هرچند زندگی انسان محدود به دنیا نیست، اما ما انسانها اکنون در این دنیا زندگی میکنیم و شرط موفقیت در زندگی این است که شرایط زندگی در دنیا را درک کنیم. تصور شما از دنیا و زندگی چیست و چه انتظاری از آنها دارید؟ آیا تصورها وانتظارهای شما مطابق با واقعیت است؟ آیا دنیا را آنگونه که میخواهید تصور میکنیدیا آنگونه که هست میبینید؟ همیشه به یاد داشته باشید که اینجا دنیاست و بهشت نیست. افراد ناراضی معمولاً کسانی هستند که از دنیا انتظار بهشت را دارند.
اگر انسان از دنیا انتظار بهشت را داشته باشد میان انتظارات و واقعیتهای زندگی ناهماهنگی به وجود خواهد آمد و این ناهماهنگی به ناکامی میانجامد و ناکامی فشار روانی انسان را به شدت افزایش میدهد، در نتیجه موجب احساس نارضایتی از زندگی میشود، اما اگر دنیا را آنگونه که هست بشناسیم و بپذیریم و بر اساس شرایط موجود به برنامهریزی و فعالیت بپردازیم، میتوانیم امیدوار باشیم که به رضایت از زندگی دست یابیم. در بهشت آنچه را بخواهیم میشود، اما در دنیا آنچه را میشود باید خواست.
این یک اصل در احساس رضایت از زندگی است. امام علی (ع) میفرماید: هرگاه آنچه را خواستی نشد اهمیت نده که چگونه هستی. اگر انسان زندگی را سخت نگیرد توان واکنش مثبت را به دست میآورد و همچنین در یک آرامش خاصی زندگی خواهد کرد.
کسانی که از ناملایمات دنیا رنجور میشوند آن را خانه خود و منزلگاه همیشگیشان پنداشتهاند و از این واقعیت غافلند که خانه دنیا موقتی است و ما هیچ مالکیتی نسبت به آن نداریم. کسانی که به این واقعیت توجه دارند در برابر سختیهای آن بردبار و مقاوم میشوند. بر عکس کسانی که دنیا و بهرههای دنیا را بزرگ بشمارند تحمل فقدان آن را ندارند. قرآنکریم در این باره میگوید: بگو کالای دنیا اندک است و آخرت برای پرهیزکاران بهتر است.