رضا اردکانیان، وزیر نیرو در بخشی از یک مصاحبه با انتقاد از زیاد بودن مصرف انرژی در ایران گفت: «علت اینکه تحریم شدیم همین بدعادتی در مصرف است. تحریم‌کنندگان فهمیده‌اند نقطه ضعف ما ...

شهردار اراک، در آیین افتتاح تقاطع غیرهمسطح شریعتی با اشاره به اینکه از این پس افتتاح رسمی در شهر اراک نخواهیم داشت و هر پروژه پس از اتمام کار در اختیار...

لبنیات به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کالاهای اساسی در سبد خانوار، سال ۹۷ را با گرانی‌های متعددی پشت سر گذاشت. نخستین دفعه‌ای که محصولات لبنی در ...

معاون اجتماعی و مشارکت‌های مردمی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان گفت: یکی از مسائلی که در شهرداری اصفهان مورد توجه قرار گرفته است، موضوع پیشگیری از کار کودکان، کودک‌آزاری و تعرض به آن‌هاست. مرتضی‌رشیدی، با اشاره به روز جهانی مقابله با کارکودکان گفت: 22 خردادماه برابر با 12ژوئن به‌عنوان روز جهانی مقابله با کار کودکان شناخته شده که این موضوع از سال 2002 و به‌دنبال کنوانسیون منع کار کودکان در تقویم اجتماعی بین‌المللی قرار گرفته است...

یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین ابزارهای پیشرفت و توسعه اقتصادی در نظام بین‌الملل، شفافیت اقتصادی و جلوگیری از پنهان‌کاری در معاملات اقتصادی است. بر این اساس یکی از عمده‌ترین برنامه‌های اقتصادی کشورهای صنعتی دنیا تلاش جهت شفاف‌سازی اقتصادی و مبارزه جدی ایشان با اقتصاد زیرزمینی است. به طور یقین شفافیت اقتصادی فارغ از اینکه مانع اصلی در برابر قاچاق کالا بوده و موجب رونق کسب و کار اقتصادی در سطح بازارهای داخلی شده، زمینه‌ساز کاهش نرخ بیکاری نیز می‌شود؛ از سوی دیگر یکی از ملزومات جدی در جهت بسط عدالت اجتماعی و اقتصادی است. شفافیت اقتصادی موجب می‌شود تا نظام مالیاتی بتواند...

محمدباقر قالیباف، جایی نرفته است؛ او همین‌جاست. سردار مدتی ترجیح داده در برهه‌ای که نامش «جنگ اقتصادی» خوانده شده است، در دیدرس قرار نگیرد و سکوت اختیار کرده بود. اما گویی روزهای سکوت پایان یافته و قرار است با دست‌فرمانی تند، وارد گود اظهارنظرهای سیاسی و انتخاباتی شود.
 او بعد از مدتی سکوت به نقد بی پروا و صریح علیه اصولگرایان پرداخته است: «تا زمانی که اصولگرایان در مسیر گذشته حرکت کنند، نمی‌توانند کار جدی و اساسی انجام دهند. در انتخابات ۹۶ همه فکر می‌کنند که اصول وحدت رعایت شد؛ درحالی که این برداشت درست نیست. گرچه به صورت شکلی وحدت رعایت شد ولی به صورت محتوایی
رعایت نشد.» انتخابات ۹۶ بعد از چند دوره انتخابات و چنددستگی در جریان اصولگرا، بزنگاهی شد که راست‌گرایان با وحدت بیشتری در عرصه رقابت ورود کنند. اما همان وحدت حداکثری بازهم به کام سردار، شیرین نیامد. او گرچه با چنته‌ای پروپیمان‌تر از سال ۹۲ وارد عرصه انتخابات ۹۶ شده بود اما در نهایت اصولگرایان پشت سر «رئیسی» ایستادند تا قالیباف سرخورده، ناکام و ناخواسته میدان رقابت را ترک کند. قالیباف، ناراحتی خود را از کناره‌گیری‌ در انتخابات ۹۶ به نفع رئیسی نیز بیان می‌کند. بعد از کناره‌گیری او از انتخابات، برخی بر این عقیده بودند که اگر حرکت اصولگرایان برعکس بود یعنی رئیسی به نفع قالیباف کنار می‌کشید، سردار شاید می‌توانست در آرای روحانی چالش ایجاد کند.  به همین خاطر به دوستان اصولگرایش طعنه می‌زند و می‌گوید که باید الفبای کار سیاسی بیاموزند. قالیباف بعد از شکست سوم خود در انتخابات، طی نامه‌ای انتقادهای صریح از اصولگرایان را کلید زد و از تغییرِ اساسی در نحوه کنشِ جریانِ اصولگرایی سخن گفت و پای «نواصولگرایی» را به میان کشید. او به هرحال می‌خواهد سیاست‌مدار بماند؛ نه آنکه کنار گذاشته شود. چه بسا او با کنار زدن قدیمی‌ترهای اصولگرا و سخن گفتن از نواصولگرایی مثل دیگر سیاسیونی که برای حمایت از خود حزب تشکیل می‌دهند، دنبال شکل دادن به جریانی است که بتواند از او پشتیبانی کند. هرچند او حزب دارد اما جمعیت پیشرفت و عدالت هیچ‌گاه تشکلی قوی و پرنفوذ در دل جریان راست
نشد.
شاید هم سردار ناکام از ریاست جمهوری با خود فکر می‌کند که برای او راه ریاست جمهوری از مجلس می‌گذرد؛ آن هم در مجلسی که انتخاباتش ۹ ماه دیگر برگزار می‌شود و شاید رئیس دوازده سال گذشته مجلس در آن شرکت نکند و قَدَرترین رقیب در میدان نباشد. شاید هم ۹ ماه دیگر به جای کاندیداتوری، از بطن صحبت‌های قالیباف جریانی در عرصه سیاست متولد شود و قالیباف با لیدری خود، آن را در سیاست هدایت کند. شاید او سودای لیدری بدنه‌ای در جریان اصولگرا را در سر می‌پروراند.
 

هفته پیش بود که خبر تشکیل یک جبهه جدید اصلاح‌طلب همه نگاه‌ها را متوجه اردوگاه چپ کرد. تشکیلاتی که فقط مدیرکل سیاسی وزارت کشور از آن یک نام آورده بود و جز همین نام، همه چند و چون آن در هاله‌ای از ابهام بود؛ «جبهه اصلاح‌طلبان ایران اسلامی»
کم‌کم خبرهای ضدونقیض حول محور «جبهه اصلاح طلبان ایران اسلامی»، یکی بعد از دیگری علنی شد. برخی مانند آذر منصوری، قائم مقام دبیر کل حزب اتحاد ملت می‌گفتند: همه احزاب در این جبهه تازه‌تأسیس حضور دارند. افرادی هم مانند رسول منتجب‌نیا، می‌گفتند: بعید است همه احزاب در این سازوکار حضور داشته باشند. درنهایت مشخص شد آنچه این روزها به نام جبهه اصلاحات ایران اسلامی، نقل محافل سیاسی شده است، همان شورای عالی سیاست گذاری است که قرار است در جریان انتخابات ۹۸ میدان‌دار تحرکات جناح چپ باشد؛ اما این‌بار با یک نام جدید وارد میدان شده است. پرسش مهم‌تر این است که با تشکیل این جبهه انتخاباتی جدید، تکلیف «پارلمان اصلاحات» چه خواهد شد؟ نقش عارف در این سازوکار جدید چگونه تعریف می‌شود؟ پارلمان اصلاحات و شورای‌عالی سیاست‌گذاری تبدیل به دو خط موازی شده‌اند. از همان روزهای بعد از انتخابات 94 تا امروز هم‌چنان بحث و جدل بر سر اینکه کدام‌یک باید سازوکار هماهنگ بخش در اردوگاه چپ باشد، ادامه یافته است. عملکرد انتقادبرانگیز فراکسیون امید و نمایندگان اصلاح طلب شورای شهر بازار این جدل‌ها را گاه و بیگاه داغ‌تر هم کرده است و بسیاری بر این اعتقادند که شورای عالی سیاست‌گذاری باید کم‌کم جای خود را به پارلمان اصلاحات بدهد تا آن کم و کاستی‌های شورای سیاست‌گذاری در قالب پارلمان اصلاحات مرتفع شود. اما با ظهور یک جبهه جدید انتخاباتی در جریان اصلاحات، گویی سورپرایز و شوک جدیدی به بدنه تشکیلاتی اصلاح‌طلبان وارد شد؛ آن‌هم دقیقاً در روزهایی که اکثریت منتظر بودند تا پارلمان اصلاحات از آغاز به کار خود رونمایی کند؛ اما این ایده یک‌باره کنار زده شده است و یک جبهه جدید رونمایی می‌شود.
آن‌طورکه حسین مرعشی، از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران و عضو سابق شورای عالی سیاست‌گذاری می‌گوید؛ گویا عزم اصلاح‌طلبان برای تشکیل پارلمان اصلاحات هم‌چنان به قوت خود باقی بوده و آنچه موقتی است، جبهه اصلاحات یا شورای عالی سیاست‌گذاری است.
هرچند تا اینجا مشخص شده که حکم جبهه جدید اصلاح‌طلب، حکمی ابدی برای اصلاح‌طلبان نیست و موقتی است؛ اما دایره ابهامات تنها به همین موضوع ختم نمی‌شود. در این میان اینکه محمدرضاعارف که نامش چندسالی است با نام شورای عالی سیاست‌گذاری گره خورده، قرار است در این ساز و کار جدید کجای جبهه اصلاح طلبان ایران اسلامی قرار بگیرد ازیک سو و تکلیف اشخاص حقیقی و حقوقی از سوی دیگر، پرسش‌هایی است که در ذهن می‌چرخد.
 

اواسط ماه مه امسال، در اوج تنش تجاری میان آمریکا و چین و افزایش متقابل و تنبیهی تعرفه‌های گمرکی برکالاها و محصولات وارداتی از یکدیگر، واشنگتن از قصد خود برای قراردادن شرکت ارائه‌کننده خدمات مخابراتی و ارتباطی «هواوی» (Huawei) در فهرست شرکت‌های مظنون خبر داد که فروش فناوری به آن‌ها ممنوع اعلام شده است. پس از این اقدام آمریکا، برخی شرکت‌های بزرگ فناوری، هرگونه ارتباط کارکنان خود را با شرکت هوآوی ممنوع اعلام کردند. تا این لحظه شرکت‌های «گوگل»، «کوالکام»، «اینتل»، «وسترن دیجیتال»، «اینفینئون»، «مایکرون» و «برودکام» به‌طور‌رسمی اعلام کرده‌اند با تبعیت از تحریم‌های آمریکا، به رابطه تجاری و شراکت خود با هواوی خاتمه خواهند داد. به احتمال زیاد این فهرست طی روزهای آینده بزرگ‌تر خواهد شد و دیگر شرکت‌های بزرگ آمریکایی نظیر «مایکروسافت» که در ساخت لپ‌تاپ‌های ویندوزی با «هواوی» همکاری دارد نیز به آن می‌پیوندند. این درحالی است که رسانه‌های آمریکا، این هفته گزارش دادند دولت چین به‌تازگی مسئولان شرکت‌های بزرگ فناوری را احضار کرده و به آن‌ها درباره پیامدهای توقف فروش فناوری به چین هشدار داده است. بایدگفت سابقه بدبینی دولت آمریکا به هواوی، به بیش از یک دهه می‌رسد. در این مدت آمریکا همواره به همکاری این شرکت و دولت چین باهدف جاسوسی شک داشته و بارها این موضوع را به‌طورعلنی اعلام کرده است. اما تنش و نزاع بین آمریکا و هواوی به شکلی که امروزه شاهد آن هستیم، سابقه‌ای کمتر از دو سال دارد. تنش بین «هواوی» و دولت آمریکا در آذرماه ۹۷ با انتشار گزارشی مبنی بر درخواست این کشور از متحدانش برای قطع رابطه با هواوی و درپی آن اعلام ممنوعیت خرید تجهیزات ساخت هواوی در ژاپن وارد مرحله جدیدی شد و با بازداشت « منگ‌وانژو» مدیر مالی و دختر  بنیان‌گذار شرکت، به اوج خود رسید. حتی پس از بازداشت شدن «منگ‌وانژو» در کانادا به‌دلیل زیر پا گذاشتن تحریم‌های آمریکا علیه ایران، کسی فکر نمی‌کرد روابط «هواوی» با آمریکا تا به‌این اندازه تیره‌وتار شود. در آن زمان سخنگوی هواوی درمصاحبه‌ای اعلام کرد؛ شرکت متبوعش اطلاعات زیادی درباره تخلف‌های خانم «منگ» در دست ندارد اما اطمینان می‌دهد که«هواوی»  به تمام مقررات اعلام‌شده، ازجمله قانون‌های تحریمی که توسط سازمان ملل متحد، ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا وضع‌شده‌اند احترام می‌گذارد. فروردین‌ماه سال جاری در جریان جلسه استماع دادگاهی فدرال در بروکلین، اعلام شد که آمریکا با استفاده از فرآیندهای نظارتی و جاسوسی مخفیانه به اسنادی در رابطه با دورزدن تحریم‌ها و فساد بانکی«هواوی» دست پیدا کرده و قرار است در دادگاه از آن‌ها استفاده کند. اندکی بعد، سازمان سیا هم با انتشار گزارشی از ارتباط «هواوی» با دولت چین پرده برداشت؛ اتهامی که تا پیش از آن«هواوی»  آن را قویاً تکذیب می‌کرد. گویا نگرانی سیاست‌مداران واشنگتن از به‌خطر افتادن امنیت زیرساخت شبکه و دسترسی چین به اطلاعات خصوصی کاربران به‌اندازه‌ای زیاد است که به‌گزارش «بلومبرگ» افرادی از وزارت‌خانه‌های آمریکا در جریان کنگره جهانی موبایل بارسلون ۲۰۱۹  در مورد استفاده از تجهیزات مخابراتی هواوی به شرکت‌ها اخطار داده بودند. اما اکنون آمریکا از این نگران است که شرکت‌های چینی از فناوری آمریکایی که به آن‌ها فروخته می‌شود برای اهداف جاسوسی استفاده کنند. اتهام جاسوسی به هواوی تنها به دولت آمریکا محدود نمی‌شود؛ بلکه طی چند سال گذشته منابع مستقل ثالث و شرکت‌های فناوری چندملیتی متعددی نیز اتهامات مشابهی را متوجه شرکت چینی کرده‌اند. هواوی، در تمام این موارد از زیر بار قبول مسئولیت شانه خالی کرده‌است و این اتهام‌ها را بخشی از جنگ تجاری بین آمریکا و چین می‌داند. به‌عنوان مثال بلومبرگ به‌تازگی گزارش داده‌است که شرکت اروپایی« ودافون» که بزرگ‌ترین اپراتور موبایل در اروپا و دومین اپراتور موبایل در جهان محسوب می‌شود، خبر از پیدا شدن درِ پشتی(  (Backdoor ) نوعی آسیب‌پذیری که با فعالیت در پس‌زمینه، شرایطی مهیا می‌کند تا هکرها با دورزدن مکانیزم‌های امنیتی، در سطح بالایی به اطلاعات کاربر دسترسی پیدا کنند) در تجهیزات مخابراتی«هواوی»  بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ داده است. در این گزارش آمده است که «هواوی» با استفاده از این درِ پشتی به‌راحتی توانسته است به تلفن‌های ثابت ایتالیا دسترسی داشته باشد. اسنادی که به‌دست بلومبرگ رسیده است به این موضوع اشاره می‌کند که هواوی در خلال این سال‌ها حتی به روترهای خانگی هم دسترسی داشته است. درسال ۲۰۱۳ سیسکو اعلام کرده بود که «هواوی» کدهای روترهای این شرکت را دزدیده است که بعد از مدتی«هواوی»  این مورد را تأیید و اعلام کرد که کدهای یادشده را از محصولات خود حذف خواهد کرد.  انتشار پی‌درپی گزارش‌ها و اسنادی از این دست به تنش بین غول تکنولوژی-مخابراتی چین و دولت آمریکا دامن زد؛ درنهایت به قرارگرفتن «هواوی» در فهرست سیاه تحریم‌های ایالات متحده‌ و قطع همکاری شرکت‌های بزرگ آمریکایی از جمله «گوگل» با این شرکت منجر شد. باید توجه داشت که وضع تحریم علیه هواوی شاید در کوتاه‌مدت اثر مخرب قابل‌توجهی بر کسب‌وکار این شرکت (مخصوصاً در بازار چین که بزرگ‌ترین بازار تلفن همراه در جهان است) نداشته باشد؛ زیرا «هواوی» برای مقابله با تحریم‌های آمریکا چیپ‌های موردنیاز برای حداقل سه ماه را در چین انبار کرده است. از طرف دیگر ممکن است بسیاری از شرکت‌ها باوجود تحریم‌های آمریکا هم‌چنان به همکاری خود با «هواوی» و خرید تجهیزات زیرساخت ارتباطی از این شرکت ادامه بدهند.اما  تحریم‌های آمریکا در درازمدت می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر درآمد شرکت و حضور و فعالیت آن در سطح جهان داشته باشد؛ یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن، به‌قول مقام‌های «هواوی» باعث کند شدن روند پیشرفت شرکت شود.  حتی اگر اتهامات آمریکا و شرکت‌های غربی مبنی بر همکاری«هواوی»  با دولت چین صحت داشته باشد، اقدام «هواوی» در پیشنهاد امضای قرارداد عدم جاسوسی به شرکت‌ها و دولت‌هایی که نگرانی امنیتی دارند، نشان داده‌است که این شرکت به بقای کسب وکار بین‌المللی خود و حضور در بازارهای جهانی اهمیت زیادی می‌دهد و در همین راستا برای جلب اعتماد مشتریان خود از هیچ اقدامی از جمله تعهد عملی فروگذار نمی‌کند. ازطرف دیگر اگر ادعای چینی‌ها مبنی بر اینکه تنها دلیل تحریم هواوی جنگ تجاری بین آمریکا و چین است، صحت داشته باشد، با پایان یافتن تنش بین دو کشور و رسیدن به توافقی تجاری، احتمالاً شاهد کاهش فشارها روی «هواوی» خواهیم بود.