این روزها و درجهان کرونایی که اقتصاد دیجیتال و مارکت های مجازی دارند کولاک می‌کنند افزایش سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی (GDP) از 6.5 درصد به 10 درصد در افق 1404 از برنامه‌های اقتصادی حوزه ارتباطات وفناوری اطلاعات است ودرحالی که شرکت‌های بزرگ فناوری درجهان سهم بالایی درخلق ارزش در اقتصادهای جهانی دارند اما طرح‌ها و برنامه‌های محدودکننده فضای کسب و کاردرایران وبستن مرزهای تعامل و همگرایی موجب کوچک‌تر شدن سبد اقتصاد ایران از فناوری خواهد شد. شوربختانه این اتفاق شوم هرباربا یک اظهارنظرآغاز می‌شود ومتاسفانه با حرکت‌های موج سوارانه برخی رسانه‌های داخلی ناشی از کم سوادی و رسانه‌های معاند ناشی ازغرض و مرض روح و روان افکار عمومی را بهم می‌ریزد. ارائه «ایده حکمرانی سایبری» درنفس بسیار ارزشمند و مفید است؛ آنقدر که آلمان، روسیه، فرانسه وبریتانیا با تمام ژست‌های آزادی خواهانه و قیافه گرفتن‌های دموکراتیک سردرمداراین داستان‌اند ولی اجرای ناقص و اظهارنظرهای غیرکارشناسی داخلی آن ایده خوب را در اجرا چنان زمین می زند که تبدیل به چیزی علیه خودش می‌شود! این درحالی است که ایران با طرح‌های مشابه طرح صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی و طراحی و اجرای شبکه ملی اطلاعات و توسعه و گسترش سروییس‌های داخلی همزمان با مسدودسازی دسترسی به نمونه‌های خارجی آن، عملاً دیواری دور خواهد کشید که GDP ایران از این اقتصاد پرسود دنیا بی‌بهره‌تر از قبل خواهد شد.

کاش از خودمان سؤال کنیم در روزهایی که رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران در مصاحبه با شبکه «ام. اس. ان. بی. سی» به صراحت اعتراف می‌کند: سیاست فشار حداکثری ترامپ علیه ایران به منافع آمریکا آسیب زد؛ چه ابزاری هر چند اندک چرخ اقتصاد داخلی را چرخاند و راههای مسدود شده را تا حدی باز کرد؟ از یاد نبریم که در شرایط اعمال تحریم‌های مختلف علیه ایران، تا اندازه زیادی درهای بهره‌برداری از این فناوریها به صورت پیش‌فرض به روی ایران بسته است و مدعیان صیانت در کمال کم دانشی روزنه‌های امید را نیز نشانه گرفته‌اند. برخی نگران‌ها از یاد نبرند که در آغاز سال ۱۴۰۰ رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز از سال نو در سخنرانی زنده تلویزیونی خطاب به ملت شریف ایران، صراحتاً از مدیریت فضای مجازی در کشور انتقاد کردند. ایشان فرمودند: «اگر من امروز رهبر انقلاب نبودم حتماً رئیس فضای مجازی کشور می‌شدم. اهمیت فضای مجازی به اندازه اهمیت انقلاب اسلامی است».

ترکیه به عنوان توسعه یافته ترین همسایه ایران در خاورمیانه به تازگی در بخشی از مرز مشترک خود با ایران دیوار کشیده است. در این میان، این سؤال مطرح می‌شود که چرا همسایه غربی ایران تصمیم گرفته تا این حد خود را در تعاملات با جمهوری اسلامی ایران محدود نماید.

به گزارش خبرنگار نسل فردا، پس از دیوار کشی‌های ترکیه در مرزهای مشترکش با سوریه، این بار نوبت ایران فرا رسیده تا از جانب همسایه خود برای انجام حتی کوچکترین تعاملات و عبور و مرورهای مرزی به واسطه اجرای برنامه دیوار کشی محدود شود. روندی که بدون شک چندان مورد تأیید و پذیرش مقامات جمهوری اسلامی ایران قرار نگرفته اما در حال اجرایی شدن است.

• کمرنگ شدن مفاهیم دهکده جهانی و پدیده جهانی شدن

در تمام دوران مدرن مربوط به شکل گیری نظام بین الملل، کمتر زمانی وجود داشته که کشوری بخواهد به واسطه کشیدن دیوار دور مرزهایش، از منافع و خاک و سرزمینش در برابر کشورهای دیگر محافظت نماید. این امر به خصوص با مطرح شدن واژه‌هایی همچون دهکده جهانی و اهمیت پیدا کردن پدیده جهانی شدن که بر کم رنگ شدن مرزها و افزایش وابستگی متقابل میان کشورها تاکید داشته و دارد، رفته رفته رنگ باخته و ارزش و اهمیت خود را از دست داده است؛ گویا داستان روند فزاینده ناسیونالیسم در روزهایی که کرونا ملی گرایی را افزایش داده سرعت بیشتری هم خواهد گرفت!

• دیوار قبلی که مشهور شد، مرز آمریکا و مکزیک

در سال‌های اخیر، پیش از اقدام ترکیه در بحث دیوار کشی بر سر مرزهای مشترکش با سوریه و اکنون هم ایران، رئیس جمهوری که از ایده دیوار کشی استقبال کرد، دونالد ترامپ، رئیس جمهور نه چندان موفقِ آمریکا بود که برای جلوگیری از مهاجرت‌های غیرقانونی مردم مکزیک به آمریکا تصمیم به ساخت دیواری کرد که در دولتش بیش از 727 کیلومتر آن ساخته و هزینه زیادی هم برای ساخت این دیوار بتنی صرف شد. جالب اینکه دیوار مرزی میان آمریکا و مکزیک در دوره ترامپ بسیار بحث برانگیز شد و منتقدان زیادی را به خود جلب کرد و اکنون جو بایدن .....