سایه شوم تروریسم، این‌بار بر سر مسلمانان آن هم در یکی از آرام‌ترین کشورهای دنیا یعنی «نیوزلند» افتاد. در پی حمله تروریست‌های مسلح به نمازگزاران جمعه در دو مسجد در نیوزلند، حداقل پنجاه نفر کشته و سی تن دیگر مجروح شدند. باید گفت از لحاظ شاخص شادی، نیوزلند تقریباً رتبه نخست را در میان سایر کشور‌ها دارد و همواره از این کشور به‌عنوان کشوری شاد و آرام یاد می‌شود؛ اما درست در همین کشور یکی از وحشتناک‌ترین اقدام‌های تروریستی همراه با رعب و وحشت بسیار زیاد رخ می‌دهد. فردی که در این حمله تروریستی دست داشته است، خود را یک استرالیایی سفید‌پوست عادی توصیف کرده و گفته است؛ از طبقه کم‌درآمد جامعه است. وی طی بیانیه‌ای که پیش‌تر آن را نوشته است وعده داده تا به گفته خودش، با مهاجمان مسلمان مبارزه کند. رسانه‌های معتبر جهان اما معتقد هستند انگیزه مهاجمان مشخص نیست! در تحلیل این ماجرا باید گفت؛ مهاجم با موضوع مهاجرت مسلمانان مشکل داشته است. در سال‌های اخیر به واسطه بحران‌های منطقه خاورمیانه؛ ازجمله حضور نظامی آمریکا در عراق، افغانستان، سوریه و همچنین حمله نظامی عربستان به یمن، بسیاری از مسلمانان منطقه به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند.
 بدین ترتیب پس از اینکه خاورمیانه در مقیاس وسیعی دچار جنگ و مناقشه شد، مردم برای حفظ جان خود به مناطق امن‌تر یا دیگر کشورها فرار کردند. در این راستا «نیوزلند» طی چند دهه اخیر، بسیار مهاجرپذیر بوده است خصوصاً برای مسلمانان که در جامعه نیوزلند به نوعی حل می‌شدند و هیچ‌گاه هم مشکلی در حوزه امنیت برای این کشور ایجاد نکردند؛ اما ما اکنون می‌بینیم که گرفتار یک اقدام نژاپرستانه در نیوزلند می‌شوند. این حادثه نشان داد که افراطی‌گری و خشونت سازمان یافته نه مرز می‌شناسد، نه مذهب، نه زن، نه مرد و نه هیچ سرزمین و جامعه امن و آرامی؛ بلکه نفرتی است که درونی می‌شود و چون سونامی دنیا را ویران می‌کند.
 این واقعه نشان داد «افراط‌گرایی» و «تعصب»، بزرگ‌ترین بلای جان بشریت بوده و پیروان هر تفکری ممکن است به این ویروس خطرناک دچار شوند.
 نکته دیگر در ارتباط با این واقعه، برخورد رسانه‌ها با آن است. در این میان تارنمای شبکه «بی‌بی‌سی» که پیش از این، بارها به خاطر سوگیری تیتر خبرهای خود مورد انتقاد قرار گرفته بود، این‌بار هم به‌خاطر عنوانی که برای گزارش مرتبط با حمله تروریستی نیوزلند انتخاب کرده بود، مورد انتقاد کاربران فضای مجازی قرار گرفت.
 گفتنی است «بی‌بی‌سی‌فارسی» برای انتشار این خبر تیتر «تلفات قابل‌توجه درحمله به دو مسجد» را انتخاب کرد! بی‌بی‌سی فارسی، اواخر تابستان امسال نیز درپی حادثه تروریستی اهواز، از به کاربردن واژه تروریستی امتناع کرده بود که همان زمان هم با واکنش‌های زیادی در فضای مجازی مواجه شده بود.
در واقع خودداری از تروریستی خواندن حادثه کشتار مسلمانان در نیوزلند از سوی رسانه‌ها و مقامات غربی، مصداق بارز استانداردهای دوگانه مقابل تروریسم است.
از نظر BBC فارسی فقط یک معیار برای تروریستی بودن حمله‎ها وجود دارد و آن حمله‌هایی است که علیه انگلیس صورت گیرد! لذا چاقوکشی در لندن تروریستی است؛ اما قتل‌وعام در نیوزیلند فقط حمله است! البته بر بی‌بی‌سی حرجی نیست؛ وظیفه بی‌بی‌سی گیج کردن و آشفتن ذهن ما و از بین بردن شاخص‌های تشخیص درست و غلط، ظالم و مظلوم و قاتل و مقتول است. وظیفه بی‌بی‌سی است که کاری کند، ما با دولت‌هایی که ما را تحریم اقتصادی کرده‌ و گرسنه کرده‌اند، بیشتر همدلی کنیم تا با خودمان. وظیفه بی‌بی‌سی است که حتی بحث حمله نظامی و تجاوز نظامی به خاک ایران را طبیعی و قابل قبول جلوه دهد. اصلاً دولت «بریتانیا» برای همین منظور سالی چند ده میلیون پوند از دهان مردم هرروز فقیرتر شده کشورش می‌زند و خرج این ماشین جنگ نرم می‌کند.
دروغ می‌گویند که بی‌بی‌سی فارسی سازمانی عمومی است!
 بی‌بی‌سی فارسی ربطی به سازمان کلی بی‌بی‌سی ندارد و بودجه‌اش مستقیم از وزارت خارجه می‌آید. باید گفت هرچند دستگاه‌های خبری غرب در حال موردی قلمدادکردن کشتار نیوزلند هستند، اما برای ما اسلام‌ستیزی مورد یا حتی زنجیره‌ای از وقایع نیست. یک نوع سازماندهی با پشتوانه دولت‌های نئولیبرال است؛ گاهی با دست یک غیرمسلمان و گاهی با عروج «داعش» که خود شکلی حاد از اسلام‌ستیزی بود. در این میان نظریه‌پردازان خشونت و افراطی‌گری و سران کشورهایی که به نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان و وضع سیاست‌های نژادپرستانه و معیارهای تبعیض‌آمیز و دوگانه دامن می‌زنند، باید بدانند که در شکل‌گیری و گسترش این اقدامات غیربشری دخیل و سهیم‌ هستند. باید به مسئولان گفت؛ تنها محکومیت این جنایت همه‌جانبه کافی نیست؛ باید نگاه، اراده و اقدامی جهانی و فراتر از آنچه تاکنون بوده است، صورت گیرد. باید منابع تولید نفرت، خشونت، افراطی‌گری و نژادپرستی در هر شکل و شیوه‌ای خشکانده شود. مبارزه با تروریسم عزم و اجماع جهانی و واکنش عادلانه و به دور از تبعیض می‌طلبد؛ وگرنه این تهدید بی‌حد و مرز جهان را با ابعاد و دامنه‌های غیر قابل پیش‌بینی روبه‌رو خواهد کرد.