روز جمعه خبری منتشر شد که اگرچه در رسانه‌ها توجه زیادی به آن نشد اما نه تنها مهم است بلکه می‌توان به صراحت گفت زنگ هشدار بزرگی را به صدا در آورده است. حمله عناصر داعش به زندان غویران در حسکه سوریه در نزدیکی مرز عراق و سوریه و تلاش آنها در جهت آزاد سازی هم قطاران خود از این زندان. بعد از گذشت چند روز از این حمله، درگیری‌ها بین عناصر نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد) و عناصر گروه تروریستی داعش  همچنان ادامه دارد و طی آن بین 3500 تا 5000 هزار زندانی داعشی از زندان سکه فرار کرده‌اند.. ناظران می‌گویند در صورت خارج شدن کنترل زندان و فرار همه زندانیان داعش از این زندان، گروه تروریستی

به گزارش خبرنگار بین الملل نسل فردا؛ پایگاه خبری «میدل ایست آی» در جدیدترین گزارش خود به مساله حمله احتمالی روسیه به اوکراین در روزهای آتی پرداخته و به طور خاص دغدغه‌های انرژیِ قاره اروپا نسبت به این حمله را به طور ویژه مورد اشاره و بررسی قرار داده است. این مساله به طور خاص از این منظر حائز اهمیت است زیرا روسیه 40 درصد از گاز طبیعی مورد نیاز اروپا را تأمین می‌کند. در این راستا، "میدل ایست آی" به ابتکار رئیس جمهور آمریکا در دعوت از امیر قطر به کاخ سفید جهت رایزنی با این کشور و بررسیِ راه‌های استفاده از ظرفیت‌های قطر با هدف تأمین گاز طبیعی اروپا اشاره کرده است.

میدل ایست آی در این رابطه می‌نویسد: «آمریکا گفتگوها و مذاکراتی را با قطر انجام داده تا زمینه را جهت انتقال گاز طبیعیِ مایع از قطر به کشورهای اروپایی، در صورت انجام حمله نظامی از سوی روسیه به اوکراین، فراهم سازد. بدون تردید وقوع یکچنین حمله‌ای می‌تواند کمبود قابل توجهی را برای قاره اروپا در امر دسترسی به منابع انرژی ایجاد کند.

بی تردید یکی از راههای برون رفت از شرایط موجود کشور هم از حیث ایجاد اشتغال پایدار و کنترل تورم ونفدینگی، ایجاد سرمایه گذاری می‌باشد. بر اساس اصول متقن علم اقتصاد منابع در دسترس وموجود محدود بوده وهنر مدیریت بکار گیری و تخصیص درست منابع محدود برای دستیابی به حداکثر کارایی وبهره وری می‌باشد. افزایش منابع در پی جذب سرمایه، یکی از راهکارهای مد نظر دولت‌ها بوده وهست. این سرمایه یا داخلی است یا خارجی. هر سرمایه گذاری برای انجام فعالیت اقتصادی مطمئناً شرایط حاکم را به دقت و وسواس خاصی بررسی و کوچک‌ترین تغییر هم از حیث قوانین موجود وهم تغییر ریل سیاستگذاری های اقتصادی را رصد می‌کند تا میزان ریسک سرمایه گذاری خود را به حداقل برساند که در این جایگاه بدون تردید مصاحبه‌ها، گفتگوها واعلام نظرها و چشم اندازهای ترسیمی متولیان امر می‌تواند حکم شمشیر دو لبه را داشته باشد چه در حکم جذب یا گریز سرمایه. همچنان که بارها گفته و نوشته‌ام میدان اقتصادی کشور عرصهٔ آزمون وخطا نیست بلکه از این به بعد با گذشت چهل واندی سال از پیروزی حکومت اسلامی عزیزمان باید خط مشی اقتصادی ما مشخص و متقن باشد. با آمدن یک دولت ورفتن دولتی دیگر به کل مسیر اقتصادی کن فیکن و مسیر جدیدی از ابتدا وگاها در تضاد محوری با سیاست‌های اقتصادی قبل اتخاذ نگردد زیرا آثار کوتاه و بلند مدت آن هدر رفت منابع و زایل شدن فرصت‌هاست.. نقشه و مسیر اقتصادی کشور بایستی با توجه به برنامه‌ها و چشم اندازهای ترسیمی بالادستی طراحی وریل گذاری و برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده، باشد. نگاهی گذار به کشورهای صنعتی دنیا نشان می‌دهد که تعدادی از آنان بعد از جنگ جهانی دوم، با اقتصاد کاملاً متلاشی شده در صورتی که اکثر زیر ساخت‌های خود را از دست داده بودند با اجرای یک یا چند برنامه چند ساله توانستند با ایجاد دگرگونی اساسی در شرایط حاکم بر یک کشور جنگ زده، به یکی از قطب‌ها و به نقلی غول‌های اقتصادی جهان چه در گروه هفت یا گروه بیست تبدیل شوند. پس اگر آنان توانستند بدون تعارف ماهم می‌توانیم. سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا تاکنون که سال‌های زیادی از پایان جنگ تحمیل می‌گذرد ما، به رغم انجام فعالیت‌ها، بازسازی‌ها و سازندگی‌های انجام شده که نباید و نمی‌توان از کنار آن به سادگی گذشت هنوز در خم یک کوچه‌ایم و بحث نرخ مرغ وتخم مرغ می‌شود بحث روز مردم ومتاسفانه دولت مردان ما. نمی‌خواهم به بحث سفرهٔ غذایی مردم بی توجهی کنم بلکه می‌خواهم ذهن‌ها را متوجه سطح درگیری اقتصادی عملی وذهنی مسولین محترم وجامعه نمایم. کشور عزیز اسلامیمان هم پتانسیل‌های بالقوه وهم بالفعل آشکار ونهان بسیار دارد، باید آنها را کشف و بهترین نحوه مدیریت کرد. زمان، زمان فرصت سوزی وهدر رفت منابع نیست. در یک تقسیم بندی اقتصاد با توجه به نوع و میزان مالکیت، دولتی، تعاونی ویا خصوصی تعریف می‌شود. در حال حاضر با دو مقولهٔ اول کاری ندارم و حسب تخصص و تجربه خود به بحث سرمایه گذاری در بخش خصوصی می‌پردازم. سرمایه گذاری بخش خصوصی توسط اشخاص یا شرکت‌ها به دوبخش داخلی وخارجی قابل تقسیم بندی است. در بحث سرمایه گذاری شرکت‌های خارجی با توجه به اعمال تحریم‌های ظالمانه خارجی در حال حاضر کشور عزیز اسلامیمان با چالش‌هایی روبرو بوده وهست که امیدواریم به با درایت متولیان امور و تدابیر اتخاذی به فضل الهی شاهد، موفقیت وبه دست آوردن پیروزیی دیگر در این زمینه باشیم. اما در خصوص جذب سرمایه گذار بخش خصوصی به صورت فردی هم از حیث داخلی یا خارجی می‌توان کار را به نحو احسنت مدیریت کرد. در ابتدای امر به عقیدهٔ بنده باید نگاه مستولی بر جامعه به صورت اعم و دولت و دستگاه‌های متولیان امر بطور اخص نسبت به سرمایه، سرمایه گذار و بخش خصوصی احصاء واصلاح گردد. آنچه بخش خصوصی را راغب به سرمایه گذاری می‌کند در کنار همهٔ مشوق‌های مربوط ثبات قوانین و نوع نگاه مسولان به موضوع سرمایه گذاری می‌باشد. متاسفانه بررسی شواهد وقراین موجود در طی سالیان گذشته این امر را به ذهن می‌رساند که نوعی کنش و واکنش و رقابت نوشته یا نا نوشته ما بین دولتها و بخش خصوصی در حال انجام بوده است و در حال حاضر پیشنهاد می‌گردد وزارت صمت همراه و همزمان با تغییر رویکرد و تغییر ساختار به عنوان متولی اصلی امر حلقهٔ اتصال بخش خصوصی ودولتی را بستر سازی نماید. در این راه اجرای دقیق قوانین با ثبات و بدون شک وشبهه (بند وتبصره متضاد)، ترسیم چشم انداز واقعی بر اساس آمار وارقام موجود میدانی و در نظر گرفتن منابع موجود ونوع پراکندگی و پتانسیل‌های واقعی نه فشارهای سیاسی واعمال نظر سیاسیون، می‌تواند راهگشا، واقعی و صد البته قابل اجرا باشد. در شرایط کنونی بخش خصوصی در خصوص تولید با کیفیت، تأمین مایحتاج بازار داخلی و ارزآوری با توسعه بازار خارجی خود می‌تواند بازوی کمکی خوب وقویی برای دولت باشد. تصویب مشوق‌های صادراتی، مالیاتی و .... می‌تواند ضمن ایجاد انگیزه زمینه رقابت پذیری را در بین تولید کنندگان وصادر کنندگان فراهم نماید. در یک کلام نگاه بخش دولتی به بخش خصوصی باید تغییر وبخش خصوصی ضمن رعایت چهارچوب‌های تعیین شده، در کنار دولت برای رشد وپیشرفت کشور تلاش نموده و زمینه جذب هر چه بیشتر وبهتر سرمایه گذاران داخلی وخارجی را فراهم نماید. وزارت صمت باید نقش نظارتی و سیاست گذاری را در پیش گرفته و تا حد امکان خود و سایر دستگاههای مرتبط را از چرخهٔ دخالت مستقیم و اجرایی در امور بنگاه‌های اقتصادی خارج نماید. شکوفایی اقتصادی در کشور یک عزم ملی می‌خواهد ویک مدیریت آگاه ودلسوز و با برنامه و این امر شدنی و دست یافتنی است اگر همهٔ ما فعل خواستن را واقعاً با عمق جان صرف کنیم.