هفتهای که «توفان علیه دولت» اوج گرفت
تعداد بازدید : 1
تحریم بیگانه و تهاجمآشنا
در هفتهای که گذشت دولت دکتر «حسن روحانی» و دستگاه دیپلماسی کشور، هدف دور تازهای از حملات قرار گرفت؛ تهاجمی که برخی ناظران و رسانهها از عناوینی چون «توفانعلیه دولت» برای توصیف آن استفاده کردند.
پیش درآمدِ این حملات از سفر «محمدجواد ظریف» به فرانسه و رایزنیهای وی با مقامات پاریس آغاز شد؛ رایزنیهایی که پایان هفته گذشته درباره سرنوشت برجام و ابتکار «امانوئلمکرون» رئیس جمهوری فرانسه، جهت کاهش اختلافات میان تهران و واشنگتن انجام شد.
با سفر مجدد و ناگهانی ظریف به فرانسه که همزمان با حضور رهبران هفت کشور صنعتی از جمله «دونالد ترامپ» در شهر «بیاریتز» فرانسه صورت گرفت، برخی از امکان گفت وگویی مستقیم میان تهران و واشنگتن خبر دادند.
همین موضوع کافی بود تا تریبونها و محافل مخالف دولت که از مدتی پیش وساطت و دیپلماسی فرانسه برای کاهش تنشها میان ایران و آمریکا را هدف قرار داده بودند، بخش عمده آتشبار خود را به سوی دولت بگیرند.
آنچه بر حجم حملات علیه دولت افزود، گفتههای روز دوشنبه روحانی بود که اظهار داشت برای آبادانی کشور و رفع مشکلات مردم و در راستای منافع ملی، با هر کسی که لازم است دیدار میکند.
روحانی پس از آنکه همتای فرانسوی وی از مهیا شدن زمینههای ملاقات بین روسایجمهوری ایران و آمریکا خبر داد، باز هم درباره موضوع مذاکره سخن گفت. رئیس جمهوری تصریح کرد: تا زمانی که تحریمهای ظالمانه علیه ملت ایران پابرجاست، در قاب عکس یادگاری قرار نمیگیرد که رئیسجمهوری آمریکا بیتابانه انتظار آن را میکشد.
همزمان و در پاسخ به ابهامات ایجاد شده درباره امکان وقوع ملاقات بین روسایجمهوری ایران و آمریکا، وزیر امورخارجه بیان داشت: چنین ملاقاتی اکنون غیرقابل تصور است.
نکته قابل تأمل اینکه، حملات و مخالفخوانیها علیه دولت و کارگزاران سیاست خارجی کشور تشدید شد. در خط تخریبی علیه شخص رئیسجمهوری «اصلاحِسخنان» نرمترین توصیف درباره گفته دکتر روحانی بود. برخی سخنان رئیسجمهوری را با کلیدواژه و تیترهایی چون «ناگهان برعکس»، «دیپلماسی انفعال»، «تغییر موضع آشکار»، «عدول از خطوط قرمز»، «تنازل از حداقلها» و ... توصیف کرده و کوشیدند اینگونه القا کنند که روحانی بنا به دلایل داخلی یا خارجی، نخست «اظهاراتی شتابزده و عجیب» را بر زبان رانده و سپس چرخشی ۱۸۰ درجهای را در مواضع صورت داده است.
به موازات طرح این شائبه که رئیسجمهوری احتمالاً تذکری از رأس نظام درباره مذاکره با آمریکا دریافت داشته است، رسانههای مذکور مدعی شدند که واکنش «سرد»، «توهینآمیز» و «طلبکارانه» روسایجمهوری آمریکا و فرانسه موجب شده روحانی سخنان خود را درباره آمادگی برای دیدار با ترامپ پس بگیرد. آنچه در بحبوحه حملات اخیر علیه دولت به چشم میآید، در واقع تکرار الگویی است که طی سالهای پیشین بهویژه در ایام مذاکرات هستهای، بررسی آن در مجلس و صدور دستورالعمل ۹گانه رهبری در اجرای برجام شاهد آن بودیم و آن تلاش جهت تصویر نوعی افتراق در حاکمیت در زمینه تصمیمگیری مهمی چون توافق هستهای بود. در شرایطی که توافق هستهای به عنوان تصمیم یا درواقع برآیندی از نظر مجموعه نظام در سال ۹۴ مورد پذیرش جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و به مرحله اجرا درآمد، موضوع مهمی چون مذاکره با آمریکا نیز مستثنی از این قاعده نخواهد بود. با این حال رسانههای مخالف دولت اصرار دارند، روحانی و تیم سیاست خارجی وی را مشتاق «سازش» با آمریکاییها جلوه داده و حتی با غیرخودی جلوه دادن دولت منتخب مردم، خود را سردمداران مقاومت مقابل زورگویی و زیادهخواهیهای کاخ سفید معرفی کنند. این در حالی است که اصلیترین نتیجه چنین رویکردی، نمایش شکاف و انشقاق در نظام سیاسی است؛ آن هم در شرایطی که شنیده شدن صدایی واحد از کشور و ملت، حیاتیترین بایسته در برابر خصومتورزیهای آمریکا به شمار میآید. مخالفان دولت از چرخش در مواضع روحانی پس از واکنش سرد آمریکاییها و حتی فرانسویها سخن می گویند؛ بدون آنکه مصداق یا نمودی از این واکنش سرد را ارائه دهند.
نگاهی به آخرین اظهارنظر تندروترین چهرههای حاضر در کاخسفید یعنی «مایکپمپئو» و «جانبولتون» که بهتازگی انتشار یافت، کافی است تا نشان دهد، تیم «ترامپ» و حتی ضدایرانیترین آنها همچنان مشتاقانه حضور مسئولان جمهوری اسلامی را پای میز مذاکره، انتظار میکشند.
در این شرایط، تضعیف مواضع دولت و ترسیم چهرهای مستأصل، درمانده و ذوقزده برای مصالحه با آمریکاییها اگر همنوایی با دشمنان خارجی نباشد، دستکم معنای آن گل به خودیزدن در زمین جدالی سخت و نفسگیر خواهد بود.