این دو نفر پشت درهای بسته
نویسنده : زهرا کریمی/ گروه سیاست
نخستین جلسه شورایعالی فضایمجازی و انقلابفرهنگی در سال جدید پر سروصدا بود؛ زیرا این جلسه دو غایب داشت؛ نخست «عزتاله ضرغامی»؛ غایبی که منتقد سرسخت عملکرد رئیس شورایعالی فضایمجازی یعنی «حسن روحانی» است و بهعناوین مختلف، عملکرد دولت را در عرصه مجازی به نقد میکشد. در واقع رئیسجمهور وی را به جلسه دعوت نکرده بود. البته ضرغامی پاسخ تندی در توئیترش در واکنش به این عدمدعوت نوشت. رئیس سابق صداوسیما، رئیسجمهوری را به اقدام غیرقانونی متهم کرده و نوشته است؛ به مأموریت ابلاغی به خودش از سوی مقام معظم رهبری مصممتر از گذشته ادامه خواهد داد. نفر بعدی که به شورای عالی انقلاب فرهنگی دعوت نشد «حسنرحیمپورازغدی» بود؛ اما وی تاکنون واکنشی به این دعوتنشدن نشان نداده است. اگرچه وی در حمله به دکتر روحانی، زبانی تندو تیزتر و پرکنایهتر از ضرغامی دارد؛ با این حال چندماه پیش خودش گفته بود که روحانی اعلام کرده چند نفر، از جمله وی نباید به شورایعالی انقلاب فرهنگی بیایند. آنچه مشخص بوده، این است که عدمدعوت این دو نفر به شواریعالی انقلاب فرهنگی به بگو و مگوهای آنها بر سر سیاستگذاریهای فرهنگی یا ماجرای علوم انسانی اسلامی در این شورا مربوط میشود. گفتنی است هم زمان با نشر خبر عدم دعوت رحیم پور، به شورایعالی انقلاب فرهنگی، بسیاری از خبرگزاریها اقدام به بازنشر یکی از تندترین سخنرانیهای وی علیه رئیسجمهوری در اردیبهشتماه سال گذشته کردند؛ ویدئویی که رحیمپورازغدی بابت نگاهها و انتقادهای حسن روحانی به ماجرای علوم انسانیواسلامی، اقدام به تمسخر و توهین به منتخب مردم میکند! البته ریشه اختلاف ضرغامی با روحانی قدیمی و البته کمی شخصیتر از رحیمپورازغدی است. تاجاییکه اطلاع داریم ریشه این اختلافها به سال 92 بازمیگردد؛ از همان روز پخش گزارش صدروزه روحانی. ضرغامی فکر میکرد حق دارد به روحانی بگوید با کدام مجری گفتوگو کند؛ (درحالیکه او فقط رئیس صداوسیمای ملی بود که از بودجه مردم ارتزاق میکرد و حسنروحانی، رئیسجمهوری که با رأی مردم انتخاب شده بود) در نهایت هم وقتی ضرغامی فهمید که روحانی، «سونیاپوریامین» را انتخاب کرده است دیگر تماسهایی را که از سوی رئیسجمهوری با او گرفته میشد، پاسخ نداد و طبق گفته خودش، «حسن روحانی» را یک ساعت در دکور استودیو معطل نگه داشت! طی بهمنماه سال 97 هم ضرغامی در جلسه شورا از صحبتهای حسنروحانی موضوعی را میگیرد و به او اعتراض میکند؛ غافل از آنکه چاشنی اعتراض او این دفعه زیاد بود و نوع بیان مطلب به مذاق روحانی خوش نیامد و از ضرغامی خواست بیرون برود؛ اما ضرغامی بیاعتنا به سخن روحانی سرجایش نشست! رئیسجمهور در واکنش به این اقدامِ ضرغامی، جلسه را به حالت اعتراض ترک کرد. نشانههای دیگر این اختلاف را در خلال نوشتههایش در شبکههای اجتماعی هم میتوان دنبال کرد. ضرغامی منتقد سرسخت روحانی است؛ او در فضای مجازی حضوری فعال دارد و کنایههای خود را به روحانی، هر از گاه آنجا منتشر میکند. هر زمان هم لازم شد، آن را در رسانه، بهطوررسمی میگوید. مثلاً درباره روحانی گفته بود: «او موافق حصر بوده یا تلگرام با دستور او فیلتر شده.» رئیس پیشین صداوسیما حتی گفته است که خودش را رقیب روحانی میداند؛ شاید از آنجا که نتوانسته از لیست جبهه پایداری در انتخابات 96 بهعنوان گزینه نهایی وارد کارزار انتخابات شود و با روحانی رقابت کند. ضرغامی در ماجرای انتخاب دبیر شورایعالی انقلاب فرهنگی نیز مدعی شد که «وحید حقانیان» با اعضای شورا تماس گرفته تا به گزینه پیشنهادی روحانی رأی بدهند. در تحلیل این ماجرا باید گفت؛ شورا ی عالی انقلاب فرهنگی، از حیطه وظایف و اختیارات گستردهای برخوردار است و جایگاهی بی بدیل در عرصه فرهنگی کشور دارد. در این راستا مدیریت راهبردی چالشهای حوزه فرهنگ با استفاده کارآمد و همافزا از همه فرصتها و ظرفیتها، «مهار تهدیدها و آسیبها با نگاه حکیمانه و معقول» و «مواجهه هوشمندانه با معارضههای مهاجمان و ستیزهگران» بهعنوان تکالیف اصلی شورایعالی انقلاب فرهنگی در حکم مقام معظم رهبری برای انتصاب اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی تاکید شده است. از این رو به قول عزتاله ضرغامی، رئیس شورایعالی انقلاب فرهنگی، باید نماد تعامل فرهنگی باشد. البته با توجه به ابعاد مختلف و پیچیدگیهای فضای مجازی، مواجهه هوشمندانه و مقتدرانه با تحولات عرصه مجازی و سیاستگذاری، مدیریت کلان، برنامهریزی، تصمیمگیریهای لازم و بههنگام و نظارت در فضای مجازی نیز برعهده اعضای شورایعالی فضای مجازی گذاشته شده است. با این وصف عیب رفتارهای رئیسجمهور مبنیبر بستن دهان منتقدان و برنتابیدن انتقاد آنهم در شوراهای عالی که قرار است نقدها به بحث گذاشته شود تا نقشه یک راه همهجانبه فراهم آید، بیش از پیش به چشم میآید. گزافه نیست اگر ادعا کنیم مدتهاست این شورا، کارکرد و ابتکارعمل خود را از دست داده و به یک مجموعه تشریفاتی مبدل شده است. خروجی این شورا از ابتدای دولت یازدهم تاکنون، همراه با حواشی زیاد و تنشهای سیاسی بوده است.
در این راستا عدماهتمام رئیسجمهور به حضور در جلسات شورا، عصبانیتهای مکرر از اعلامنظر اعضای منتقد، حاشیههای پیرامون انتصاب دبیر جدید شورا و دست آخر تصمیم وی در عدم دعوت از دو عضو شورا، بخشی از حوادثی است که شورای عالی انقلاب فرهنگی را به میدان وزنکشیهای سیاسی بدل ساخته است. در واقع درست است طبق اصل یکصدوسیزدهم قانون اساسی، پس از مقام رهبری، رئیسجمهور عالیترین مقام رسمی کشور است، با این حال او نیز از نقد و اعتراض مصون نیست و موظف است پاسخگوی رفتار و عملکرد خود باشد؛ علاوه بر اینکه بر اساس آییننامههای شورای عالی انقلاب فرهنگی که در دیماه سال ۷۹ به تصویب رسید، رئیس جمهور اختیار قانونی برای عدمدعوت از اعضای شورا را ندارد.
با همه این تفاسیر اکنون ضرغامی پشت درهای جلسه شورای عالی مجازی مانده و اجازه ورود پیدا نکرده است و در توئیتی جواب این کار را داد. باید منتظر ماند و دید، ضرغامی بلوف زده است یا آنکه چیزی در چنته دارد.