درحالی‌که سایه شدیدترین تحریم‌ها بر اقتصاد ایران سایه افکنده «جهش‌تولید» به‌عنوان استراتژی اصلی پیش روی اقتصاد کشور قرار گرفته و بخش‌های...

تکواندوکار ایرانی تیم ملی فلسطین گفت: با وجود درخواست از تیم ملی آذربایجان، ترجیح دادم شرایط فلسطین را قبول کنم تا با این کشور سهمیه حضور در المپیک را کسب کنم.غزل کیانی، درباره...

 بالاخره بعد از ماه‌ها تنش و چالش بر سر فعال‌شدن یا نشدن «مکانیسم‌ماشه» بامداد یک‌شنبه «۳۰شهریور ماه» مصادف با ۲۰ سپتامبر «پمپئو» وزیر امورخارجه آمریکا، دربیانیه‌ای مدعی شد که تمام تحریم‌های سازمان ملل ازجمله تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران از سر گرفته شده است. در این راستا آمریکایی‌ها شاید لیستی را هم نشر دهند؛ اما آنچه اهمیت دارد این است که ازمنظر حقوقی دبیرکل سازمان ملل وقعی به اعلامیه آمریکا نمی‌نهد. اگر «آنتونیو گوترش» بازگشت تحریم‌های قبلی ایران را بپذیرد ملزم است براساس قطع‌نامه۱۹۲۹ کمیته تحریم ایران را تشکیل دهد اما گفته می‌شود گوترش، به مقامات کشور‌های مختلف گفته قرار نیست اقدامی ازطرف دبیرخانه سازمان ملل انجام شود! این موضوع بدان معناست که در سایت شورای امنیت نیز لغو قطع‌نامه۲۲۳۱ و بازگشت قطع‌نامه‌های قبلی اطلاع‌رسانی نخواهد شد و به این ترتیب بازگشت تحریم‌های قبلی درحد اطلاعیه آمریکا باقی می‌ماند تا درجهان «جنگ‌تفسیر‌ها» شکل بگیرد. بنابراین دراین منازعه، یک‌سو ایران و سایر کشور‌های جهان به همراه سازمان ملل قرار دارند که معتقدند قطع‌نامه‌های قبلی ایران بازنگشته و در سمت دیگر آمریکاست که ادعای بازگشت تحریم‌ها را دارد. از سوی دیگر به ‌نظر می‌رسد کشور‌های جهان با صدور بیانیه‌های مخلتف اعلام خواهند کرد که از نظر آنان قطع‌نامه‌های شورای امنیت بازنگشته است. دریک حالت فرضی درصورتی‌که دبیرکل سازمان ملل به خواسته آمریکا تن دهد و تحریم‌های شورای امنیت از طرف سازمان ملل روند اجرایی بگیرد، ایران اعلام کرده است پاسخ‌اش محدود به «برجام» نخواهد بود. این درحالی است که چندی پیش  وزیر امورخارجه کشورمان در واکنش به ادعای وزیر امورخارجه آمریکا مبنی براینکه تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران بیستم سپتامبر باز‌خواهند گشت اعلام کرد: دراین تاریخ اتفاقی رخ نخواهد داد. بنابراین باید گفت شورای امنیت در آستانه یک نبرد دیپلماتیک سرنوشت‌ساز قرار گرفته که احتمالاً پیامد‌های بلندمدتی برای نظم بین‌المللی خواهد داشت. در این میان، «برجام» نیز به پیچ خطرناکی رسیده که اگر از این پیچ به سلامت عبور کند، احتمال احیای آن در آینده نه چندان دور ...

در آستانه هفته «دفاع مقدس»، رهبر معظم انقلاب به صورت ویدئوکنفرانس در جمع یک میلیون پیشکسوت دفاع مقدس حاضر شدند و سخنرانی کردند. در ادامه، گزیده بیانات «حضرت آیت‌اله خامنه‌ای» را باز نشر می‌کنیم.
پیشکسوتان و رزمندگان، کسانی هستند که از جان گذشتند؛ از آسایش، زندگی خانوادگی، پدر و مادر و فرزندان و درمواردی از آینده خود، چشم‌پوشی کردند و همه داشته‌هایشان را برای مقابله با دشمن جهت دفاع از اسلام، انقلاب، کشور و ناموس به میدان بردند.
طرف اصلی ما در جنگ، صدام و حزب بعث نبودند؛ بلکه این‌ها عناصری بودند که در پشت آن قدرت‌هایی اصلی مانند آمریکا که از انقلاب ضربه خوردند یا برخی دیگر که ازشکل‌گیری یک حکومت اسلامی درمنطقه می‌هراسیدند نیز حضورداشتند. از کشورهای اروپای غربی و شرقی گرفته تا شوروی.
در داخل، شرایط کشور در زمان جنگ طوری بود که دشمن را تشجیع به آغاز جنگ می‌کرد. وضع نیروهای مسلح خوب نبود، ارتش تازه از زیر یوغ فرماندهان طاغوتی خارج شده و سپاه هم اندکی بیش از یک سال بود که تشکیل شده بود. چند ماه بعد از شروع جنگ که در بین یگان‌ها بازدید انجام می‌دادم، دیدم که تیپ زرهی ارتش به جای مثلاً دویست تانک، چهل و چند تانک دارد و سپاه هم به‌طورکلی فاقد امکانات بود و در این شرایط جنگ تحمیلی آغاز شد. امام در چنین شرایطی توانستند آغاز و تداوم جنگ را زیر چشم و اراده خود پیش ببرند. برخی اظهار تعجب می‌کنند که چطور یک روحانی پیر هشت‌وچندساله بتواند نیروها را فرماندهی کند. تصور اینان چنین است که حتماً باید ایشان در جبهه‌ها حضور می‌داشت در حالی که مسئله رهبری امام طور دیگری بود.
دست تحریف با انگیزه به دنبال شبهه‌افکنی در زمینه دفاع مقدس است. برخی شبهه‌افکنی می‌کنند که ایران در این جنگ پیروز شد یا نشد، پیروزی جمهوری اسلامی در این جنگ اظهر من الشمس است.  آن همه کشور بر سر ایران ریختند، به دنبال تجزیه ایران بودند، می‌خواستند حکومتی ضعیف و وابسته را سر کار آورند و در پایان نتوانستند هیچ غلطی کنند. آیا این یک پیروزی نیست؟
جمهوری اسلامی در برابر دنیای قدرتمند مقابل خود از شرق و غرب و کشورهای مرتجع ایستاد و پیروز شد و این بخشی از مظهر بروز هویت ملی ماست. دفاع مقدس از عقلانی‌ترین بخش‌های تاریخ ماست. برخی به دلیل خطاهایی که در بخشی انجام شده، کلیت دفاع مقدس را زیرسؤال می‌برند؛ درحالی‌که کلیت دفاع مقدس یک امر مدبرانه و عقلایی بود. انتخاب تاکتیک‌های ابتکاری و شجاعانه در عملیات «فتح‌المبین» که از پشت به دشمن برسند یا در «بیت‌المقدس» انواع تاکتیک‌های نو به ظهور رسید. این‌ها، کارهای مدبرانه و عاقلانه بود و کمتر نیروی مسلحی می‌تواند با چنین اعمالی کار را پیش ببرد.
حتی همان پذیرش قطعنامه که امام راحل به جام زهر تعبیر کردند نیز از عقلانی‌ترین کارهایی بود که انجام شد و در آن زمان بهترین تصمیم بود. امروز اگر همت کرده، با نگاه درست به مردم نگاه کنیم، می‌توانیم از همان مدل بروز استعدادهای جوان که در جنگ شاهد بودیم، استفاده کنیم. اگر از شهدا یک چنین تکریمی که در زمان جنگ شاهد بودیم و آن حضور مردمی و استقبال ملت و بدرقه تا آرامگاه را نداشتیم، این شوق به شهادت در کشور تقویت نمی‌شد.
در دفاع مقدس عالی‌ترین فضایل اخلاقی بروز کرد. عروج معنوی و تعالی اخلاقی را که در دفاع مقدس شاهد بودیم، در جای دیگری تا این حد سراغ ندارم. قبول قطعنامه هم در آن شرایط مدبرانه بود و باید انجام می‌گرفت و اگر مدبرانه نبود امام راحل انجام نمی‌دادند.