خبرآنلاین: آنجلینا جولی دراقدامی که می‌گوید برای حمایت اززنان و دختران افغانستانی است، برای نخستین باربه اینستاگرام پیوست و در اولین گام رکوردشکن شد. آنجلینا جولی که تا پیش از در هیچ شبکه اجتماعی فضای مجازی عضویت رسمی نداشت، به اینستاگرام پیوست. او رکورد رسیدن به یک میلیون دنبال‌کننده که پیش ازاین دراختیار جنیفر آنیستون بود را در این حضور غافلگیرکننده شکست. جولی دریک ساعت نخست بیش از یک میلیون و ۷۰۰ هزار دنبال کننده پیدا کرد. این بازیگر، تهیه‌کننده و کارگردان نامی سینما، در نخستین پست اینستاگرامی نامه‌ای را منتشر کرده که دختری افغان در آن از وحشت بازگشت طالبان نوشته است. جولی در توضیح آن نوشته است:‌ «هم اکنون مردم افغانستان در حال از دست دادن امکان برقراری ارتباط و آزادی بیان در شبکه‌های اجتماعی هستند. من به اینستاگرام آمدم تا صدای کسانی باشم که در سراسر جهان برای حقوق اولیه انسانی‌شان مبارزه می‌کنند.»

مهر: این احتمال وجود دارد که امسال ۲ چهره اصلی کسب اسکار بازیگری ویل اسمیت و دنزل واشینگتن باشند. کلایون دیویس منتقد سایت خبری سینمایی ورایتی در پیش‌بینی نامزدهای اسکار بازیگری امسال معتقد است ۲۰ سال پس از آنکه ویل اسمیت اولین نامزدی اسکارش برای بازی در نقش «علی» را به دنزل واشینگتن برای «روز تعلیم» باخت، این ۲ چهره مطرح دنیای بازیگری امسال احتمالاً دوباره رو در روی هم می‌ایستند و این بار این رقابت برای «کینگ ریچارد» و «تراژدی مکبث» خواهد بود. با این حال وی معتقد است امسال رقابت در دنیای بازیگران مرد بسیار جدی است و انتخاب بهترین بازیگر کار ساده‌ای نخواهد بود زیرا اندرو گارفیلد با بازی در «تیک، تیک ... بوم» نیز همان قدر خوب بوده که بندیکت کامبربچ در «قدرت سگ» و «زندگی الکتریکی لوییس وین» درخشیده است.

یک نتقد سینما و تلویزیون گفت: آنچه گاندو را از سایر آثار مشابه داخلی، متمایز و ممتاز می‌کند، مضمون و محتوای ملی و ساختارحرفه ای آن است. «جبار آذین» در گفت و گو با خبرگزاری فارس گفت: مجموعه تلویزیونی گاندو جزو بهترین آثار اکشن و حادثه‌ای و در ردیف برترین سریالهای پلیسی امنیتی تلویزیون ایران محسوب می‌شود.

وی ادامه داد: آنچه گاندو را از سایر آثار مشابه داخلی، متمایز و ممتاز می‌کند، مضمون و محتوای ملی و ساختار حرفه‌ای آن است. گاندو، یک مجموعه اکشن و حادثه‌ای موفق و مخاطب پسند است، چراکه مختصات نوشتاری و تصویری این نوع فیلم‌ها و سریال‌ها در آن لحاظ شده و یکی از عناصر جذابیت گاندو در حیطه سرگرم سازی مخاطب است.

وی اظهارداشت: گاندو، سریالی پلیسی و امنیتی است و آرش قادری در جایگاه فیلمنامه نویس و جواد افشار در مقام کارگردان و سایر عوامل هنری کوشیده‌اند، ملزومات گونه آثارپلیسی را در گاندو، مدنظر قرار دهند. گاندو، به دلیل گزینش مضامین اجتماعی با رویکرد ملی، چاشنی واقعیت و تخیل و چیدمان آنها در قالب یک اثر امنیتی و رعایت ظرایف و دقایق و مؤلفه‌های تولیدات امنیتی با استفاده از امکانات و ابزار و حمایت‌های لازم ساخت آثار امنیتی و به کارگیری مناسب و واقع نمای نیروهای اطلاعاتی، امنیتی، حفاظتی و انتظامی در نقاط گره آفرین وگره گشای داستان گاندو، عناصر دراماتیک را در جایگاه مقبول نمایشی خود قرار داده است.

آذین تصریح کرد: گاندو، افزون بر این ویژگی‌ها، یک اثر اجتماعی و سیاسی هم است. از همین رو مجموعه‌ای جامع به حساب می‌آید و پشتوانه پژوهشی در حد لازم در خصوص موضوع‌های امنیتی، سیاسی و اجتماعی، گاندو دو را هم در امتداد و پله‌ای بالاتر از منظر ساختار و پرداخت هنری از فصل نخست آن جای داده است.

وی ادامه داد: تولید آثار پلیسی امنیتی به دو دلیل بسیار سخت، حساس، پرهزینه و واکنش برانگیزاست. نخست، لزوم وجود امکانات، ابزار و ادوات و حمایت در تولیدات پلیسی و استفاده درست و مطلوب آن‌ها در اثر که گاندو در این مورد خوب عمل کرده است. و دوم، حساسیت‌ها و باورها و سلایق سیاسی و گروهی که گاندو و تمام این نوع تولیدات را در معرض تماشا و قضاوت و برخورد قرار می‌دهد.

این منتقد سینما و تلویزیون اظهارداشت: به همین دلایل، لازم و ضروری است که در تولید آثاری مانند گاندو، با سمت گیری‌های سیاسی و امپریالیستی، تمام جوانب و حساسیت‌های اجتماعی و سیاسی مورد دقت و توجه قرار گیرد تا موضوع‌ها و دستمایه‌های ملی و اجتماعی آنها در چارچوب‌های ملی و مردمی، بدون نمایش تعلقات و گرایشهای جناحی و سیاسی ارائه شده و تصویر گردد تا امکان سوءتفاهم، سوءبرداشت و برخوردهای سیاسی نالازم فراهم نیاید. گاندو، درکل به عنوان یک اثر اکشن، پلیسی، امنیتی، ملی و ضدامپریالیستی، سریالی قابل توجه و تأمل و تاثیرگذار است که هنرمندانه، نوشته، کارگردانی، بازی و اجرا شده است.

ایسنا: «یک ثانیه»، جدیدترین ساخته ژانگ ییمو، کارگردان سرشناس چینی، به عنوان فیلم افتتاحیه جشنواره سن‌سباستین اسپانیا انتخاب شد. به گزارش ددلاین، فیلم «یک ثانیه» پیش ازاین قرار بود درسال ۲۰۱۹ در جشنواره فیلم برلین رونمایی شود، اما درآخرین لحظات به دلیل آن‌چه مشکلات فنی توصیف شد، از جشنواره کناررفت که برخی این رخداد را به سبب فشارهای دولت چین برای عدم نمایش آن مرتبط می‌دانند. این فیلم با فیلمبرداری دوباره برخی صحنه‌ها مجوز اکران در چین را گرفت اما در نهایت به فروشی کم‌تر ازانتظار ۱۰ میلیون دلاری دست یافت. حالا جشنواره فیلم سن سباستین اسپانیا قصد دارد ساخته تازه ژانگ ییمو را به عنوان فیلم افتتاحیه خود در اولین نمایش بین‌المللی روی پرده برود. «یک ثانیه»، درامی تاریخی است که به فراز و نشیب‌های انقلاب فرهنگی در چین پرداخته است. بسیاری از کارهای او درفستیوال‌های مهم جهانی نمایش داده شده است. «ذرت سرخ» برنده خرس طلای جشنواره برلین، «جو دو» نامزد نخل طلای جشنواره کن واولین فیلم نامزد جایزه اسکاربهترین فیلم غیرانگلیسی سینمای چین، «فانوس قرمز را بیفروز» که دومین نامزدی اسکار فیلم خارجی را برای وی به ارمغان آورد، «داستان کیو جو» برنده شیر طلای جشنواره ونیز، «زیستن» برنده جایزه بزرگ هیات داوران و بهترین بازیگر زن کن،‌ «نه یکی کمتر» که دومین شیرطلای ونیز را برای «ژانگ ییمو» به همراه داشت و «به‌سوی خانه» برنده جایزه خرس نقره‌ای و کلیسای جهانی از جشنواره برلین، از مهم‌ترین آثار و جوایز این سینماگر چینی هستند.

باشگاه خبرنگاران جوان: شان پن در مصاحبه‌ای با CNN تأیید کرد که استفاده از واکسن برای مخاطبان سینما باید اجباری شود.

شان پن بازیگر هالیوودی، به صحبت‌های سابق خودش متعهد مانده و باز تأکید کرده است که استفاده از واکسن کووید ۱۹ باید اجباری باشد. شان پن در مصاحبه‌ای با سیان اِن به مایکل اسمرکانیش گفت: بسیار خرسندم که مخاطبان این فرصت را داشتند فیلم «روز پرچم» من را به صورت سینمایی تماشا کنند. البته تنها از افرادی که واکسینه شده‌اند تقاضا دارم که این فیلم را ببینند. این روزها داشتن اثری که به صورت اختصاصی درسینماها اکران شود، بسیارنادرشده است. این فیلم نهایتاً در سرویس‌های نمایش آنلاین عرضه می‌شود و آن موقع زمان بهتری برای کسانی است که هنوز واکسن دریافت نکرده‌اند.

شان پن در ادامه بر صحبت‌های قبلی خود در ماه ژوئیه تاکید کرد. او در آن زمان گفته بود تا زمانی که تمامی افراد «گسلایت» واکسن کرونا را دریافت نکنند، در این اثر حاضر نخواهد شد. او در روز اکران فیلم جدیدش در ۱۱ اوت نیز گفته بود: خواهش می‌کنم کسانی که واکسن کرونا دریافت نکرده‌اند برای تماشای فیلم به سینما نروند. این بازیگر با اشاره به اینکه تنها عوامل نزدیک به بازیگران ملزم به دریافت واکسن هستند، گفت: من معتقدم که همه باید واکسن بزنند. معتقدم که این کار باید اجباری باشد؛ مثل روشن کردن چراخ‌های اتومبیل هنگام رانندگی در شب.

ایبنا: کتاب «گفت‌وگو با مفتون امینی» به کوشش مهدی مظفری ساوجی منتشر شد. این کتاب در ۴۹۶ صفحه و با قیمت ۱۳۵ هزار تومان به تازگی در نشر مروارید راهی بازار کتاب شده است. در معرفی ناشر از این کتاب آمده است: مفتون امینی از شاعران شاخص امروز است که امسال نود و هفت‌ساله شد. از معدود شاعران در قید حیات است که حضور نیما را از نزدیک درک کرده است. سرودن شعر را از دهه سی آغاز کرد و در جوار شاعرانی نظیر شاملو، فروغ، اخوان، رؤیایی، احمدرضا احمدی، بیژن جلالی، رضا براهنی، نصرت رحمانی، منوچهر آتشی و... همواره آثار قابل توجهی در قالب کتاب به دوستداران شعر و ادبیات معاصر فارسی ارائه کرده است.

مهدی مظفری ساوجی، در این کتاب به گفت‌وگو درباره زندگی و اشعار مفتون امینی پرداخته و دیدگاه‌های این شاعر را، در آستانه صدسالگی، با مخاطبان شعر و ادبیات امروز در میان نهاده است. این کتاب با سه شعر از محمدحسین شهریار، احمد شاملو و محمدرضا شفیعی کدکنی که به مفتون امینی تقدیم کرده‌اند آغاز می‌شود. احمد شاملو در پیوند با شعر مفتون امینی می‌گوید: «کاش می‌شد شعرهای رنگی نوشت، تجربه‌ای که آقای مفتون امینی کرده است.»

محمود دولت‌آبادی می‌نویسد: «در سینه آن مردِ نیرومند، قلبِ کبوتری انگار می‌تپد... اما فقط شعرِ مفتون نبود که در من بسیار اثر گذاشت، که با شعرِ او، شخصیّتِ مفتون بوده و هست که همواره احترام‌برانگیز بوده است، با آن وقارِ خودِ ویژه مفتون، وقاری که به‌انگاشتِ من نوعی استغنا را در پسِ پشتِ خود دارد که باز به‌انگارِ من، ناشی می‌شود از وحدتِ شخصیّتی انسانی که مفتون امینی است...»

و سیمین بهبهانی در مواجهه با شعر مفتون می‌نویسد: «شعرِ مفتون، گنجینه نقش‌های رنگین و عواطفِ دلنشینی است که از عشق و عرفان و تفکّر، گرانسنگی می‌گیرد. هرگز بی‌قرارِ آوازه و غوغا نبوده و نیست و دوستدارانِ شعرش همچندِ ستارگانند. فروتن و باوقار، ایستا و شکیبا به کار ارزشمند خود ادامه می‌دهد و هرچه از سیاهی مویش کاسته به سپیدی شعرش افزوده است و اکنون، این سپیدموی سپیدگوی آذری، شعری جوان و پُرشور دارد...»

ایرنا: رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور گفت: مسجد فقط مکان عبودیت به معنای اقامه مناسک و شعائر دینی نیست و مسجدی که در آن به سیاست جهان اسلام توجه نشود، مسجد سکولار است.

حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی در وبینار منطقه‌ای جنوب شرق آسیا گفت: مسجد فقط مکان عبودیت به معنای اقامه مناسک و شعائر دینی نیست و مسجدی که در آن به سیاست جهان اسلام به معنای راه درست اندیشیدن و رسیدن به هدف جوامع اسلامی توجه نشود مسجد سکولار است. چون فقط به فرد و ارتقای او می‌پردازد و نسبت به اجتماع مسلمانان، چه در سطح محله و چه در سطح جهان اسلام بی‌تفاوت است. این چنین مسجدی به مباحث مهمی چون اخوت و برادری در جهان اسلام توجه نکرده و در نتیجه کارکردها و وظایف واقعی مسجد در آن تعریف نشده است.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به آیه ۱۸ سوره توبه گفت: مسجد به اندازه‌ای جایگاه عالی دارد که هرکس نمی‌تواند عمران و آبادانی آن را عهده دار شود. بنابراین آبادی مساجد صرفاً محدود به مسائل مادی نیست بلکه عمران فرهنگی مسجد نیز مقوله مهمی است.

وی به دو تجربه ایران اسلامی در حوزه مساجد اشاره کرد و گفت: فعالیت و حضور پایگاه‌های بسیج به عنوان ظرفیت‌های مردمی و همچنین کانون‌های فرهنگی هنری در مساجد سراسر کشور نتایج متعددی داشته است که به ویژه برای قشر کودک و نوجوان جذاب بوده و منجر به حضور آنها در مساجد می‌شود؛ ضمن اینکه تقویت کتابخانه مساجد و فعالیت‌هایی در عرصه دانش‌افزایی و مهارت‌افزایی ذیل حضور این دو مرکز در مساجد منجر به ایجاد فضای متفاوت و پویایی شده است.

اندیشمندان دراین همایش ضمن تاکید برجایگاه ویژه مسجدالاقصی، خواستارفعالیت مومنان و مسلمانان سراسرجهان نسبت به آزادسازی قدس شریف شدند. سخنرانان همچنین نسبت به تقویت همدلی میان مسلمانان دررابطه با مساله قدس تاکید کرده وخواستاروحدت و همبستگی مسلمین دراین عرصه شدند. تشکیل شبکه بین المللی در راستای تحقق و یکپارچگی دررابطه با مساله قدس به عنوان قبله اول مسلمانان، از دیگر مسائل مورد بحث در این وبینار بود.

تلویزیون «سیان اِن» طی یک مصاحبه تلفنی با خالد حسینی با او درباره بازگشت طالبان به قدرت، مسئولیت آمریکا در قبال افغانستان و آن‌چه آرزو می‌کند آمریکایی‌ها درباره این کشور و مردم آن درک کنند صحبت کرده است.

-          وقتی می‌بینید که خانه کودکی‌تان در کابل دوباره به دست طالبان سقوط کرد، چه احساسی داشتید؟

این بسیارناراحت‌کننده است. یک روزازخواب بیدارشدم، تلفنم را روشن کردم ودیدم کابل سقوط کرده است. من اززمان حادثه ۱۱ سپتامبر و حمله آمریکا به افغانستان چندین‌بار به افغانستان رفته‌ام واین کاملاً آزاردهنده است. پیوند عاطفی بسیار قوی با کشور، شهرو مردم آن دارم. در واقع از سال ۱۹۷۶ در افغانستان زندگی نکرده‌ام اما آن سال‌های تعیین‌کننده در آن‌جا سپری شد. دیدن پرچم طالبان بر فراز آن شهر بسیار دلخراش است.

-          از سال‌های اولیه زندگی در آن‌جا چه چیزی به یاد دارید؟

سوررئال است که چقدر متفاوت بود. در آن‌جا هیپی‌ها در چای‌خانه‌ها می‌نشستند وزنان در مکان‌های عمومی حضور داشتند و ماشین می‌راندند و در دولت به عنوان وکیل و پزشک کار می‌کردند و جامعه‌ای بسیار متفاوت بود. کابل شهری پررونق بود و طبق استانداردهای یک کشور مذهبی محافظه‌کار، کاملاً آزاد بود. ۴۰ سال است که افغانستان یکی از سخت‌ترین نقاط روی کره زمین برای «بچه بودن» است، اما من واقعاً کودکی دوست داشتنی‌ای در آن‌جا داشتم. بسیار خدا را شکر می‌کنم که در آن دوران در افغانستان زندگی کردم و توانستم چند سال پایانی صلح و ثبات را درافغانستان قبل ازحمله شوروی و ایجاد این دومینو ازرویدادها مشاهده کنم که به اتفاقاتی ختم شد که در روزهای اخیر در تلویزیون می‌بینیم.

-          ازخانواده ودوستان‌تان که هنوزدرافغانستان هستند چه می‌شنوید؟

آن‌ها به من می‌گویند که شما چه انتظاری می‌توانید داشته باشید، یعنی آن‌ها به شدت نگران امنیت خود و دوستان و آینده کشور و این موضوع هستند که ورود طالبان درحال حاضربه بهای حقوق فراوان و دستاوردهایی است که در ۲۰ سال گذشته به سختی به دست آمده است.

-          بعد از بیرون راندن طالبان از قدرت در سال ۲۰۰۱، به نظر شما افغانستان به کجا می‌رسید؟

احساسات من بازتاب میلیون‌ها افغان بود: این‌که طالبان رفته‌اند و گشایشی برای آینده‌ای بهتر، کشوری باثبات‌تر، مرفه‌تر و صلح‌آمیزتر در حال شکل‌گیری است. در سال ۲۰۰۳ در کابل بودم. این اولین بار بود که پس از ۲۷ سال به افغانستان بازگشتم، هنوز هیچ‌گونه شورشی مشاهده نشده بود و مردم کاملاً امیدوار بودند. این با شرایط امروز کاملاً در تضاد است.

-          چه زمانی آن احساسات امیدواری شروع به تغییر کرد؟ آیا پیش‌بینی می‌کردید که طالبان دوباره افغانستان را به شیوه‌ای که دارد در اختیار بگیرد؟

هنگامی که من در افغانستان بودم و با مردم محلی صحبت می‌کردم نکته بسیار قابل توجه آن بود که چگونه همه آن‌ها یک چیز را تکرار می‌کردند: این‌که آن‌ها ایمان نداشتند که دولت افغانستان بتواند از آن‌ها محافظت کند و کشور را حفظ کند. فکر می‌کنم اکثریت افغان‌ها نگران هستند که بدون حضور نیروهای بین‌المللی در افغانستان، دولت این کشور به دست گروه‌های دیگر بیفتد. فکر نمی‌کردم به این سرعت سقوط کند. اما در عرض ۱۱ روز کشور به دست طالبان افتاد و ما این‌جا هستیم و این کاملاً بهت‌آور است.

 -          اکنون جهان چه مسئولیتی در قبال افغانستان و مردم آن دارد؟

ما می‌توانیم منتظر جابه‌جایی افغان‌ها در روزها، هفته‌ها و ماه‌های آینده باشیم. در حال حاضر یک بحران انسانی در داخل افغانستان وجود دارد.

-          نظر شما در مورد این‌که طالبان می‌گویند حکومت آن‌ها این‌بار متفاوت خواهد بود چیست؟

احساسات من درباره آن‌ها بازتاب تفکر بسیاری از افغان‌های دیگر است. من عمیقاً شک دارم. احساس می‌کنیم که طالبان باید این کار را با عمل ثابت کند نه با کلمات. توجه جهان در حال حاضر به طالبان است، بنابراین تعجب‌آور نیست که آن‌ها می‌گویند به حقوق بشر احترام می‌گذارند و به حقوق زنان احترام می‌گذارند. آن‌ها بسیار محتاطانه می‌گویند «در حدود قوانین اسلامی»، اما این امر کاملاً جا را برای تفسیر باز می‌گذارد.

-          کتاب‌های شما خوانندگان زیادی را در سراسر جهان با افغانستان آشنا کرد. داستان تا چه اندازه می‌تواند به درک فرهنگ و مردم یک کشور کمک کند؟

این تنها یک پنجره به داخل کشور و تجربه یک نفر است. بسیار خوشحالم که مردم کتاب‌های من را خوانده‌اند و ارتباط شخصی با وضعیت بد افغان‌ها و با افغانستان و این سرزمین ایجاد کرده‌اند، زیرا سال‌های سال است که افغانستان با طالبان، جنگ و قاچاق مواد مخدر دست به گریبان است.

-          درحال حاضر کدام صداهای افغان نادیده گرفته می‌شود؟

یکی از نگرانی‌های جدی من درباره صداهایی که نادیده گرفته می‌شوند، مربوط به زنان است.

-          دوست داشتید مردم چه چیزی را بیشتر درباره مردم درباره افغانستان درک می‌کردند؟

آن‌ها مردمی هستند که از جنگ خسته شده و به ستوه آمده‌اند و ۴۰ سال آشوب و آوارگی و بحران را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته‌اند. از مردم می‌خواهم که پس از محو شدن توجه رسانه‌ای مردم افغانستان را رها نکنند. آن میلیون‌ها نفر هنوز آن‌جا خواهند بود. میلیون‌ها افغان در حال حاضر تحت کنترل گروهی هستند که ۲۰ سال است به طور سیستماتیک این کشور را ترور کرده است.

نسل فردا / گروه فرهنگ و هنر

این ضرب المثل قدیمی خودمان است که می گوییم «ندزد و نترس». برایش مصداق هم زیاد داریم و داستان خلق آن را هم خوب می دانیم. حالا در مصداق تازه‌ای خبری منتشرشده از کافه سینما. در این گزارش مفصل و البته شفاف دستمزد بازیگرانی چون «کیت وینسلت»، «جیسون سودیکیس» و «پدرو پاسکال» برای پروژه‌های تلویزیونی اخیرشان فاش شده است؛ مساله ای که نزد چهره‌های وطنی جز رازهای مگوست.

با تحولاتی که شبکه‌های استریم ویدیو در تلویزیون ایجاد کرده‌اند، تقاضا، یا دستمزدهای بازیگران در آینده نزدیک کاهش پیدا نخواهد کرد. شبکه‌های استریم جدیدتر همچنان به دنبال همکاری با بازیگران و فیلمسازان شناخته‌شده‌ترند تا مشترکین بیشتری را از سراسر جذب کنند. این تلاش‌ها سبب شده تا قراردادهای گران‌قیمتی در چند سال اخیر منعقد شود و فاصله سینما و تلویزیون از این حیث نیز کمتر و کمتر شود.

«ورایتی» در گزارش تازه‌ای پردرآمدترین بازیگران شاغل در تلویزیون را معرفی کرده است. این نشریه می‌نویسد آخرین باری که چنین گزارشی منتشر کرده دستمزد بازیگران به ۱ میلیون دلار می‌رسید اما این رقم حالا به ۲ میلیون دلار نزدیک شده است. در رتبه اول فهرست امسال «رابرت داونی جونیور» است که طبق شایعات تأیید نشده برای اقتباس تلویزیونی اچ‌بی‌او از رمان برنده پولیتز «همدرد» (The Sympathizer) چنین رقمی دریافت کرده، در حالی که آمازون برای سریال «ترمینال لیست» (The Terminal List) به «کریس پرت» ۱.۴ میلیون دلار پرداخت کرده است.

استریمرها در تلاشند بازیگرانی چون «کیت وینسلت» را جذب کنند تا سریال پربیننده‌ای مانند «مر از ایست‌تاون» را داشته باشند. یکی از منابع «ورایتی» می‌گوید: «می‌بینید که فشار زیادی روی اپل، آمازون، و هولو است تا چنین نام‌های بزرگی و سریال‌هایشان را جذب کنند، برای رسیدن به این هدف مبالغ زیادی هزینه می‌کنند. فقط به این بستگی دارد که بازیگر چه نفوذی دارد و آن‌ها چقدر محتاج او هستند.»

با توجه به اینکه شبکه‌های استریم ویدیو آمار شفافی از بینندگان ارائه نمی‌دهند، تشخیص اینکه چه سریالی پربیننده‌تر است این روزها بسیار سخت شده. یکی از ایجنت‌های بازیگری می‌گوید: «خدمات‌دهنده این روزها معنایش را در تلویزیون از دست داده، مگر اینکه «دیک وولف» [تهیه‌کننده سریال‌های «شیکاگو»] باشید یا یک ابر-تهیه‌کننده که سریال‌های پلیسی می‌سازد.» در عصر شبکه‌های استریم ویدیو، دستمزدها از پیش پرداخت می‌شوند، هرچند شرایطی در قراردادها ممکن است بازیگر را ثروتمند کند.

حتی شبکه‌های ماهواره‌ای در مقابل این گرایش مقاومت نکرده و برای هر اپیزود از سریال «آقای شهردار» به «تد دانسون» ۴۰۰ هزار دلار پرداخت کرده است.

• پردرآمدترین بازیگران تلویزیون

سارا گیلبرت، جان گودمن، لوری متکف، برای سریال «کانرها» هر اپیزود ۴۰۰ هزار دلار. الک بالدوین برای سریال «آقای مرگ» هر اپیزود 575 هزار دلار. وایولا دیویس، میشل فایفر و جیلین اندرسون برای سریال «بانوی اول» هر اپیزود 600 هزار دلار. پدرو پاسکال برای سریال «آخرین بازماندگان ما» هر اپیزود 600 هزار دلار.

کیت وینسلت، برای سریال «مراز ایست‌تاون» هر اپیزود 650 هزار دلار. تد دانسون برای سریال «اقای شهردار» هراپیزود ۴۰۰ هزار دلار. جف بریجز برای سریال «پیر مرد» هراپیزود 1 میلیون دلار. استیو مارتین و مارتین شورت برای سریال «تنها قتل‌های ساختمان» هر اپیزود 600 هزار دلار. انجلا بست برای سریال «۹-۱-۱» هر اپیزود ۴۵۰ هزار دلار. سارا جسیکا پارکر، سینتیا نیکسون و کریستین دیویس برای سریال «و به همین راحتی» هر اپیزود 750 هزار دلار.

دیوید هاربر و واینونا رایدر برای سریال «چیزهای عجیب» هر اپیزود 350 تا 400 هزار دلار. برایان کاکس، جرمی استرانگ، کیران کالکین و سارا اسنوک، برای سریال «وراثت» هر کدام 400 هزار دلار. جیسون سودیکیس برای سریال «تد لسو» 400 هزار دلار هر اپیزود. کریس پرت برای سریال «ترمینال لیست» هر اپیزود ۱.۴ میلیون دلار. جود لا برای سریال «روز سوم» هر اپیزود 425 هزار دلار. هنری کویل برای سریال «ویچر» هر اپیزود 400 هزار دلار. برایان کرانستون برای سریال «عالیجناب» هر اپیزود 750 هزار دلار.

***

این میزان از شفافیت در فضای استریم و در حالی که اقتصاد سریال‌های آنها دست در جیب نفت ندارد را بگذارید در کنار دستمزدهای بازیگران وطنی در سریال‌های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی که احدی زیر بار رسانه‌ای کردنشان نمی‌رود! تازه به این ارقام روشن، عدد روشن‌تر دانلود یا نمایش آنلاین را هم اضافه کنید که مو لای درز این آمار نمی‌رود!