بهبهانه مرگ «جورجفلوید» و همدردی ستارههای مستطیل سبز
تعداد بازدید : 3
زانوی فوتبال روی گردن نژادپرستی
«جورج فلوید»، نامی که درسراسر جهان شنیده میشود. کسی که به مدت هشتدقیقه و 46ثانیه زیر فشار زانوی افسر آمریکایی قرار گرفت. این فشار برای خیلی از فوتبالیها و آنهایی که بارها صحنههایی مشابه را در زمین فوتبال دیدهاند، یادآور هشتدقیقه و 46ثانیه فشارهایی بود که قرنها روی بازیکنهای سیاهپوست سنگینی میکرد. شاید در مستطیل سبز، برخورد فیزیکی با این بازیکنان زیاد درخاطر کسی نباشد اما شعارهایی از این جنس همیشه بین هواداران فوتبال با بازیکنانی که رنگ پوستشان متفاوت است دیوارکشیده حتی اگر آنها ستاره تیمهایشان بوده باشند. شاید به همین دلیل هم بود که مرگ «فلوید» دلیلی شد برای اینکه یکبار دیگر مخالفان نژادپرستی اینبار روی زمین چمن زانو بزنند و برای همه جورج فلویدهایی که به بهانههای مختلف قربانی شدهاند ادای احترام کنند.ممکن است این بار و در قرن 21 این اتفاق پایانی باشد برای همه افکار پوسیدهای که سالها جداکننده واژهای به نام انسانیت بودهاند؛در هر نقطه از این کره خاکی و در هر نقطه از جایی که انسان بودن در محاق قرار گرفته است.
سکهها
سکهها همیشه یک معیار برای شروع فوتبال بودهاند تا توپ و زمین بین دو تیم به عدالت تقسیم شود. کار سکهها در فوتبال به همین جا ختم نمیشود. شادی و غم، برنده و بازنده و اخلاق و بی اخلاقی همیشه دو روی یک سکه در فوتبال بودهاند. اگرچه درکنارهم بودن یکی از شعارها و اهداف همیشگی فوتبال بوده اما صحنههای زننده و غمانگیز و تعصبات بیمنطق، روی دیگر سکه این مستطیل سبز بودهاند.
روی زشت سکه
نژادپرستی در فوتبال محدود به یک دوره زمانی و مکانی نمیشود. از «جک لسلی» در دهه 20 میلادی که هیچگاه به تیم ملی دعوت نشد تا سالهای اخیر مثل توهین هواداران تیم اینتر(که فلسفه تأسیس آن همان طور که از اسمش مشخص است مبارزه با نژادپرستی بود) به «کولیبالی» مدافع ناپولی یا «فرانک کسیه» هافبک میلان در دربی دلامادونینا. از لیگهای سطح دو اروپایی هم میشود به توهین در لیگ روسیه اشاره کرد؛ جایی که این بار مالکوم مورد خطاب هواداران بود.یا توهین هواداران اوکراین در جام جهانی 2014 به بازیکن خودی و توهینهای نژادپرستانه در سطح اول اروپا. این اتفاق در ایتالیا بارها و بارها افتاده است. اسپانیا و انگلیس هم مثال زدنی هستند. یک بار در بازی بارسلونا و ساراگوسا «ساموئلاتوئو» آنقدر مورد هجمه قرار گرفت که «دیگر کافی است» گفت و زمین را ترک کرد! این اتفاق در به اصطلاح دوستانهترین بازیها تا رسمیترین آنها به اشکال مختلف رخ داده است. از پرتاب موز به سمت جان بارنز، دنی آلوز، مارسلو، روبرتو کارلوس و... تا تقلید صدای میمون از روی سکوها!
روی زیبای سکه
این اتفاقات اگرچه سالها با سکوت نهادهای فوتبالی و جرایم کم اهمیت مثل یک جلسه محرومیت یا جرایم نقدی خرد همراه بوده است اما در سالهای اخیر وجود کمپینهای مختلف قوانین فیفا و یوفا را از حالت شعار در آورده و آنها را وادار به مقابله کرده است. این قوانین حتی به داور این اجازه را میدهد تا بازی را متوقف و در صورت ادامه شعارها، تیم قربانی را برنده بازی اعلام کند. امروزه فوتبال به عنوان یک جامعهی مدنی بینالمللی از بازیکنان سیاهپوست خود حمایت میکند که به عنوان نمونه میتوان از تشویق «اینیاکیویلیامز» بازیکن اتلتیکبیلبائو یاد کرد. امروز بعد از مرگ موقت فوتبال به علت کرونا این ورزش پرطرفدارعلایم حیاتی خود را بار دیگر در آلمان به جهانیان نشان داد. شروعی که با درخواست عدالت برای فلوید توسط «اشرف حکیمی» و «جیدونسانچو» و ادای احترام «مارکوس توران» فرزند لیلیان توران همراه بود. اگر چه در ابتدا زمزمههایی مبنی بر محکوم کردن این حرکت و تلقی کردن آن به عنوان مصداقی از دخالت سیاست در فوتبال توسط این نهاد به گوش رسید، اما با حمایت رئیس فیفا، آنها را شایسته تشویق و احترام دانست. این حمایت سبب شد که در دو بازی مهم بوندسلیگا یعنی بایرنمونیخ - بایرلورکوزن و دورتموند و «هرتا برلین» بازیکنان با بازوبند مشکی وارد زمین شوند و به احترام فلوید دقایقی را زانو بزنند.میتوان آن روی دیگر سکه در فوتبال را دید و از تماشایش احساس خوب را تجربه کرد.