رئیس‌جمهور را همراهی می‌کنند.