ایسنا: وزیر بهداشت ضمن اشاره به وضعیت تامین و قیمت دارو، پرداخت مطالبات بازنشستگان و کارانه پرستاران، استقرار پرونده الکترونیک سلامت گفت: در حال حاضر نگرانی برای تهیه دارو و تجهیزات پزشکی نداریم.دکتر سعید نمکی در نشست خبری با اصحاب رسانه درباره وضعیت دارو در سال آینده گفت: قطعا سال ۹۸، سال نسبتا پرتلاطمی است و ما با فشار تحریم‌های ظالمانه ممکن است شرایط ویژه‌ای را تجربه کنیم، اما تمهیداتی را در زمینه تهیه دارو و تجهیزات اساسی اندیشیده‌ایم. وی افزود: لحظه به لحظه وضعیت ارزی که قرار است به حوزه دارو اختصاص یابد را دنبال می‌کنم. بر این اساس ارز مورد نیاز برای دارو  وتجهیزات پزشکی اساسی را تا پایان بهار آینده تامین می کنیم. در حال حاضر مکانیزم‌هایی برا دور زدن تحریم‌ها اندیشیده‌ایم و نگرانی عمده‌ای در زمینه تامین دارو و تجهیزات پزشکی به ویژه در حوزه داروهای اساسی مانند داروهای بیماران خاص و صعب‌العلاج نداریم.

خبرآنلاین: محمود میرلوحی که می‌گوید حکم محکومیت به صورت غیابی برای او صادر شده است، به انتقاد از قوه قضائیه پرداخت و اظهار کرد عملکرد این قوه بر خلاف قوانین موجود است. او درباره پرونده خود گفت: من به بازپرسی رفتم. اگر اصرار من نبود، آقای بازپرس می خواست به احترام رای مردم به صورت غیابی از من بازپرسی کند! من تاکید کردم اصلا شدنی نیست که بازپرسی غیابی صورت گیرد. از من بازپرسی صورت گرفت و کیفرخواست در سه مورد تنطیم شد و با قرار کفالت آزاد شدم. میرلوحی در ادامه بدون ذکر نام شهردار اسبق به عنوان شاکی پرونده گفت: دوست عزیز ما که شکایت کرده و کاندیدای ریاست جمهوری است، تحمل ندارد من بگویم نابسامانی در شهرداری بوده و نسبتی به رقبای آقای روحانی دادم. یا گفتم هزینه‌های خاص در زمان مدیریت قبلی که بدون ذکر نام گفته‌ام. حال آنکه ایشان مسئله را دیده‌اند و شکایت کرده‌اند.

همه ما به خوبی می‌دانیم که برنامه‌های جدید، بازی‌های روز و کاربری‌های متنوع متناسب با زمان، در کامپیوترهای قدیمی قابل اجرا نیستند و ارتقای مداوم سیستم‌های کامپیوتری برای پاسخگویی به نیازهای جدید و حفظ کارآیی کامپیوترها، یک ضرورت منطقی است. حالا فرض کنیم تعریف و درک بنده خدایی از ارتقا و به روزرسانی کامپیوترها، منحصر به سخت‌افزار کامپیوتر شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟!.
جایگزینی سخت‌افزارهای گران‌قیمت، به روز و با ارزش، بدون ارتقای سیستم عامل و نرم‌افزارها تاثیر عملی چندانی در کارکرد کامپیوتر نخواهد گذاشت! یعنی اگر Ram و CPU و گرافیک و دیگر اقلام سخت‌افزاری را ارتقا دهیم، اما بخواهیم همچنان با98 windows  
کار کنیم، باز از اجرای برنامه‌ها و بازی‌های جدید ناتوان خواهیم بود و همواره با اشکالات عجیب و غریب و هنگ شدن دائمی کامپیوتر در لحظات حساس، اعصابمان خراب خواهد شد!
سیستم مدیریت یک جامعه نیز شبیه کامپیوتر است که برای پاسخگویی به نیازهای جدید و حفظ کارآمدی خود، نیاز به ارتقای مداوم دارد.مسئولان و امکانات کشور نیز در حکم سخت‌افزارهای سیستم مدیریت جامعه هستند که به روزرسانی و ارتقای آن‌ها ضرورتی لازم است، اما به یقین کافی نیست!
تغییر مسئولان عالی با مکانیزم‌های انتصاب و انتخاب، توجه به شایسته‌سالاری و تزریق نیروهای جوان و کارآمد به بدنه مدیریتی کشور و حتی اعمال محدودیت سنوات خدمت برای مدیران و مسئولان جامعه، اهرم‌های قانونی و مدیریتی هستند که می‌توانند ارتقای سخت‌افزاری سیستم مدیریت جامعه را باعث شوند.
اما این ارتقای سخت‌افزاری اگر با ارتقای نرم‌افزاری سیستم مدیریت جامعه شامل اصلاح قوانین و ساختارها، تعدیل و واقع‌گرایی در استراتژی‌های کلان، آرمان‌ها و شعارها و حتی طراحی و پیاده‌سازی ساختارها و فرآیندهای جدید برای پاسخگویی به نیازها و شرایط جدید جامعه همراه نشود، تاثیر مهمی در رفع مشکلات جامعه و حرکت به سمت توسعه و پیشرفت نخواهد داشت! حتی انتخاب و انتصاب کارآمدترین و پاک‌دست‌ترین مسئولان و مدیران نیز اگر بدون توجه به ارتقای ساختارهای نرم‌افزاری مدیریت جامعه انجام پذیرد، مثمرثمر نبوده و به مرور باعث فرسودگی، ناامیدی و احساس ناکارآمدی در سطح جامعه خواهد شد.
متاسفانه طی سال‌های اخیر، در سطح برخی رسانه‌ها و گروه‌های سیاسی اصرار عجیبی وجود دارد که ریشه همه مشکلات جامعه ما را به انتخاب و انتصاب سخت‌افزارهای ناکارآمد و ناتوان تقلیل دهند و توجه عمومی مردم و نخبگان جامعه را از ابعاد نرم‌افزاری مدیریت جامعه منحرف کنند.هرچند شکی نیست که مسئولان و مدیران ضعیف و ناکارآمد منشا بخشی از مشکلات و معضلات جامعه ما هستند، اما آیا مجموعه قوانین رسمی و عرفی، ساختارهای فرهنگی و دینی تصمیم‌ساز و شعارهای مطرح شده در جامعه ما هیچ اشکال و ضعفی نداشته و ندارند؟! آیا این ابعاد نرم‌افزاری نیازی به اصلاح و ارتقا ندارند؟!.
به اعتقاد دوستان «سخت‌افزار»گرا که اعتقادی به ارتقای نرم‌افزاری سیستم مدیریت جامعه ندارند و از طرف دیگر هم جرات انکار مشکلات و معضلات جامعه را ندارند، ریشه همه مشکلات ما انتخاب نامناسب مسئولان و نمایندگان در فرآیند انتخابات است! این منطق چه اندازه واقعی و عقلانی است؟!
واقعا اگر همه انتخاب‌های سخت‌افزاری ما ناکارآمد بوده و هستند، پس دیگر چه نیازی به دعوت مردم به انتخاب آتی و سعی و خطای مجدد؟!.
آیا وقت آن نیست که سلسله نرم‌افزارگرایان را نیز به رسمیت بشناسیم و یکه‌تازی سخت‌افزارگرایان را در حوزه مدیریت جامعه محدود کنیم؟!.

در تب و تاب گرانی‌ها وکمیاب شدن کالاهای ریز و درشت و ضروری و غیرضروری، روزی نیست که صدای اعتراض و گلایه از گوشه و کنار کشور به گوش نرسد. ماجرای صف‌های طولانی و کالابرگی شدن برخی از اقلام خوراکی، یکی از ده‌ها نمونه‌ای است که چه در صفحه‌های مجازی و چه محافل غیرمجازی مورد نقد و گمانه‌زنی‌های فراوانی قرارگرفته است. اما در بین باید و نبایدها و شاید واگرهای مردمی، ابهاماتی وجود دارد که می‌طلبد مسئولان یک‌بار برای همیشه، با شفاف‌سازی صحیح خیال همگان را راحت کنند. آنچه درادامه می‌خوانید گفت‌وگوی اختصاصی ما با «سیدحسین‌نقوی‌حسینی» عضو هئیت رئیسه کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی، پیرامون این موضوع است.
■ دوباره داریم به دوران کوپن‌پروری برمی‌گردیم یعنی دوران پدران و مادرانمان. به نظرشما آیا بعد از 4سال این بازگشت راهکارمناسبی در اعمال مدیریت هاست؟
مگر قراراست کوپن بدهند؟
■ اسم امروزیش البته «کالابرگ» الکترونیکی است؛ اما با همان صف‌های طویل قدیمی الان همان یارانه‌ها وکمک‌هایی که انجام می‌شود هم الکترونیکی است و درحقیقت دارد انجام می شود.
 ■ کالابرگ‌هایی درراه است که حتی نوع اقلامش را هم مشخص کرده‌اند و با داشتن آن یا بهتر بگوییم کوپن، می‌توانند مایحتاج‌شان را تهیه کنند.آیا واقعا قراراست نسل امروز و فردای‌ما مشکلات تلخ والدینمان را تجربه کنند؟ البته نمی دانم شما صف‌های طولانی مرغ و گوشت را دیده‌اید که بعضا حتی کار به کتک‌کاری هم کشیده می شود؟
بله. درمقابل فروشگاه‌ها این صف‌ها و متاسفانه مشاجره‌ها را دیده‌ام.
■ شما و سایرهمکارانتان به عنوان نماینده مردم که وظیفه رسیدگی به چنین دردهایی را دارید، چه کرده‌اید و چه آینده‌ای درانتظار سفره‌هاست؟ امسال که به هرسختی بود گذشت؛ اما برای سال آینده، مجلسی‌ها چه تصمیم‌هایی دارند؟
این را باید ازدولت بپرسید؛ ما نه قوه مجریه هستیم نه قدرت اجرا داریم.
■ به‌هرحال نمایندگان، صدای ملت و چشم‌وگوش موکلانتان هستند و روز اول هم به همین نیت وارد بهارستان شدند
 وقتی که ما اظهار نظرمی کنیم می‌گویند: «آقا به توچه ربطی دارد؟ مگر تو قوه مجریه هستی؟ برو سرجایت بنشین و قانون‌گذاریت را انجام بده.» وقتی هم کاری انجام نمی‌شود، می‌گویند: نماینده بیا جواب بده! واقعا ما خودمان هم نمی‌دانیم چکاره هستیم!
■ ما به شما که جمع کثیری اعتماد کردند تا به مجلس بیایید و برای مطالباتشان دادخواهی‌کنید درخواست مردم را انتقال می دهیم و پرسش‌ما این است که آیا این وضعیت ادامه‌دارخواهد بود؟ چون واقعا دارد روزبه روز معیشت مردم افت پیدامی‌کند
بله. اتفاقا ما که نماینده مردم هستیم بیشتر شاهد این ناگواری‌ها هستیم و درحوزه‌های انتخابی‌مان دائما با این اعتراض‌ها مواجه هستیم.
■ جناب دکتر! نیروی تفکر جامعه شماها هستید. این پاسخ شما و صرفا همدردی نه قانع کننده است و نه گره‌گشا بنده عرض کردم و خوشحال می‌شوم که تکلیف ما را به درستی تعیین کنند.به هرحال قوه مقننه قوه ناظر است و می‌تواند استیضاح کند، تذکر بدهد، وزیر و رئیس‌جمهور را بیاورد. مجلس وقتی نمی‌تواند دراجرائیات دخالتی داشته باشد، اما حداقل این کار را که می‌تواند انجام بدهد. لذا معتقدیم بر امکانات کشور مدیریت اجرایی خوبی اعمال نمی‌شود.
■ آیا صف گوشت و مرغ، عاقبت پسندیده‌ای برای این ملت دارد؟!
 90 درصد گوشت کشور درداخل تولید می‌شود و ما فقط 10درصد واردات داریم. الان 40 درصد دارد وارد می‌شود؛ یعنی 30درصد مازاد برنیاز مردم.
■ چه اتفاقی دارد دراین کشور رخ می‌دهد؟گوشت‌ها کجا می‌رود؟
من عدد و رقم را خدمت شما عرض کردم و دولت باید پاسخ بدهد. می‌گویم امروز مدیریت اجرایی امور کشور، مشکل دارد و نمی‌تواند نظارت خوبی داشته باشد. دلالی حاکم است. از این طرف 30درصد مازاد وارد می‌کنند، از آن طرف 40درصد دام خارج می‌شود. دام که قوطی کبریت و سیگار خارجی نیست که من داخل جیبم بگذارم و ردش کنم؛ باید با تریلی و کامیون بروم.
■ یعنی درجاده‌های این کشور تریلی عبورمی‌کند اما کسی نمی‌بیند؟ یعنی دولت نمی بیند؟
اتفاقا چند روزگذشته هم پیرو همین صحبت شما، یکی از نمایندگان به‌صراحت اعلام کرد که وقتی گوشت وارد می‌شود، برخی حضرات گوشت‌ها را می‌برند!
■ به نظرشما حضرات چه کسانی هستند و کجا می برند؟
این را خود نماینده باید جواب بدهد. اما عرض کردم در کشور اختلال، دلالی و سودجویی حاکم است؛ وگرنه نیاز واقعی بازار این‌گونه نیست.
■ اجازه بدهید پرسشی را که ذهن بسیاری از مردم را درگیر کرده مطرح کنم. کشورما دائما درحال کمک به کشورهای دوست مانند سوریه، عراق و لبنان است و این شائبه وجود دارد که این کمک‌های راه‌وبیراه، موجب رکود معیشت و تنگدستی مردم کشورمان شده است و مدام سوال می‌شود که «پس مردم خودمان با این همه مشکل سهم‌شان چیست؟» نظرشما دراین باره چیست؟
  اصلا این‌طور نیست. من به‌عنوان عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی خدمت شما عرض می‌کنم؛  آن‌قدر که جمهوری اسلامی ایران و ملت ایران درمراوده با عراق و سوریه به لحاظ اقتصادی بهره می‌برند، یک‌دهم آن هم به این کشورها داده نمی‌شود. مردم ایران از این مراوده‌ها، 10برابرسود می‌برند. شما ده سال اخیر راببینید، همه مراکز تولیدی و تجاری دارند به عراق کالا صادر می‌کنند. بازار عراق یک بازارایرانی است. مگر این‌ها منافع نیست؟ این واقعا تهمت بزرگی است به جمهوری اسلامی که «سفره من خالی است، چون به سوریه می دهند!»
■ شاید علت این بوده که شفاف‌سازی لازم صورت نگرفته است. شما توضیحات لازم را ارائه کنید تا ذهن جست‌وجوگر مردم در این‌باره توجیه شود
بله درست است. قبول داریم وقتی توضیحی انجام نمی‌شود، نتیجه‌اش چنین قضاوت‌هایی است.
■ پس دلیل این حجم از کمبودها و گرانی‌ها چیست؟
دلیلش این است که چین، روسیه و هند را حذف کردیم. دراین زمینه عدد و رقم داریم. چرا چینی‌ها تحویل‌مان نمی‌گیرند و حاضر نیستند با ما کار کنند؟ به‌خاطراین است که دولت ما دنبال آمریکا، فرانسه و انگلیس راه افتاده است. شش سال است همه دنیا را حذف کرده و دنبال این سه کشور است. بقیه قهر کردند، رفتند و گفتند بروید با آمریکا کار
کنید. درکاسه غرب هم چیزی نیامد و حالا دوباره آمدیم می‌گوییم: «آقای چین سلام‌علیکم.» چین هم می‌گوید: « ببخشید 6 سال کجا بودید؟!» چرا شرکت‌های چینی را از فازهای جنوبی حذف کردیم و توتال را جایگزین کردیم؟ مشکل این‌هاست؛ مشکل سوریه، لبنان و عراق نیست.
■ یعنی اگر مراوده با چینی‌ها شروع شود، سفرهای مردم رونق می‌یابد؟
به‌طورقطع رونق پیدا می‌کند؛ همان‌طور که قبل از آن هم این‌چنین بود.

وزیر کشور گفت: به پلیس و ناجا تاکید کردیم که نسبت به متخلفان در ایام عید رحم نداشته باشند و اگر مواردی از خلاف دیده شود که نیروی انتظامی از آن گذشت کند یا نادیده بگیرد، قطعاً با پلیس برخورد دیگری خواهیم داشت.
«رحمانی‌فضلی» در جمع خبرنگاران و درحاشیه نشست مشترک شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور و کمیسیون ایمنی راه‌ها که با حضور وزیر راه و شهرسازی و نماینده برخی از دستگاه‌ها در محل وزارت کشور برگزار شد، اظهار کرد: به‌تازگی جلسه‌ای  مشترک میان شورای عالی ترافیک و کمیسیون ایمنی راه‌ها برگزار شد که در این جلسه، وزیر راه و شهرسازی و همه دستگاه‌های مرتبط با این موضوع از جمله ناجا نیز  حضور داشتند. دستگاه‌های مربوطه از یک ماه گذشته برنامه‌های خود را ابلاغ کرده بودند و پیگیر هستند و این جلسه که برگزار شد، مروری بر برنامه‌ها و اقدامات بود که اگر توصیه‌هایی نیز لازم است در این جلسه روی آن تأکید شود.
وی ادامه داد: برنامه‌ها بسیار مناسب بود و در اینجا مقرر شد که همه دستگاه‌ها به ویژه وزارت کشور، استانداری‌ها و فرمانداری‌ها، پای کار بیایند و مانند این جلسه باید در استان‌ها تشکیل شود و آن‌ها مسئولیت دارند که در شوراهای تامین و کمیسیون‌های ترافیک و ایمنی راه‌ها این موضوع را مطرح و پیگیری کنند. در اینجا نیز مطرح شد که هر یک از استان‌ها و هر کدام از دستگاه‌های اجرایی، در حوزه خودشان اگر نسبت به سال قبل موفقیت داشته باشند، مورد تشویق قرار بگیرند و هر کدام که موفق نبودند بازخواست  شوند.
وزیر کشور تصریح کرد: بنده  به پلیس و ناجا تاکید کردم که به متخلفان در این ایام عید رحم نداشته باشند. این کلمه را به کار می‌برم زیرا در این ایام مردم با خانواده‌هایشان به سفر می‌روند و متخلف‌ها در این ایام، گاهی تخلف  می‌کنند و ممکن است بخواهند بخشیده شوند که بخشیدنی در کار نخواهد بود؛ زیرا هر نوع رحمی به متخلف،  ظلم به مردمی است که می‌خواهند به سفر بروند و به آرامش برسند.
وی با بیان اینکه نیروی انتظامی با همه مردم برخورد خوب و مودبانه خواهد داشت، تاکید کرد: این وظیفه ماست اما با متخلفان قطعاً برخورد جدی خواهد شد و ابلاغ کردیم که اگر مواردی از خلاف دیده شود که نیروی انتظامی از آن گذشت کند  یا نادیده بگیرد قطعاً با پلیس برخورد دیگری خواهیم داشت. رحمانی‌فضلی، در ادامه گفت: اعلام کردیم، امسال نیروهای راهنمایی و رانندگی که موفق بوده‌اند، از طرف وزارت کشور با مشوق‌های خوبی مواجه خواهند بود. همه انرژی، توان و ظرفیت دستگاه اجرایی را پای کار آوردیم اما محور اصلی همه این اقدامات خود مردم هستند؛ مردم باید بدانند بعد از یک‌سال  که می‌خواهند  با خانواده به تفریح بروند  نباید عجله و بی‌دقتی موجب شود که حادثه‌ای به وجود آید که موجب خسران برای خود و خانواده‌شان شود؛ بنابراین امیدواریم با همکاری همه دستگاه‌ها و با رعایت کامل قوانین و مقررات و خونسردی از طرف مردم و رانندگان ایام عید بسیار خوبی داشته باشیم و همه با خوشحالی وارد ایام عید شوند و با خوشحالی نیز  سال ۹۸ را ادامه
دهند.

کارشناسان مسائل روان‌شناختی و اجتماعی تاکنون بارها از ضرورت توسعه شادی در جامعه به منظور افزایش میزان شادی مردم سخن گفته‌اند. هر چند تحقیقات مستند و مستدلی در خصوص میزان شادی در جامعه انجام نشده است، اما اکثر آمارهایی که تاکنون منتشر شده است، میزان شادی در جامعه ایران را کم و پایین‌تر از میانگین‌های جهانی ارزیابی کرده‌اند. در مقابل، گزارش‌ها از رشد آمار بیماری‌های روانی، میزان افسردگی و پرخاشگری در میان  ساکنان شهرهای بزرگ و پرتراکم کشور حکایت می‌کنند.
بر اساس مطالعات و پژوهش‌های بی‌شمار در سراسر جهان بی‌گمان باید پذیرفت که شادی و غم در زندگی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی انسان‌ها، تأثیرات عمده‌ای دارد و چه بسا که بسیاری از کشورها در راه افزایش شادی همگانی و فردی در کشور خود برنامه‌ریزی‌های دقیقی انجام می‌دهند. به‌رغم وجود صدها مطالعه در حوزه شادی و بعد اجتماعی آن، نشاط و تاکید این مطالعات بر طراحی و ایجاد شادی در زندگی ایرانیان، اما به نظر می‌رسد در کشور ما این مهم با توجه چندانی روبه‌رو نبوده است و گاه در کشور بنا به تعبیرهای نادرست و بدون استدلال  مقامات، شادی امری متروک شده و به حاشیه گذاشته شده است، در حالی که این امر نه با فرهنگ ملی ایرانیان چندان تناسبی دارد و نه با فرهنگ دینی کشور. با وجود پتانسیل‌های گوناگون در کشور، سن امید به زندگی در ایران حدود ۷۲ سال است که خود حکایت از فاصله بسیار ما با کشورهای پیشرفته و اروپایی است.
در حالی که به نظر می‌رسد در چارچوب برنامه‌ای اصولی و اصلاح برخی روش‌ها می‌توان با یاری گرفتن از رسانه‌های گروهی و اجتماعی مانند صدا و سیما، سینما و رسانه‌های جمعی و طراحی شهری شاد و... به سوی جامعه‌ای شادتر حرکت کرد، جامعه‌ای که در کنار شادی بیشتر مسلماً نتایج مثبتی از تلاش و حرکت به سمت جلو را همراه خود دارد و همچنین باعث جذب حداکثری جوانان به مشارکت، افزایش امید، نوع دوستی، جامعه‌پسندی و فرایض دینی خواهد شد، چرا که جوان به دنبال شادی و تفریح است و عدم وجود بسترهای مناسب برای شادی می‌تواند تبعات بدی را برای جوانان و جامعه مانند اعتیاد و مصرف الکل به همراه داشته باشد.
زندگی در شهرهای شاد دلبستگی بیشتری را به محله‌ها و همسایگان ایجاد می‌کند و ساکنان شهرهای شاد معمولا از مهاجرت پرهیز می‌کنند. نوع‌دوست‌تر هستند، امیدوارند، آرامش بیشتری را تجربه می‌کنند و از سبک زندگی و کیفیت مطلوب‌تری برخوردارند. اگرچه اشتغال و درآمد ماهیانه و سطح تولید ناخالص داخلی مردم کشورها با سطح شادی آن‌ها در ارتباط است و اغلب کشورهای شاد جهان از استانداردهای سلامت اجتماعی بالا و سطح اشتغال و درآمد بالایی برخوردارند، ولی با روش‌های بسیار ساده و آسان می‌توان سطح شادی و امید را در بین مردم شهرهای کشور نسبت به وضع موجود افزایش داد به عنوان نمونه بعضی از این راهکارها فهرست‌وار مطرح می‌شود:
ورزش همگانی، نمایش جنگ‌ها ، فیلم‌ها و برنامه‌های طنز و فکاهی از رسانه‌های تصویری، تقویت روحیه امید و توکل، جشنواره‌های خیابانی، تشویق به پیاده‌روی و طراحی پیاده‌راه، جشنواره‌های اقوام، مسابقات کتاب‌خوانی، طراحی بازارهای محلی و خیریه، توسعه و طراحی استریت‌فودها، خدمات سلامت، افزایش موزه‌ها، آموزش مهارت‌های زندگی، توسعه سینماها و نمایش تاترها و فیلم‌های کمدی، سیرک‌ها، نمایش‌های خیابانی، نمایش حیوانات دست‌آموز، ساماندهی ترافیک و حمل و نقل، پخش موسیقی در اماکن عمومی، نظارت بر خدمات به مردم، آموزش مهارت‌های قدردانی و بخشش، تندیس مشاهیر، جشنواره‌های نوع‌دوستی، مشارکت مردم در تصمیم‌گیری، احترام به حقوق شهروندی، کاهش فساد اداری، اجازه ابراز هیجانات مثبت در مناسبت‌ها و مراسم شاد،زیست شبانه، جشنواره‌های اقلیت‌ها و اقوام، طراحی محیط‌های شاد، طراحی محلات با توجه به حس هویت مکان و دلبستگی مکان، کنسرت‌های محلی، افزایش اشتغال، سطح رفاه و استانداردهای سلامت اجتماعی با تلاش و اهتمام جدی حکمرانی  و... د‌ه‌ها راهکار دیگر که بسیاری از آن‌ها ممکن است حتی بدون هزینه باشد و سطح امید و نشاط اجتماعی را افزایش دهد.