تنور نقل‌وانتقالات این فصل لیگ‌برتر هم‌چنان داغ است؛ مخصوصاً حالا که بعد از جابه‌جایی کلی ستاره بزرگ شنیده می‌شود سرخابی‌های پایتخت باز هم قصد دارند...

 «سرخ‌پوست» دومین ساخته نیماجاویدی پس از «ملبورن» است. با وجود موفقیت نسبی ملبورن برای جاویدی، او در این فیلم توانسته گامی بزرگ و به سلامت بردارد...

 تبلیغ برگزاری تورهای گردشگری داخل و خارج کشور با شرایط ویژه مانند تخفیف‌های خاص یا پرداخت هزینه‌های سفر به صورت اقساطی، یکی از مواردی است که این روزها می‌توان در فضای‌مجازی...

بار دیگر یک تصویر از کاخ‌سفید منتشر شد؛ تصویری از یک نخست‌وزیر جدید که برای نخستین‌بار در زمام‌داری حکومت خود پا در کاخ‌سفید می‌گذارد و درمقابل دوربین‌ها کنار «ترامپ» می‌نشنید. او کسی نیست جز «عمران‌خان»، فردی که از وقتی سکان حکومت پاکستان را به دست گرفت، سر ناسازگاری با آمریکا گذاشت و دولت ترامپ نیز در پاسخ به پاکستان جدید کمک‌های مالی خود را به این کشور تعلیق کرد. حالا تصویر پوزخند او به ترامپ، نقل رسانه‌های خبری شده است. ترامپ، یک ادعای مضحک می‌کند و عمران‌خان تنها به او لبخندی تمسخرآمیز می‌زند. این نخستین‌بار نیست که این تصاویر از کاخ‌سفید منتشرمی‌شود. پیش از این نیز «مرکل» دچار این دوگانگی شخصیتی ترامپ شده بود و قبل‌تر نیز«آبه‌شینزو» با دست له شده خودش مواجه شد! اما «مکرون» زبل‌تر از رهبرهای دیگر کشورها، ترامپ را در کاخ‌سفید کنترل کرد! به‌طوری‌که او عاشق رئیس‌جمهور جذاب فرانسه شد؛ اما گویا عمران‌خان، نیز از پس او برآمده است؛ او با لبخندی تمسخرآمیز و سکوتی معنادار، تنها ترامپ را نظاره می‌کند.
ترامپ چه گفت؟
ترامپ در دیدار با عمران‌خان، نخست‌وزیر پاکستان گفت: آمریکا می‌تواند در عرض یک هفته پیروز جنگ افغانستان باشد؛ اما ازآنجاکه این پیروزی هزینه جانی بسیاری دارد، در نتیجه ما ترجیح می‌دهیم که برای خروج از افغانستان با شرکای منطقه‌ای همکاری کنیم تا تقابل نظامی دودهه‌ای را به پایان برسانیم. «ترامپ» در سخنانی مدعی شد: اگر بخواهیم برنده جنگ افغانستان باشیم، می‌توانیم در کمتر از یک هفته این کار را انجام دهیم؛ اما نمی‌خواهم ۱۰میلیون نفر کشته شوند. می‌توانم افغانستان را به‌کلی محو سازم! این اظهارات ترامپ، موجبات تمسخر عمران‌خان را برانگیخت و تصاویری که از او منتشر شده است، در حال خنده  یا قیافه‌گرفتن‌های عجیب است. برخی کارشناسان نظامی، اظهارات ترامپ را احمقانه توصیف کردند.
دلیل خنده چه می‌تواند باشد؟
این‌که گاه در برخی گزارش‌ها از سوی «سی‌ان‌ان» و «نیویورک‌تایمز» مبنی بر بی‌سوادی ترامپ در تاریخ جهان و حتی کشورش تاکید می‌شود بی‌علت نیست؛ زیرا رئیس‌جمهور آمریکا با اظهارنظر ناشیانه خود درباره افغانستان، بار دیگر نشان داد که هیچ نمی‌داند! این موضوع از دو حالت خارج نیست؛ یا او متصور است که می‌تواند مانند حمله به ژاپن، یک دکمه قرمز هسته‌ای را بزند و درنهایت بومب! افغانستان به هوا رفت و به‌زعم او 10میلیون کشته شدند و این کشور از صحنه روزگار محو شد! (قبل‌تر نیز در دوره ترامپ، از مادر بمب‌ها در افغانستان استفاده شده است) این در حالی است که پنتاگون چندی پیش، خبر از طراحی یک بمب با ورژنی پایین‌تر از بمب اتمی داد. از این بمب‌ها به‌عنوان بمب‌های اتمی تاکتیکی و کاربردی یاد می‌شود که می‌توان آن‌ها را برای هدف قرار دادن نقاط حساس، در جنگ به کار گرفت. یا این‌که واقعاً او یک احمق تمام‌عیار است!؟
چرا می گوییم احمق؟ باید به تاریخ افغانستان رجوع کرد، به رشادت‌ها و مجاهدت‌های مردم این کشور؛ کشوری که زمانی به قتل‌گاه شوروی بدل شد، تاجایی‌که حتی موجب سقوط امپراطوری بلوک شرق شد. کمی نزدیک‌تر بیاییم؛ یازده سپتامبر؛ روزی نحس که نظم نوین جهانی را تا همین لحظه به یک‌باره متحول ساخت و چهره کثیف و منفور جنگ را تقدیم مردم خاورمیانه کرد. دو هواپیما به برج دوقلوی تجارت جهانی نیویورک برخورد کردند. کنگره قانونی مصوب کرد که به موجب آن «جرج‌بوش» رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، مجوز حمله به افغانستان را برای مبارزه با تروریسم دریافت کرد. سال 2001 و امروز در 2019، ترامپ در حالی مدعی غلبه یک هفته‌ای بر افغانستان شده است که این کشور و مقامات آن، دو دولت آمریکا را پشت سر گذاشته‌اند و هم‌چنان این کشور روی آرامش را به خود ندیده است. تاکنون چندین ژنرال و دو فرمانده ارشد پنتاگون که مهم‌ترین آن‌ها ژنرال «پترائوس» بود، در این راه استعفا کرده‌اند. رئیس کاخ‌سفید درحالی‌که سرش را بالا گرفته و با تکبر همیشگی خود از موضع قدرت دم از محو یک کشور می زند، می‌گوید: یک هفته‌ای جنگ را تمام می‌کنم! که نماینده کشورش از اول سال‌جاری میلادی درگیر مسئله صلح افغانستان است و تا امروز راه به جایی نبرده است. یک پای «زلمی خلیلزاد» در دوحه است و پای دیگرش در کابل؛ اگر پای دیگری داشت احتمالاً هم‌زمان در پاکستان هم برای میانجی‌گری تردد می‌کرد(!) تا بلکه عمران‌خان، با گوشه‌چشمی بتواند طالبان را راضی کند! خانی که امروز معنادار به رئیس کاخ سفید پوزخند هدیه می‌دهد و تصویر خود و ترامپ را برای بحران کشوری که از زمان سقوط «ظاهرشاه» گریبان‌گیر این کشور شده است، در تاریخ ثبت و ماندگار می‌کند. کشوری که این‌گونه بر سر آن معامله می‌کنند و هم‌چنان دولت‌مردان آن از مواضع خود در مقابل طالبان و پاکستان عقب‌نشینی نمی‌کنند. این تصویر شاید نشان داد که افغانستان هم‌چنان قربانی است. ترامپ، در حالی این اظهار نظر احمقانه را بیان می‌کند که این کشور در راهبرد جدید خود برای مدیریت گروه تروریستی داعش، در نظر دارد این گروه در شمال افغانستان در منطقه فراه و  قندوز مستقر شوند؛ آن‌ هم تنها برای مقابله با چین، ایران و روسیه، زیرا این منطقه به سه کشور دسترسی کامل دارد. از سمت سین‌کیانگ به چین، از ازبکستان به روسیه و از خراسان به ایران. طالبان از یک سو در شمال با داعش درگیر است و از سوی دیگر حملات بهاره خود را امسال با شدت بیشتری علیه دولت مرکزی آغاز کرد. اما این پایان ماجرا نیست؛ چراکه آمریکا در نظر دارد در راستای مذاکره صلح (قسمتی که طالبان با آن کنار نمی‌آید)،از نیروهای مسلمان آسیایی از ازبکستان، چچن و دیگر کشورهای رادیکال آسیای مرکزی ائتلافی تشکیل دهد که جای ناتو و پنتاگون را در افغانستان بگیرد! این شرحی کوتاه از وضعیت امنیتی افغانستان است! با این‌حال عمران‌خان پوزخند می‌زند؛ پوزخندی که پاسخ سال‌ها جنگ و تنش میان دو کشور همسایه است! دونالد! تو هیچ چیز نمی‌دانی....! «تک خال» عمران‌خان شاید این‌جا رو نشود!
 

«بوریس جانسون» سرانجام با آرای اکثریت اعضای حزب محافظه‌کار انگلیس، به‌عنوان نخست‌وزیر این کشور انتخاب شد.
در پی اعلام استعفای «ترزا می» از سمت نخست‌وزیری بریتانیا که به‌دلیل ناکامی‌اش در اجرای «بریگزیت» و مدیریت آن رخ داد، حزب محافظه‌کار بریتانیا -که پیروز انتخابات پیشین در پارلمان بود-، امروز از میان «بوریس‌جانسون» و «جرمی‌هانت» رأی‌گیری کرد و در نتیجه جانسون -همان‌طورکه پیش‌بینی می‌شد-، به‌عنوان رهبر حزب و نخست‌وزیر انتخاب شد.
به گزارش «دیلی‌میل» جانسون و هانت، ماه گذشته زمان‌ خود را صرف کسب رأی حدود ۲۰۰هزار عضو حزب محافظه‌کار کردند که این رأی‌گیری عصر دوشنبه به پایان رسید و نتایج دیروز سه‌شنبه (۲۳ژوئیه) اعلام شد. جانسون، عصر امروز به‌عنوان نخست‌وزیر منصوب و رسماً جایگزین «می» خواهد شد.
جانسون، وارث بحران سیاسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا خواهد شد که باید تا ۳۱ اکتبر (نهم آبان‌ماه) اجرایی شود. جانسون، باید اتحادیه اروپا را برای احیای مذاکرات درباره یک توافق خروج ترغیب کند؛ توافقی که این نهاد تاکید دارد قابلیت مذاکره دوباره ندارد. در غیر این‌صورت بریتانیا وارد تبعات اقتصادی یک خروج بدون مدیریت می‌شود.
تنها توافق موجود، سه بار از سوی پارلمان بریتانیا رد شده است و بسیاری از قانون‌گذاران ازجمله شورشی‌های حامی اروپا در حزب محافظه‌کار، متعهد شده‌اند جلوی تلاش جانسون برای خارج کردن بریتانیا از اتحادیه اروپا، آن هم بدون توافق، بایستند.
این شهردار سابق لندن گفته است: تدارکات را برای یک خروج بدون توافق فراهم می‌کند تا مذاکره‌کنندگان اتحادیه اروپا مجبور شوند نظر خود را درباره توافق تغییر دهند. جانسون، ماه گذشته به «تاک‌ردیو» گفت: قطعاً طرح خودمان را به سوی اقدام عملی می‌کشانیم و آماده‌ایم در ۳۱ اکتبر خارج شویم؛ هر چه می‌خواهد بشود بشود... یا انجام بده یا بمیر، هر چه پیش آید خوش آید!
با انتخاب جانسون، تعدادی از وزرای کابینه ترزا می، اعلام کرده‌اند استعفا می‌کنند و انتظار می‌رود پیروزی جانسون با دودستگی عمیق در حزب محافظه‌کار همراه باشد.
 

خروج آمریکا از «برجام» موجب بی‌اعتمادی مردم به آمریکا شده و مسؤلان کشور را با بحران ناخواسته‌ای مواجه ساخته است. برجام، حاصل توافق ایران و آمریکا و سایر قدرت‌های جهانی و مصوب شورای امنیت و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود. ایران تعهدهای حداکثری در زمینه شفافیت هسته‌ای را پذیرفت؛ درحدی‌که طی تاریخ عدم‌اشاعه سلاح‌های هسته‌ای بی‌سابقه بود و دوسال نیز طبق گزارش آژانس به تعهداتش کامل عمل کرد. اما آمریکا در مقابل چه کرد؟ آمریکا نه تنها به تعهدهای برجامی خود در رفع تحریم‌ها از ایران عمل نکرد، بلکه از برجام خارج شد و پاداش حسن‌نیت‌های ایران را با اعمال گسترده‌ترین تحریم‌ها، فشارها و خصمانه‌ترین سیاست‌ها در تاریخ روابط دوکشور داد و«سیاست انعطاف و همکاری حداکثری»  ایران را با «تحریم و فشار حداکثری» پاسخ داد؛ به‌طوری‌که تحریم‌های جدید آمریکا از تحریم‌ها علیه کره‌شمالی که از «ان‌پی‌تی» خارج شد و بمب هسته‌ای ساخت، بیشتر است.
اروپای درمانده و تعهدهای  روی زمین مانده
نکته دیگری که موجب سرخوردگی مردم و مسئولان شده، درماندگی اروپا و سایر کشورهای غربی در انجام تعهدهای برجامی است. لذا واقعیت‌های تلخ فوق‌الذکر موجب شده:
نخست: آن‌دسته از سیاست‌مدارانی که در ایران سال‌ها برای تحقق برجام، بهبود روابط با غرب و تعهد به مقررات بین‌المللی تلاش کرده‌اند، تضعیف شوند.
 دوم: خروج تدریجی از برجام در دستور کار مسئولان قرار گیرد که این امر حمایت مردمی هم دارد.
 سوم: در سیاست تعامل با غرب تجدیدنظر شود و اتحاد استراتژیک درازمدت با قدرت‌های آسیایی و بلوک شرق همچون چین و روسیه در دستور کار قرار گیرد. گرایش توده مردمی ایران در یک‌صد سال گذشته به‌سمت غرب بوده است.
 پشت به غرب؛ رو به شرق
تحولات اخیر، زمینه‌های چرخش مردمی در ایران به‌سمت «شرق» را فراهم کرده؛ لذا برای نخستین‌بار حاکمیت در ایران با رضایت مردمی در اعمال سیاست گرایش به شرق مواجه است.
چهارم: مسئولان این پیش‌بینی را دارند که درصورت خروج ایران از «برجام»، آمریکا با استفاده ابزاری از معاهده «ان‌پی‌تی» و با همراهی اروپا مجدد تلاش کند ایران را به شورای امنیت بکشاند.
لذا با وجودی که ایران نخستین کشور پیشنهاددهنده معاهده «ان‌پی‌تی» بوده، اکنون خروج از این معاهده، گزینه‌ای است که به‌خاطر سیاست‌های «ترامپ»، برای نخستین‌بار بعد از انقلاب ۱۹۷۸، مورد توجه جدی مسئولان قرار گرفته است. زیرا ایران هرچه بیشتر به تعهدهای خود در قالب معاهده «ان‌پی‌تی» عمل کرده است، بیشتر مورد فشار قرار گرفته است. اکنون مسؤلان و مردم ایران درباره استاندارد دوگانه غرب و تبعیض‌های آشکار علیه ایران در اجرای «ان‌پی‌تی» طی چهل سال گذشته اتفاق‌نظر دارند. یک تنفر بی‌سابقه ایرانی‌ها از این بابت است که «نتانیاهو» سردمدار اتهام‌های هسته‌ای علیه ایران شده است و نقش پلیس هسته‌ای خاورمیانه را ایفا می‌کند؛ درحالی‌که ایران هم عضو معاهده هسته‌ای است و هم بمب هسته‌ای ندارد؛ اما اسرائیل معاهده هسته‌ای را نپذیرفته است و صدها بمب هسته‌ای هم دارد.
 اتحاد احمقانه؛ آمریکا، اسرائیل و عربستان
خشم دیگر آن‌ها از اتحاد آمریکا، اسرائیل و عربستان علیه ایران برای تقابل و تغییر حکومت در ایران است. با توجه به این‌که اکثر مسئولان و مردم ایران امیدی به نجات «برجام» ندارند و اسرائیل هم حاضر به پذیرش خاورمیانه عاری از سلاح هسته‌ای نیست، سیاست فشار حداکثری «ترامپ» ممکن است ایران را به‌سمت «اتخاذ سیاست بازدارندگی هسته‌ای»، سوق دهد تا بالانس هسته‌ای ایران و اسرائیل ایجاد شود. گزینه‌ای که برخی نخبگان برجسته سیاسی آمریکا قبلاً پیشنهاد کرده‌اند؛ اما تحقق این گزینه یک مانع دارد و آن هم فتوی مذهبی رهبر عالی ایران، آیت‌اله «خامنه‌ای» درمورد منع تولید، انباشت و به‌کارگیری سلاح‌های هسته است. عموم مراجع مذهبی شیعه نیز فتوایی مشابه  دارند.  با توجه به این واقعیت‌ها، حاکمیت ایران به این جمع‌بندی رسیده است که «مقاومت» را به‌عنوان اولویت اول جهت مقابله با تهدیدهای آمریکا در دستور کار قرار دهد. سیاست‌های «ترامپ»، دولت و اکثریت توده مردم ایران را برای سیاست‌های مقاومتی حاکمیت، آماده کرده است.
گزینه‌های شکست‌خورده و غیرکاربردی «پمپئو» در مقابل تمایل رهبران عاقل به مذاکره «پمپئو» وزیر خارجه آمریکا، به‌تازگی تصریح کرد: همه گزینه‌ها از جمله حمله نظامی به ایران روی میز است. لذا نیروهای مسلح ایران، خود را برای درگیری احتمالی نظامی آماده و هسته‌های جهادی مقاومت برای مقابله با آمریکا در سراسر منطقه و حتی فراتر را بسیج خواهند کرد.
متاسفانه این وضعیتی است که «ترامپ» با خروج از برجام و اعمال سیاست فشار حداکثری، آن را کلید زده است؛ اما هنوز شانس دیپلماسی وجود دارد. رهبران برجسته جهانی هم‌چون نخست‌وزیر ژاپن و رئیس‌جمهور فرانسه در تلاش هستند. حرف زیاد زده شده و قول توخالی هم زیاد داده شده است.
 دیپلماسی حسن نیت؛ راه‌چاره‌ای که ظریف پیش گرفته است
دیپلماسی در صورتی موفق خواهد شد که با حسن‌نیت، قدم‌های کلیدی عینی و عملی برداشته شود. اگر «دونالد ترامپ» خواهان حل بحران خود ساخته باشد، نخست باید تیم افراط‌گرای سیاسی-امنیتی فعلی خودش را تغییر دهد که بدون این تغییر موفق نخواهد شد.
قدم کلیدی دوم، برقراری «آتش‌بس» در جنگ اقتصادی، سیاسی، سایبری و امنیتی علیه ایران است.
«برقراری آتش‌بس» برای مهار وضعیت، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.
سوم این‌که «ترامپ» چند بار تاکید کرده خواهان توافق با ایران برای اطمینان از عدم‌دسترسی ایران به بمب هسته‌ای است. این خواسته وی از طریق توافقی کلان برمبنای فتوای مذهبی آیت‌اله «خامنه‌ای» مبنی‌بر حرمت و ممنوعیت دائمی ساخت، انباشت و به‌کارگیری سلاح‌های هسته‌ای و کلیه سلاح‌های کشتارجمعی در خاورمیانه، قابل تحقق است.
 اجرای اصول برجام؛ راه‌چاره نهایی
اگر آمریکا درباره عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای جدی است، باید با ایران و قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی همکاری کند تا اصول «برجام» در کل منطقه خاورمیانه اجرا شود؛ زیرا برجام در برگیرنده جامع‌ترین استانداردهای جهانی شفافیت هسته‌ای و عدم‌ساخت بمب هسته‌ای است.
عاری‌سازی خاورمیانه از سلاح‌های هسته‌ای یک میراث تاریخی «دونالد ترامپ» خواهد بود که تنها با تعهد آمریکا به اصول برجام قابل دسترسی خواهد بود.