اندکی بعد از امضای «برجام»، از قراردادهای جدید نفتی (IPC) رونمایی شد و غول‌های نفتی دنیا را برای مذاکره با ایران پای میز نشاند. طلای سیاه ایران ...

مدیرکل کمیته امداد استان مرکزی با اشاره به اینکه این استان در حوزه اکرام ایتام، رتبه پنجم کشوری را به دست آورد از حمایت دو هزار خانوار استان مرکزی در ماه رمضان خبر داد. قنبرموسی‌نژاد، اظهار داشت...

داخل اتوبوس نشسته بود؛ حدودا هجده ساله به‌نظر می‌رسید. سرش را به شیشه اتوبوس تکیه داده بود و بیرون را بدون اینکه احساسی در چهره یا چشمانش نمایان شود نگاه می‌کرد؛ اصلا شاید نمی‌دید، فقط نگاه می‌کرد. بعد از مدتی...

داستان بازنشستگی پیش از موعد خبرنگارها یا به اختصار مصوبه «سخت و زیان‌آور بودن شغل خبرنگاری» همیشه محل مناقشه بوده است، بخصوص در دو سال پایانی کار هر کابینه که خبرنگاران از حضیضی فاصله می‌گیرند و کمی عزیز می‌نمایند. حالا این بار در فقره اخیر این وعده گویا وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره اجرای مصوبه سخت و زیان‌آور بودن شغل «خبرنگاری» و بازنشستی پیش از موعد خبرنگارها توضیحاتی داد.از یاد نبریم که مسئله عدم اجرای مصوبه «سخت و زیان‌آور بودن شغل خبرنگاری»، مصوب سال ۸۶ دولت که به‌تازگی منجر به واکنش و تذکر برخی از نماینده‌های مجلس شورای اسلامی شد، پاسخ رسمی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی را در پی داشت. محمدشریعتمداری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره چرایی عدم اجرای این مصوبه از سوی سازمان تأمین اجتماعی اعلام کرده است: در صورت ارائه درخواست متقاضیان به دبیرخانه‌های کمیته‌های استانی بررسی مشاغل سخت و زیان‌آور سراسر کشور، مراتب توسط کمیته‌ای استانی مورد تطبیق و امعان نظر قرار خواهد گرفت و در صورت احراز شرایط بازنشستگی، مستمری آن‌ها توسط سازمان تأمین اجتماعی برقرار می‌شود. گفتنی است؛ شریعتمداری به صورت رسمی اعلام کرده است: شغل خبرنگاری در دسته مشاغل سخت و زیان‌آور قرار دارد. تا اینجا فعلاً همه چیز روشن است ولی وقتی سرپرست سازمان تأمین اجتماعی در نشست خبری (سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت‌ماه) از نامه وزیر کار درخصوص بازنشستگی پیش از موعد خبرنگارها در جمع آنان اظهار بی‌اطلاعی کرد دوباره «تشت رسوایی» این خبر از آسمان افتاد.
محمد حسن‌زدا که آمده بود به منظور تشریح جزئیات و زمان پرداخت مابه‌التفاوت حقوق بازنشستگان و مستمری‌بگیران تأمین اجتماعی در سال ۹۸ سخن بگوید با اظهار بی‌اطلاعی از نامه وزیر کار درخصوص بازنشستگی پیش از موعد خبرنگارها گفت: از این نامه اطلاعی ندارم؛ اما به عنوان مسئول سازمان تأمین اجتماعی اعلام می‌کنم که خبرنگاری شغل سخت و زیان‌باری است و هر یک از مدیران بهتر می‌دانند که استرس خبرنگاران بسیار زیاد است.
وی ادامه داد: درست است که مدیریت سخت و زیان‌آور است، اما شغل خبرنگاری شغلی سخت‌تر و زیان‌آورتر محسوب می‌شود. زدا تصریح کرد: تشخیص سخت بودن این شغل برعهده سرپرست سازمان تأمین اجتماعی نیست. سرپرست سازمان تأمین اجتماعی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه اطلاعی از ابلاغیه وزیر کار ندارم، امیدوارم اجرایی شود.
 

تیتراژهای ماه رمضانی از همان ابتدا چندان بحث‌برانگیز نبود و محملی نشده بود برای اظهارنظرها  یا عرض‌اندام‌های خواننده‌ها و ترانه‌سراها. البته تک مضراب‌هایی منتشر می‌شد مثل ترانه سریال «گمشگته» رامبد جوان 1380 که اخشابی خواند و بعدها همان موفقیت را در سال ۸۳ و ۸۴ تیتراژ سریال «خانه به دوش» و «متهم گریخت» ادامه داد.
بعدتر هم احسان خواجه‌امیری برای «میوه ممنوعه» فتحی خواند و
 ترکاند. به جز سریال برنامه «ماه‌عسل» هم تا مدت‌ها با ترانه «نگران منی» مرحوم پاشایی در صدر بود. حالا با این سابقه امسال بناست سالارعقیلی، محسن‌چاوشی، امیدنعمتی، حجت‌اشرف‌زاده، رضا یزدانی، صدیق‌تعریف، فریدون‌آسرایی، رستاک‌حلاج و بنیامین بهادری برای قاب‌های کوچک ِ خانگی درماه مبارک بخوانند.

جشنواره «کن» قرار است کارش را با اهدای جایزه نخل طلای افتخاری به «آلن‌دلون» آغاز کند. با وجود دیدگاه‌های آلن‌دلون بازیگر کهنه کار و اعتراض یک سازمان فمینیستی آمریکایی به این دیدگاه‌ها، جشنواره کن کارش را با اهدای جایزه نخل طلای افتخاری...

 چندی قبل دوست معلمی که در دبستان مشغول کار است، گفت: سه روز پشت سر هم چند دانش‌آموز به دفترش آمده و پرسیده‌اند: سکسی یعنی چه؟! کاشف به عمل آمده که بچه‌ها ترانه جدید ساسی...

 علی لاریجانی، گویا قرار نیست در انتخابات مجلس پیش رو شرکت کند. همین گزاره خبری درباره فردی که سال‌ها نه تنها در مجلس حضور داشته بلکه رئیس قوه مقننه نیز بوده است، کفایت می‌کند تا تحلیل‌ها به سمت منصبی فراتر و شاید مهم‌تر از ریاست مجلس برود؛ زیرا با منطق سیاسی سازگار نیست که بگوییم‌لاریجانی قصد دارد یا چند سال را به استراحت بگذراند یا آنکه خود را بازنشست کند. بنابراین حضور نیافتن او در انتخابات آینده، بی‌تردید دارای نشانه مهمی است که شاید بتوان آن را در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1400 جست وجو کرد. چنین مدعایی چندان دور از ذهن نیست و به‌دلایلی چند می‌توان عرصه سیاسی این روزهای ایران را برای ریاست‌جمهوری اومناسب‌دانست. 1. روند علی لاریجانی را باید در چند حوزه مورد ارزیابی قرار داد تا به جایگاه او در مناسبات سیاسی دست یافت. او در حوزه سیاست داخلی دست‌کم طی سال‌های اخیر نشان داده است که از قدرت چانه‌زنی بالایی برخوردار است و گرچه مورد اقبال کامل هیچ‌یک از جناح‌ها و گروه‌های سیاسی نبوده، اما مورد طرد آن‌ها هم نیست و این ویژگی خاصی است که در معدود شخصیت‌های سیاسی دیده می‌شود. وی همواره نشان داده است که به اقتضای شرایط سیاسی می‌تواند به سرعت به سمت جناح راست یا چپ سیاسی گردش داشته باشد و بنابر میل خود، با یکی از این دو جناح به ائتلاف برسد؛ یا اگر به ائتلاف نرسد حداقل حمایت کامل یا نسبی آن‌ها را جذب کند. بنابراین لاریجانی یک نامزد بالقوه برای هر دو جناح سیاسی موجود در ایران است. علاوه بر جناح‌ها و احزاب سیاسی، او قدرت مذاکره با نهادهای اصلی نظام را نیز در اختیار دارد و همواره توانسته با چانه‌زنی، خواسته‌های خود را پیش ببرد و این ویژگی می‌تواند او را در موقعیتی ویژه قرار دهد؛ زیرا توانایی جلب نظر نهادهای قدرت برای جایگاه ریاست جمهوری امری مهم قلمداد می‌شود؛ برای مثال رئیس دولت اصلاحات  گرچه از حیث محبوبیت عمومی در دوره خود بسیار شاخص بود، اما توان چانه‌زنی با نهادهای قدرت را نداشت. از سوی دیگر، شخصیت او برخلاف لاریجانی، مورد حمایت شدید یک جناح سیاسی و مورد نقد جناح مقابل قرار داشت. در واقع دو عنصر، سیاست‌های وی را تهدید می‌کرد؛ نخست مخالفت‌ها و نقدهای تند و تیز اصولگرایان و دیگر، به نتیجه نرسیدن مذاکرات سیاسی پشت پرده؛ دو تهدیدی که برای لاریجانی وجود ندارد.
 2. لاریجانی در حوزه سیاست خارجی نیز مانند سیاست داخلی چهره‌ای دو سویه دارد. او در طول دوره مذاکرات از سیاست خارجی دولت حسن روحانی، حمایت کرده و از سوی دیگر بارها نسبت به سیاست‌های دولت آمریکا انتقاد کرده است. شاید بتوان در حوزه سیاست خارجی، لاریجانی را شبیه به روحانی دانست که دچار افراط و تفریط نمی‌شود. البته نباید از نظر دور داشت که سیاست خارجه دولت روحانی تنها با تأیید شخص او پیش نرفت و یک سیاست جامع در دستور کار بود؛ اما به‌هرحال برای توسعه عرصه دیپلماسی باید شخصی روی کار بیاید که قابلیت مذاکره را داشته باشد یا آنکه برای ایستادن قهری و سلبی در مقابل آمریکا، باید فردی ریاست قوه مجریه را در دست داشته باشد که جسارت و توان اقدام عملی دربرابر کشورهای خارجی را داشته باشد. بی‌تردید فردی مانند سعیدجلیلی که خاستگاه اصولگرایی او مشخص است، نمی‌تواند میل نظام به توسعه دیپلماسی را محقق کند؛ گرچه جلیلی شایستگی مقابله عملی با سیاست‌های افراطی دولت فعلی آمریکا را داراست، اما شاید در مقطع کنونی که سیاست‌های آمریکا و به تبع آن اروپا هر روز رنگ جدیدی به خود می‌گیرد، فردی مورد نیاز است که هر دوی این ویژگی‌ها را داشته باشد.
 3. لاریجانی چند سالی است که در تقسیم‌بندی قدرت حزبی، از اصولگرایان تند فاصله گرفته است. گرچه او هیچ‌گاه خود را اصلاح‌طلب معرفی نکرد؛ اما عموم اصلاح‌طلبان با او زاویه‌ای ندارند و حتی بارها مشاهده شده است که برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب او را گزینه احتمالی ائتلاف دانسته‌اند. لاریجانی در اتخاذ چنین روشی و نزدیکی عملی به اصلاح‌طلبان، سبد آرای این جناح را مدنظر قرار داده است؛ زیرا سبد رأی اصولگرایان معلوم است. در جبهه اصولگرایی دو طیف شاخص مشاهده می‌شوند؛ نخست افراد و گروه‌هایی که خوانشی خاص از اهداف و آرمان‌های انقلاب دارند و معمولاً جز خودشان با هیچ کسی همراه نمی‌شوند و در اتخاذ سیاست‌ها، تندترین رویکرد را برمی‌گزینند؛  دوم، اصولگرایان سنتی و معتدلی که با نگاه سراسر انتقادی به عرصه سیاسی نمی‌نگرند. لاریجانی می‌داند در هر صورت، رأی گروه نخست را نخواهد داشت و این احتمال را می‌دهد که اصولگرایان سنتی مانند سابق از او حمایت کنند. آنچه برای او تعیین کننده خواهد بود، رأی جبهه اصلاحات است؛ زیرا اصلاح‌طلبان رأی دو قسمت مهم از مردم را دارا هستند؛ نخست رأی طبقه سیاسی منتقد که گاه انتخابات را تحریم می‌کنند و گاه تصمیم به مشارکت می‌گیرند؛ دوم بدنه اصلی اجتماعی که چندان به سیاست کاری ندارند و با ایجاد موج سیاسی وارد انتخابات می‌شوند. تجربه سیاسی نشان داده است؛ این بخش نیز زمانی مشارکت حداکثری داشته‌اند که نسبت به اصلاح‌طلبان دلخوش بوده‌اند وگرنه ممکن است ایشان نیز به زمره تحریمی‌ها بپیوندند. لاریجانی به‌خوبی می‌داند برای کسب رأی این دو بخش از جامعه، باید بتواند حمایت اصلاح‌طلبان را کسب کند.
4. افزون بر تمام این گزاره‌های نسبتاً مثبت، لاریجانی یک محدودیت بزرگ پیش رو دارد. شخصیت او گرچه از نظر سیاسی می‌تواند مؤثر باشد اما از حیث محبوبیت عمومی، متزلزل است و مردم او را به‌عنوان یک شخصیت سیاسی کاریزماتیک نمی‌شناسند. به همین دلیل لاریجانی یا باید بکوشد حمایت بی‌چون و چرای اصلاح‌طلبان را به دست بیاورد یا آنکه در بازه زمانی 98 تا 1400 آن‌قدر به مردم نزدیک شود که در فضای رخوت سیاسی کنونی، مردم به انتخاب او رغبت داشته باشند؛ موضوعی که خود لاریجانی نیز به آن واقف است و می‌داند که برای جلب نظر عموم مردم راه سختی در پیش خواهد داشت.