جلسه کمیته مدیریت شرکت فولادمبارکه با حضور مدیرعامل، معاونان و مدیران نواحی بهره‌برداری و پشتیبانی برگزار شد. در این جلسه، ابتدا گزارش عملکرد و ...

فرماندار شهرستان رشت در جلسه شورای اداری این شهرستان، با اشاره به فرا رسیدن «هفته دولت» که با نام شهیدان راه انقلاب؛ باهنر و رجایی عجین است، به تشریح ...

موضوع افزایش ظرفیت رشته‌های علوم‌پزشکی، چند روزی است به یکی از داغ‌ترین بحث‌های این روزهای رسانه‌ها تبدیل شده است. ماجرا از آنجا شروع شد که آمار سازمان ...

نسل فردا: مراسم اختتامیه سی و دومین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان هم‌اکنون در سالن همایش‌های پردیس سینمایی سیتی سنتر اصفهان برگزارشد. این مراسم با اجرای محمد سلوکی، پس از تلاوت آیاتی از کلام‌ا... مجید و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران، کلیپی از توضیحات علیرضا تابش درباره بخش‌های مختلف سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان برای حضار پخش شد، آغاز گردید. سلوکی در ادامه از حضار درخواست کرد تا صلواتی را برای شادی روح داریوش اسدزاده، بازیگر پیشکسوت و باسابقه سینما و همچنین محمد شرف‌الدین، فیلمبردار جوان سینما که به تازگی دار فانی را وداع گفتند، قرائت کنند.

روز گذشته، نشست هم‌اندیشی کارشناسان رسمی دادگستری با رئیس قوه قضائیه برگزار شد. در این دیدار، رئیس قوه قضائیه با بیان این‌که اعتراض‌های کارگری در کشور کم نیست و ما در حال رسیدگی به آن‌ها هستیم، گفت: دغدغه کارگران قابل درک است و باید دستگاه‌های مسئول مشکلات را حل کنند؛ اما گاهی کسی در پوشش مسائل کارگری، اهداف دیگری را دنبال می‌کند...

پنجم شهریورماه در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز ملی کشتی»  نام‌گذاری شده است که فدراسیون کشتی از هیئت‌های کشتی سراسر کشور خواسته است، به لحاظ جایگاه اجتماعی و تاریخی کشتی، در اقدامی صادقانه و مردمی، با جمعی از پیشکسوتان و قهرمانان مطرح آن استان، در مراکز یا اماکنی که امکان ارتباط مستقیم با اقشار محروم...

چهل‌وپنجمین اجلاس «گروه ۷» از روز شنبه به میزبانی فرانسه در تفرج‌گاه ساحلی «بیاریتز» با دستور کار بررسی مسائل جهانی و منطقه‌ای و با هدف مبارزه با نابرابری‌ها و رسیدن به نقاط هم‌گرایی مشترک در رفع چالش‌های موجود آغاز شد و روز دوشنبه به کار خود پایان داد. در کنار موضوع‌های مهمی اعم از توافق هسته‌ای و تنش‌های تهران - واشنگتن، گرم شدن کره زمین، تروریسم، برگزیت، ناامنی در شمال آفریقا، کشورهای حوزه «ساحل» و جنگ تجاری واشنگتن - پکن، تمرکز امسال اجلاس بر ایجاد ائتلاف‌های عملی مشخص بین دولت‌ها، سازمان‌ها، مشاغل و شرکت‌ها و شهروندان روی موضوع‌های اولویت‌دار شامل برابری جنسیتی، آب و هوا، نابرابری‌ها و غول‌های دیجیتالی بود.
شوک «ظریف» به آمریکایی‌ها
ورود غیرمنتظره وزیرخارجه کشورمان به فرانسه، یک شوک سیاسی و خبری به جهان وارد کرد؛ زیرا در عرض یک ساعت تیتر یکِ رسانه‌های خبری جهان حضور ظریف در اجلاس «جی 7» بود. در واقع فرود هواپیمای «ظریف» در شهر این اجلاس به دعوت «مکرون»، نماد دیگری از انزوای آمریکا در سیاست‌اش در برابر ایران است. در بین واکنش‌ها، از همه جالب توجه‌تر نظر «استیون‌منوچین» وزیر خزانه‌داری آمریکا بود! او در واکنش به ورود «ظریف» به مکان برگزاری اجلاس، آمادگی واشنگتن را برای مذاکره بی‌قید و شرط با ایران اعلام کرد. این درحالی است که او در ماه گذشته، وزیر خارجه کشورمان را تحریم کرد و حالا خواستار مذاکره با ایران شده است. بک بام و دوهوای آمریکایی‌ها ظاهراً پایانی ندارد و گاهی خود نمی‌دانند دقیقاً از طرف ایرانی چه درخواستی دارند؟! اکنون انتظار نمی‌رود مذاکرات مستقیم میان ظریف و مقامات آمریکایی صورت گیرد؛ اما حضور وزیرخارجه ایران در جایی که «ترامپ» حضور دارد، حاکی از امیدهایی برای آب شدن کوه یخ بی‌اعتمادی میان ایران و آمریکایی است.
تلاش‌های رئیس‌جمهور جوان
«محمدجواد ظریف» روز یک‌شنبه با انتشار تصاویری از گفت‌وگوهایش با مقام‌های فرانسوی در شهر «بیاریتز»، در توئیتر نوشت: «سفر به این شهر در چهارچوب پیگیری تعامل سازنده انجام گرفته است. دیپلماسی فعال ایران در راستای تحقق تعامل سازنده، ادامه دارد. البته مسیر پیش رو دشوار است؛ اما به امتحان کردنش می‌ارزد.» در واقع حضور غیرمنتظره ظریف در محل برگزاری اجلاس گروه-۷، حاکی از تلاش «مکرون» برای یافتن راه‌حلی به منظور کاهش مشکل پر پیچ و خم میان تهران و واشنگتن است. برخی از تحلیل‌گرها معتقدند: «ظریف» بی‌دلیل به فرانسه نرفته است. شاید واکنش مثبت ترامپ به پیشنهاد «مکرون» در زمینه برقراری مجدد معافیت‌ها، دلیل رفتن «ظریف» به فرانسه بوده باشد. در این میان دیدار و گفت‌وگوهای «ظریف» با «مکرون»، در حالی انجام شد که پیش از آن مکرون پیشنهاداتی را به رئیس‌جمهور «روحانی» ارائه داده بود و از سوی دیگر قرار است «مکرون» با شرکای اروپایی و دیگر شرکا رایزنی کند تا شرایط را مورد بررسی قرار دهد. اما نکته مهم در اهداف سفر دکتر «ظریف» به فرانسه این است که این کشور طی سه روز میزبان سران کشورهای عضو گروه هفت، از جمله «ترامپ» خواهد بود و نتایج این دیدارها، آثار مهم و تعیین کننده‌ای در جریان نشست سران این کشورها خواهد گذاشت.
 «مکرون» که این روزها نماینده اروپا برای حل‌و‌فصل موضوع شده است. این روزهای باقی مانده به اجرای گام سوم تعهدات برجامی، ایران به تحرکات خود افزوده است. او قبل از اجلاس «جی7» با «ظریف» دیدار کرد و به‌زعم خبرگزاری‌های غرب، به رهبران کشورهای صنعتی ورود وی را از قبل اعلام کرده بود. این روزها توپ در زمین فرانسه و اروپاست؛ زیرا ایران راهبرد خود را کرده است و کاهش تعهدات برجامی پیامی روشن است. با این‌حال صحبت‌های وزیرخارجه کشورمان نشان می‌دهد که اروپا تنها خودش باید این وضعیت را حل و فصل کند. رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان در سفرهای اخیر، پیام واضح کشورمان را به دنیا مخابره کرد. ایران با حفظ چندجانبه‌گرایی، به مسیر خود برای استقلال و تعالی کشور ادامه خواهد داد و مهم‌ترین گام نیز گام سوم است! آیا «جی7 »آخرین شانس اروپاست؟
دیپلماسی فعال؛ تعامل سازنده
و چند جانبه‌گرایی
پیام وزیر خارجه کشورمان در این سفر این بود: اگر اطمینان یابیم که اروپایی‌ها می‌توانند شروع به عمل به تعهداتشان در توافق هسته‌ای و سهم خود را ایفا کنند، ایران نیز می‌تواند از تصمیمات خود برای توسعه برنامه هسته‌ای‌اش بازگردد. چنان که اروپا اجرای تعهداتش را آغاز کند، ایران نیز آماده است گام‌هایی را که برداشته لغو کند. منظور رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان این است که اروپا باید راهی برای آسان‌تر شدن شرایط برای ایران بیابد. ایران نیز در حال یافتن راه‌هایی است تا اروپا بتواند تعهداتش را به گونه‌ای اجرا کند که تهران از گام‌هایی که برداشته است بازگردد؛ زیرا برای ایران مهم است تجارت خود را با اروپا ادامه دهد. اگر اروپا و جامعه بین‌الملل تصمیم به انجام توافقات برجام بگیرند، قادر خواهند بود اقدامات لازم را برای حفظ توافق هسته‌ای به کار گیرند. در نهایت باید گفت سفر وزیر خارجه کشورمان به فرانسه و مجموعه گفت‌وگوها و تعامل دیپلماتیک با شخصیت‌های مهم و تأثیرگذار اروپایی، علاوه برآنکه دستاورهای پربار و تأثیرگذاری را به سود ایران در پی دارد، می‌تواند قاعده بازی سیاسی کنونی را به زیان آمریکا تغییر دهد و یک جانبه‌گرایی را تبدیل به چند جانبه‌گرایی کند.
 

با دولت آمریکا چه باید کرد؟ این پرسشی است که حدود چهار دهه ازطرح آن می‌گذرد؛ اما چرا پرداختن به این پرسش به تابو تبدیل شده است؟ تنش‌های اخیر بین دولت آمریکا وایران منجر شده که این پرسش به یکی از دغدغه‌هایی عمومی افراد تبدیل شود. به‌راستی زمان آن نرسیده که به این پرسش پاسخی داده شود که اکثر افراد جامعه را قانع کند و تکلیف برقراری رابطه وعدم برقراری رابطه با آمریکا معلوم شود؟ رابطه وعدم‌رابطه با دولت آمریکا، به جهت اهمیت موضوع موجب شده که مردم، جناح‌های سیاسی، سیاسیون، دولت مستقر ودولت‌های قبلی نسبت‌به این موضوع، مواضعی اتخاذ کنند.به تعبیر دیگر، دوجناح اصلاح‌طلب واصول‌گرا، نسبت به این پرسش نگاهی کاملاً متفاوت دارند؛ البته دولت‌های قبلی وفعلی هم نظرهای یکسانی نداشتند. درمجموع، دیدگاه‌های افکار عمومی، سیاسیون، گروه‌های سیاسی ودولت در طول چهار دهه اخیر، دونوع تفکر نسبت‌به این پرسش ایجاد کرده است. طیف نخست، بر این باور است که رابطه با آمریکا مضر است؛ حال در هر شرایطی وبا هر شیوه‌ای. تفکرطیف دوم بر این انگاره استوار است که رابطه با آمریکا می‌تواند مفید باشد وبه نوع نگاه ومذاکره بستگی دارد ومضر دانستن رابطه، واقع‌بینانه نیست. نخستین پرسشی که درمورد این دونوع تفکر به ذهن خطور می‌کند این است که چگونه می‌شود به فواید ومضرات این دو دیدگاه پی برد؟ وبا چه روش‌هایی اثرات نامطلوب دو دیدگاه را اثبات کرد؟نکته بعدی که واکاوی آن می‌تواند به یافتن پاسخ دقیق به پرسشِ چه باید کرد، کمک کند، بررسی چهارچوب‌های فکری هر یک از دو دیدگاه است. محورهای مرکزی طیف نخست:  این محور بر مقاومت وعدم‌سازش با دولت آمریکا، غیرقابل اعتماد فرض‌کردن ومتجاوزگر دانستن آمریکا استوار است.
 محورهای مرکزی طیف دوم: جایگزینی مذاکره هوشمندانه در برابر مقاومت پرهزینه، تعامل با دولت‌های مختلف، طرد هر گونه تقابل در روابط با دولت‌ها، اتخاذ سیاست تنش‌زدایی وپرهیز از تنش‌آفرینی. طیف نخست، برای تخطئه طیف دوم ومعرفی خود می‌پندارد که مذاکره با آمریکا به معنای تسلیم شدن وپذیرش ذلت است واستفاده از ابزار دیپلماسی برای تأمین منافع ملی کارآیی ندارد وشیوه مقاومت در برابر زیاده‌خواهی آمریکا بهترین گزینه است؛ حتی اگر به تقابل مستقیم وجنگ ختم شود. نسبت به تفسیر طیف نخست از مفهوم مقاومت، چند پرسش وجود دارد: مقاومت در برابر چه اهریمنی را تئوریزه می‌کنند؟ وچه ابزارهایی برای مقابله با اهریمن فرضی در دست دارند؟ به نظر می‌رسد طیف نخست، بازیگران محیط بین‌الملل را به دو گروه دوست ودشمن تقسیم کرده است. بازیگران دوست، دولت‌هایی هستند که منافع ملی ایران را تأمین می‌کنند و بازیگران دشمن، دولت‌هایی هستند که منافع ملی مارا به خطر می‌اندازند. بنابراین تعامل با بازیگران دوست ضروری است ومقاومت در برابر زورگویی آن‌ها ضروری‌تر. گویا مبنای تقسیم‌بندی بازیگران محیط بین‌الملل به دوست ودشمن، براساس پیش‌زمینه‌های درستی بنا نشده است؛ زیرا این طیف، بازیگران را براساس ایدئولوژی خود برمی‌گزیند. بازیگران زمانی دوست محسوب می‌شوند که با باورهای این طیف انطباق داشته باشند وبازیگران دشمن، دولت‌هایی محسوب می‌شوند که باورهای متضاد با این طیف داشته باشند. طیف نخست، آرمان‌گراست؛ به نحوی‌که مواضع راهبردی این طیف غیر قابل تغییر است و تحولات داخلی ومحیط بین‌الملل، منجر به تغییر افکار نمی‌شود.  تفاوت‌های طیف نخست با طیف دوم در بررسی مفاهیم مقاومت دربرابردیپلماسی آشکار می‌شود و فواید ومضرات این دونگاه در واکاوی نظریه مقاومت و دیپلماسی و واکاوی مفهوم آرمان‌گرایی در برابر واقع‌گرایی قابل رویت است. تفسیر طیف دوم از مقاومت، با برداشت طیف نخست، متفاوت است. طیف دوم بازیگران محیط بین‌الملل را نه برمبنای دوست ودشمن، بلکه براساس توانمندی دولت‌ها در تأمین منافع ملی تقسیم می‌کند. بر این اساس بازیگران محیط بین‌الملل به دولت‌هایی تقسیم می‌شوند که حداکثرهاوحداقل‌هایی از منافع ملی مارا تأمین می‌کنند و گروه سوم هم دولت‌ها راشامل می‌شود که در برابر منافع ملی ما موضع بی‌تفاوتی دارند. بنابراین برای بقا در این محیط و تأمین رفاه شهروندان، همچنین توسعه، تعامل با بازیگران خارجی حیاتی است. درواقع همه بازیگران، چه دولت‌هایی که در همسایگی ایران قرار دارند وچه دولت‌هایی که فراتر از مرزهای ایران هستند، این ظرفیت را دارند که منافع ملی مارا تأمین کنند. دیدار مستقیم مقامات ایران و آمریکا در بغداد را در همین راستا می‌توان ارزیابی کرد. در آن مقطع ایران وآمریکا منافع یکدیگر را تأمین می‌کردند وموضوعی که تأمین کننده منافع هر دو دولت بود، برقراری امنیت در عراق بود. مذاکرات هسته‌ای ایران با گروه 5+1 هم دراین راستا قابل ارزیابی است؛ زیرا دولت‌های طرف مذاکره از بیم دستیابی ایران به سلاح اتمی مایل بودند با ایران مذاکره کنند و ایران نیز برای برخورداری از حق غنی‌سازی اورانیوم، نیاز داشت مذاکره کند. در مجموع، نتایج سیاست تقابلی و همکاری محدود با برخی دولت‌ها در دوران دولت نهم و دهم مشاهده شد؛به نظر نمی‌رسد که هیچ میهن‌دوستی علاقه داشته باشد، قطع‌نامه‌های شورای امنیت علیه ایران تکرار شود.تصویر کلی شرایط فعلی این است که مقاومت از سوی افرادی تئوریزه می‌شود که زجر نمی‌کشند ورنج را افرادی لمس می‌کنند که نقشی در تصمیم‌گیری ندارند وخواهان برقراری تعامل‌هستند. آیا مفهوم عدالت تغییر کرده که اکثریتی از تصمیم اقلیتی، در عذاب باشند؟!

 

سروش بامداد / عصرایران: سفرناگهانی وزیرامورخارجه جمهوری اسلامی ایران به جنوب فرانسه برای گفت‌وگو با رئیس جمهوری و وزیر خارجه این کشور در حاشیه اجلاس «گروه 7» (هفت قدرت صنعتی جهان)، درباره بسته پیشنهادی «امانوئل ماکرون» (خط اعتباری پانزده‌میلیارد دلاری و معاف شدن چین و هند از تحریم نفتی)، با انتقاد و اعتراض اصول‌گرایان رادیکال و به‌طورمشخص روزنامه «کیهان» روبه‌رو شده است. کیهان البته به اشتباه به‌جای «بیاریتز» نوشت، پاریس! حال آنکه...

رضا منصوری/ فیزیک‌دان
دغدغه این روزهای من، فراموشی همگانی در ایران است. گویا فراموش کرده‌ایم در چه کشوری زندگی می‌کنیم و از یاد برده‌ایم که چند هزار سال، تاریخ پشت سر ماست. فراموش کرده‌ایم چه گردنه‌های تاریخی‌ را پشت سر گذاشته‌ایم. گاه از یاد می‌بریم با همه آن‌چه پشت سر گذاشتیم، در زمان حال چه وضعیت خوبی داریم که اگر مسائل و دغدغه‌های روزمره رفاهی از جمله تورم و از این دست مشکلات را برای لحظه‌ای کنار بگذاریم، می‌توانیم ببینیم تا همین صد سال پیش کشور ما در چه شرایط وحشتناکی گرفتار بود و چگونه چندین میلیون نفر از گرسنگی و بیماری مردند و چطور تحت فشارهای سیاسی و نظامی بودیم. شاید دوستانی که این چند خط را می‌خوانند، با خود فکر می‌کنند احتمالاً «صدایم از جای گرم درمی‌آید»؛ یا بی‌دغدغه‌ام...