در این هیچ تردیدی نیست که حوزه فرهنگ هر کشور قدرت انکار ناشدنی است که با توجه به گستردگی فعالیتی که دارد حتی می‌تواند سرنوشت سیاسی و اقتصادی آن مملکت را تغییر دهد. بنابراین این یک حوزه بسیار مهم و حساس برای هر جامعه‌ای محسوب می‌شود و برنده آن مدیری است که قدرت این حوزه را درک کرده و شناسایی کند. وزارت فرهنگ و ارشاد ما نیز از این قاعده مستثنی نیست و فقط یک بخش خاصی را شامل نمی‌شود. دربرگیرنده همه هنرها اعم از مطبوعات و رسانه‌ها و سایر حوزه‌های فرهنگی است. بنابراین باید بدون اینکه از دیگری کاسته شود همه بخش‌های این وزارت مورد توجه و اهمیت قرار گیرد تا آن اثرگذاری لازم را نشان دهد. این یک اشتباه است که مثلاً به کارهای فرهنگی برسیم اما هنری را نبینیم یا رسانه و مطبوعات را نبینیم، چنین نگاههایی غلط است و سیاست خوبی نیست. باید همه دیده شوند، هنرمندان، اهالی رسانه، که اتفاقاً اقشار بسیار تاثیرگذار و ارزشمندی هستند.

باید تضمین لازم درجهت همه اهالی هنر و هنرمندان دررشته های مختلف داده شود. همانطور که اشاره شد باید مراقب باشیم، کارهایی را که دررابطه با فرهنگ انجام می‌دهیم تاثیراتش نه تنها برفرهنگ که می‌تواند همه ابعاد مدیریتی کشور را تحت الشعاع قرار دهد؛ نه تنها در لحظه حال و اکنون که تا مدتها نیز امتداد خواهد داشت.

متاسفانه فعالیت‌هایی صورت گرفته که حوزه فرهنگ کشور را کمرنگ کرده است. هنوزبرنامه ریزی دقیق فرهنگی با متولی مشخص نداریم. فرهنگ یک مقوله است ولی متولیانش زیاد هستند و همین نابسامانی و هرج و مرج مدیریتی این وادی را کم تأثیر کرده است.

در واقع به همه این دلایل اگر بخواهیم یک ارزیابی دقیق و بیطرفانه داشته باشیم، واقعاً کسی که خیلی از جهت فرهنگی قوی و تاثیرگذار باشد را نداشته‌ایم و افراد همیشه نسبی بوده‌اند. با این حال اگر هم چنین فردی را نداشت ایم مجبور بودیم که از بین خوب و خوب‌تر به یک نفرش امیدوار باشیم. به هرترتیب انتظار می‌رود افراد کاربلد جلوی متلاشی شدن و سپس سقوط هرچه بیشتر کشتی فرهنگ کشور را بگیرند. خصوصاً مطبوعات و تئاتر و سینمای کشور که پیشانی فرهنگ ساز هر جامعه‌ای محسوب می‌شود و باید از سوسو زدن نجات یابند تا جانی تازه بگیرند که حیات فرهنگی یک سرزمین مثل ایران اسلامی همین در گرو همین حوزه است.