متعاقب تصمیم کاخ‌ سفید درباره پایان دادن به معافیت‌های واردات نفت ایران برای برخی دولت‌ها، مسئولان ایرانی بار دیگر بسته‌ شدن «تنگه‌هرمز» را مطرح کردند. باید گفت تنگه‌هرمز، شریان استراتژیکی است که تولیدکننده‌های نفت در خاورمیانه را با بازارهای آسیایی، اقیانوس آرام، اروپا و آمریکای شمالی مرتبط می‌کند؛ از این رو، از دهه‌ها پیش، همواره در قلب تنش‌های منطقه‌ای قرار دارد و این نخستین بار نیست که تهران تهدید به بستن تنگه هرمز می‌کند. موقعیت استراتژیک تنگه‌هرمز در کشورمان موجب می‌شود که ایران هر از گاهی از این موقعیت خود استفاده کرده و برای رسیدن به اهداف خاص اقتصادی و سیاسی، تهدید به بستن این تنگه کند. برای نخستین‌بار مانایاد هاشمی‌رفسنجانی، طی سخنرانی خود در دهه شصت میلادی، این موضوع را مطرح ساخت که اگر ایران بخواهد، می‌تواند تنگه‌هرمز را ببندد. در زمان احمدی‌نژاد نیز مانور نظامی انجام شد؛ حتی ماکت ناو هوپیمابر ساخته شد که طی مانور نظامی آن را رونمایی کردند تا کشورهای فرامنطقه‌ای که در تنگه هرمز حضور دارند، بدانند امنیت این تنگه توسط کشورهای منطقه کنترل می‌شود و نیروهای خارجی نمی‌توانند آزادانه در این منطقه حرکت کنند. با توجه به طول پنجاه کیلومتری این منطقه و حضور و امکانات نظامی ایران، تهران این پتانسیل را دارد که این تنگه را ببندد.
در تاریخ سوم ژوئیه 2018 «حسن‌روحانی» تصریح کرد، در صورت ادامه تلاش‌های ایالات متحده برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران، این کشور تنگه‌هرمز را مسدود خواهد کرد. در واقع رئیس‌جمهور به غرب این پیام را داد که صادرات نفت و سهم این کشور در بازار جهانی خط قرمز ایران است و اگر «ترامپ» تهدید خود را برای اعمال فشار علیه صادرات نفت ایران عملی سازد، تهران نیز علیه آمریکا اقدام می‌کند و قیمت نفت در بازارهای جهانی را بالا می‌برد.  البته باید در تمام جهان این ادعا را پخش کرد که صادرات نفت ایران تا چهارم نوامبر ۲۰۱۸ به صفر می‌رسد  توجه داشت که ایران می‌تواند با اعلام ممنوعیت تردد از این تنگه، انسداد آن را کلید بزند؛ ولی در ادامه برای حفظ موضع خود چاره‌ای جز استفاده از امکانات نظامی برای ناامن کردن این تنگه نخواهد داشت.
رخدادی که می‌تواند به نوعی اعلان جنگ به سایر کشورهای منطقه و آمریکا باشد؛ اما آیا ایران می‌تواند این تهدید را عملی کند؟ توافق سازمان ملل برای قانون دریانوردی که در دسامبر 1982 به امضا رسید، آب‌های منطقه‌ای را دوازده مایل دریایی خارج از ساحل هر دولتی می‌داند.
با توجه به اینکه کشتی‌ها راهی جز استفاده از دو مسیر شمال و شرق، برای رسیدن به خلیج‌فارس ندارند، بنابراین باید از آب‌های ایران گذر کنند؛ این یعنی دولت ایران می‌تواند محدودیت‌هایی را برای عبور و مرور کشتی‌ها از آب‌های خود اعمال کند.
حال این مسئله پیش می‌آید که ایران چند روز می‌تواند این تنگه را ببندد و در برابر هزینه احتمالی این کار، ایران چه طرحی را آماده کرده است؟ زیرا با بستن این تنگه جریان انتقال نفت دچار توقف و شوکه می‌شود و این امر برای کشورهایی که نفت را از این منطقه آماده می‌کنند، بسیار سخت خواهد بود و برای اقتصاد آن‌ها بسیار گران تمام می‌شود.
مسئله این است که ایران چند روز می‌تواند این تنگه را ببندد و به دنبال عکس‌العمل کشورهای آمریکا و اروپا، ایران چه طرحی دارد؟ البته جنگ به هیچ وجه خوب نیست و با توجه به اینکه آمریکا از توافق‌نامه برجام خارج شده است، احتمال تشکیل اجماع جهانی علیه ایران دور از ذهن نیست. 
مسئله بعد این است که پیامدهای بسته شدن تنگه هرمز چیست؟ باید گفت تا زمانی‌که اقتصاد جهانی تا حد زیادی متکی بر عرضه نفت است، با بسته شدن تنگه هرمز، شاهد افزایش شدید قیمت‌ها خواهیم بود و این مسئله موجب ایجاد هراس در تمام بازارهای جهانی می‌شود. در این شرایط، کویت، قطر، بحرین، عراق و امارات شاهد توقف حمل‌ونقل کانتینرهای نفتی خواهند بود و عربستان مجبور می‌شود نفت خود را از طریق بنادر دریای سرخ صادر کند.
همچنین اکنون «تنگه هرمز» جزو سه گذرگاه مهمی است که یکی از شاهرگ‌های مهم نفت جهان است که میزان بالای  نفت این منطقه، از کشورهای تولید‌کننده به کشورهای مصرف کننده ارسال می‌شود. طبق آخرین آمار در سال 2017 روزانه حدود هجده میلیون بشکه نفت خام و میعات نفتی توسط کشورهای غول‌پیکر از این تنگه ترانزیت شده است. در واقع 30درصد نفت منتقل شده در کشورهای دنیا، از طریق تنگه‌هرمز ترانزیت می‌شود و به دست کشورهای مصرف کننده می‌رسد.
در واقع هرگونه اقدامی که موجب بسته شدن این تنگه شود و امنیت منطقه را از بین ببرد، حجمی از این هجده میلیون بشکه نمی‌تواند انتقال یابد و این امر، شوک بزرگی به کشورهای وارد کننده نفت وارد می‌سازد و تأمین انرژی این کشورها را با توجه به گرما و فصل تابستان با مشکل مواجه می‌کند که این موضوع، نه به نفع کشورهای صادرکننده و نه به نفع کشورهای واردکننده نفت است. بنابراین در صورتی که ایران، این تهدید خود را عملی سازد، در آن صورت کشورهایی که نفت خود را از طریق این تنگه دریافت می‌کنند با مشکل در رشد اقتصادی خود مواجه می‌شوند و خواه یا ناخواه، این وقفه در اقتصاد آن‌ها می‌تواند بر روابط و سیاست خارجی‌شان بر ایران تأثیر بگذارد.
 این اقدام موجب می‌شود که روابط ایران با کشورهایی که تولید یا مصرف نفت آن‌ها به این تنگه بستگی دارد، دچار تنش شود. این امر بر اثر گذاری ایران بر منطقه خوب نیست و باعث ایجاد تنش بیشتر با کشورهای همسایه ازجمله عربستان خواهد شد.  این اقدام موجب می‌شود، تنش بین ایران و کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای بسیار شود که این مسئله اصلاً به نفع ایران و کشورهای متفق یا مشکل‌دار با ایران  نیست.

در این روزها که مناطقی از کشور با سیل و مشکل‌های ناشی از آن دست به گریبان هستند، از هر سو گروه‌های مختلفی به یاری مردم آن منطقه شتافته‌اند و موجی از همدلی و مهربانی شکل گرفته است. در این میان، بیشتر فعالیت گروه‌هایی به چشم آمده است که به شیوه‌های مختلف در رسانه‌ها و صداوسیما مطرح شده‌اند؛ اما آیا کمک و خدمت‌رسانی فقط محدود به این طیف است؟
با نگاهی به فضای‌مجازی می‌توان گروه‌های دیگری را هم درسطح جامعه ایران دید که بدون تبلیغ‌های مرسوم و فقط به نیت کمک‌رسانی، به مناطق سیل‌زده رفته‌اند و به فعالیت مشغول هستند.
 کمک‌رسانی هم‌وطن‌های کُرد در فضای‌مجازی بسیار مورد توجه قرار گرفت که وسایل مورد نیاز سیل‌زده‌های مناطق دورافتاده را برکول خود حمل کردند. از این دست یاری رساندن می‌توان به جوان‌های دیگری هم اشاره کرد که شاید از چشم رسانه‌ها و... دور افتاده باشند؛ اما بدون هیچ توقع و چشم‌داشتی در مناطق بحران‌زده به فعالیت مشغول هستند.
برای مثال گروهی از جوان‌های علاقه‌مند به «آفرود» هستند که اسم گروه خود را «کرگدن ‌نارنجی» گذاشته‌اند و ماشین‌های آفرودی خود را برداشته‌اند و در توزیع مایحتاج مردمان آسیب‌دیده مناطق صعب‌العبور کمک می‌کنند. (آفرود: نوعی اتومبیل‌رانی در مسیرهای خاکی، گلی، صخره‌ای و ناهموار شنی و کویری که ماشین‌های مخصوص خود را لازم دارد.)
شاید اگر چند ماه پیش این ماشین‌ها را (با آن تزئین‌ها و لوازم خاص خودشان)، درجایی می‌دیدم، چنین می‌اندیشیدم؛ این‌ها جوان‌های بدون دغدغه‌ای هستند که به دنبال تولید هیجان و بالابردن ترشح آدرنالین هستند؛ ولی مشارکت در چنین اتفاق‌هایی، تمام معادله‌های ذهنی آدمی را به هم می‌ریزد و فقط شعف و تحسین به دنبال دارد.
به‌احتمال،  از این دست افراد کم نباشند که به شکلی غیر از راه‌های معمول همیشگی، در حال یاری رساندن به هم‌وطن‌های داغ‌دار و رنج‌دیده خود هستند و اتفاقاً بسیار موثرتر و بهتر کار می‌کنند؛ زیرا به خواست قلبی خود و بدون هیچ توقعی به چنین راهی گام گذاشته‌اند.
در جایی خواندم اگر هر کسی یک شمع در دست می‌گرفت و به همان اندازه اطرافش را روشن می‌ساخت، دیگردر جهان تاریکی وجود نداشت که ما از قدم گذاشتن به آن در هراس باشیم.
این‌گونه کمک‌رسانی‌ها و خدمت به هم‌نوع، امیدوارکننده و قابل ستایش است؛ زیرا شادی و رضایت درونی به همراه دارد؛ هم برای خودشان، هم برای آسیب‌دیده‌ها و هم برای من که از دور شاهد چنین اتفاق‌هایی هستم.
در نهایت یادآور می‌شوم که نگارنده هیچ ارتباطی با این گروه‌ها ندارد و این نوشتار هم رپرتاژ آگهی نیست؛ فقط یک احساس درونی برای تقدیر از یک اتفاق مثبت است.

مهر: محمد شریعتمداری، در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران به‌مناسبت «هفته کاروکارگر» گفت: قرآن می‌گوید برای انسان چیزی جز تلاش و کوشش نمی‌ماند. در هفته کار و بزرگداشت کار و کارگر هستیم. چهارشنبه این هفته در محضر رهبر معظم انقلاب، با جمعی از کارگران حاضر بودیم و از بیانات رهبر انقلاب در آغاز هفته کارگر بهره بردیم. وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب امسال به فرهنگ کار توجه خاصی داشتند و به ضررهای بیکاری هشدار دادند و فرمودند: «باید در این زمینه تلاش بیشتری شود؛ به‌خصوص اینکه امسال، سال رونق تولید نام دارد و قوام تولید، به کارگر وابسته است؛ بنابراین باید اهمیت کار را بیشتر به مردم گوشزد کنیم. نفس کار یک ارزش است و فقط تأمین‌کننده نیازهای مادی نیست. امیدواریم در سال رونق تولید، رسانه‌ها به این فرمایش رهبری توجه  کنند.
شریعتمداری، با اشاره به تلاش و کارگری همه پیامبران یادآور شد: کار و کارگر باید در جامعه محترم شمرده شوند. هرگاه این اتفاق افتاد، به هدف مشخص در زمینه کارگر خواهیم رسید. در نتیجه کارفرمایان به سمت کارآفرینی و ایجاد اشتغال حرکت می‌کنند. وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تأکید بر اهمیت مهارت‌افزایی کارگران گفت: چه جوانان دانش‌آموخته دانشگاهی و چه غیر آن، با کمبود مهارت مواجه هستند. اگر زمانی نیازمند نهضت سوادآموزی بودیم، امروز نیازمند نهضت مهارت‌آموزی هستیم. وی با تأکید بر لزوم حذف فساد و مبارزه با فساد اداری و اقتصادی گفت: این مطلوب موفق نمی‌شود مگر با جوان‌گرایی و به‌کارگیری جوانان در سطوح مختلف مدیریتی؛ باید جوان نخبه دانشگاهی با تجربه متوسط، شاغل شود نه پیرمرد مو رنگ کرده.شریعتمداری، با اشاره به تأکید رهبر معظم انقلاب در «گام دوم انقلاب» افزود: تجربه معمرین را در کنار شجاعت جوانان در مدیریت قرار دهیم؛ همان‌گونه که در جبهه‌های دفاع‌مقدس، این کار را کردیم. ما در وزارت کار هم به جد این موضوع را در دستور کار قرار داده‌ایم. مردم نیز دلگرم شده و سرمایه اجتماعی رشد  می‌یابد.