آن روز که پروانه سلحشوری درمجلس شورای اسلامی باصراحت، به صدا درآمدن آژیربعضی از مفاسد اخلاقی و اجتماعی را فریاد میزد و خواستار ورود همه کمیسیونها برای درمان ریشهای این درد بود، عدهای آن سوی جایگاهشان، حنجره دریدند که «ایشان دشمن نظام است.» حالا اما نقل صریح همان هشدارها و همان به خوابزدنهاست؛ گزارشهای روزانه از انواع مفاسد وبیقید و بندیها که دیگر نه سرپوش گذاشتنی است و نه چندان قابل درمان. این بیماری کم یا زیاد با علل مختلفی به پیکر همه شهرها رخنه کرده است؛ از تهران گرفته تا مشهد، اصفهان، شیراز، یا حتی آبادیهای دوردست. یک روز حقایق تلخ انواع تجاوز حالمان را بد میکند و اینروزها، افزایش خانههای ساعتی یا به اصطلاح امروزیها«مکان»های ساعتی، مزید برسایر دغدغهها شده است.
قدرمسلم، درایجاد یک ناهنجاری حلقههای متعدد و درهم تنیدهای نقش دارد. هنگامی که سروصدای
«پاتوق و خانههای ساعتی» و جرمهای ناشی از آن بلند میشود، باید به دنبال سرچشمهها گشت ودستها را از روی گوشها برداشت.
نمونه بارزاین نامیمونیها، گزارشی است که چندروزپیش، از مفاسد درخانههای ساعتی پایتخت منتشر شد. صحبتهای مصاحبهشوندهها، یعنی همان افرادی که به قول خودشان مجبور هستند برای تفریح از مکان و منازل ساعتی استفاده کنند، دال بر بسیاری از ناکارآمدیهای مدیریتی است.
شاید اظهارات رئیس اتحادیه املاک استان تهران که گفته است: مشاوران املاک حق اجاره دادن روزانه یا هفتگی خانه را ندارند و برخورد شدیدی با متخلفان صورت خواهد گرفت، فصلالخطاب و به قول معروف اتمامحجت باشد؛ اما آیا دستورالعمل بدون نظارت کافی است؟
یقیناً اینکه وی، اجاره روزانه منازل را موجب تداخل صنفی با هتلها بداند و آن را غیر قانونی اعلام کند، چاره معضلی به نام «مکانیابی» و آگهیهایی که در شیپور، دیوار و تیرچراغ برقها درج میشود، نبوده و نخواهد بود. چه اینکه به قول خودش در سال 95 حسام عقبایی، نایب رئیس اول اتحادیه املاک، خبر از تشکیل جلسهای با دادستانی تهران و پلیس امنیت داده بود که قرار بر برخورد با متخلفان بوده است؛ اما هنوز هم اینگونه آگهیها منتشر میشوند.
بدون شک مشکل امروزکشورمان به عنوان جامعه اسلامی، ریشههای گوناگونی دارد که اتفاقاً دیگر چندان ربطی هم به گذشتههای دوردست ما ندارد؛ زیرا مانند سایر جوامع، نیازها به روزرسانی میشوند و صدالبته باید همانند دیگران رفع نیازها با مهندسی صحیح و اصولی صورت گیرد که اگر اینگونه پیش نرود، منتج به آن چیزی میشود که میبینیم.
موید این مطلب نیز هشدارسرهنگ کاظمی، رئیس پلیس فتای تهران است که درباره آگهیهای خانههای یک روزه گفته است: متاسفانه موضوعات اینچنینی که در فضایمجازی رخ میدهد، افزایش پیدا کرده و دارای موارد غیرقانونی است.
اما این تذکرات زمانی اثرگذارخواهد بود که بقیه نهادها هم خودشان را دربرابر رخدادها، مسئول بدانند و متعهد به وظایفشان باشند. وقتی مثلاً در پایتخت کشورمان، چهار دیواریهایی به صورت ساعتی اجاره شده که محل وقوع انواع فساد میشود، دلیل واقعی آن را در کجا باید جستوجو کرد؟ آیا صرف برخورد و تنبیه برای اصلاح اساسی امور، کفایت میکند؟ البته درمقابل انتقاد نسبت به این نوع خانهها، موضوع نیاز واقعی به خانههای موقت و ساعتی نیز وجود دارد که به گفته یک جامعهشناس که نخواست نامش عنوان شود: بسیاری از افراد از مشاغل مختلف هستند که به دلیل عدم توانایی مالی در مراجعه به هتلها، مجبور هستند از منازل مبله کم هزینهتربرای ساعاتی استراحت استفاده کنند. بنابراین نباید به خاطرعدم نظارت قوی و دقیق، همچنین سوءرفتار برخی، مانع دسترسی تعدادی دیگر شد. به گفته این جامعهشناس: وجود منازل مبله ساعتی، فرصتی است برای کمک به مسافران کمدرآمد که مجبور هستند ساعاتی را درشهری دیگر به سرببرند که البته با اعمال ناهنجاری توسط عدهای به تهدید تبدیل میشود.
وی در ادامه صحبتهایش این نکته را یادآورشد: ابتدا باید دستگاههای اجرایی ساز و کار قانونمندی را برای خانههای ساعتی تعریف کنند تا از طرفی، به لحاظ قیمت با نرخ هتلها مشابه نشود و از سوی دیگر، پذیرش همه افراد، فساد و بیبندباری را به دنبال نیاورد؛ سپس متولیان امور فرهنگی و اجتماعی برنامههای شادی و نشاط را با فرمت نظام کشورمان به روزرسانی کنند و امکان دسترسی آسان، رایگان یا کمهزینه را برای همگان فراهم آورند.
به هرترتیب، به نظرنمیرسد پس از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی، وجود چنین نقاط تفریحیِ ناخوشایندی درقالب خانههای ساعتی یا هر عنوان دیگر، ترسیم کننده چهره خوشایندی برای کشورمان باشد.
چه بسا این دورهمیهای مجردی که با پذیراییهای گل، قلیان والکل طی میشود، منجر به بازشدن بزرگترین پروندههای جنایت دردادگاهها شود.