محمدجواد ظریف-وزیر امور خارجه: ابزار وزارت خارجه «اعتماد» است که موجب «اقتدار» آن می‌شود. در دنیا باید احساس شود که حرف وزارت امور خارجه، حرف کل کشور و حاکمیت است و این وزارت‌خانه، مسئول روابط خارجی کل کشور است نه اینکه هر دستگاهی در داخل یا خارج از دولت، سیاست خارجی خودش را دارد و ما فقط مسئول سیاست خارجی وزارت خارجه هستیم. در آن صورت به وزارت خارجه نیازی نیست. هر دستگاهی می‌تواند اداره کل بین‌الملل خودش را داشته باشد. به همین دلیل مقام معظم رهبری بارها فرموده‌اند که وزارت خارجه نیمی از دولت است. استعفای بنده فقط برای حفظ شأن و اعتبار وزارت امور خارجه به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در صحنه بین‌المللی بود.

غلامرضا ظریفیان - تحلیل‌گر مسائل سیاسی: تحت هیچ شرایطی نباید اجازه داد، آن‌هایی که با مردم‌سالاری مشکل دارند و از خارج کشور با تکیه بر موضوع‌هایی چون پول‌های کثیف، شبکه‌های عجیب و غریبی که رویای سلطنت را در سر می‌پرورانند و همچنین تندروهایی که در داخل کشور آشکارا با بحث جمهوریت و حتی با نگاه امام راحل مشکل داشتند و دنبال حکومت اسلامی به جای جمهوری اسلامی بودند، بیایند و جمهوریت نظام را با دستاویز قراردادن مشکلات، با آسیب مواجه سازند. چون بازگشت آنان به عرصه قدرت و تصمیم‌گیری، همهِ دستاوردهای نظام را هدر می‌دهد. به همین دلیل، مسئولیت اصلاح‌طلب‌ها و دولتی‌ها، مسئولیتی بسیار سنگین و دشوار است.

FATF مهلت چهارماهه‌ای به ایران داد تا حداقل تکلیف‌مان را با خودمان روشن کنیم! دومین موضوع مورد مناقشه جنجالی پس از «برجام» هم‌چنان بلاتکلیف روزگار می‌گذراند و در کشاکش درگیری موافقان و مخالفان، منتظر تعیین تکلیف شدن نهایی است. هر دو طرف هم بر نظر خود پافشاری می‌کنند. مخالفان می‌گویند: پیوستن به FATF یعنی قبول خودتحریمی و مجوز دادن به آمریکا برای اعمال تحریم‌های بیشتر از طریق معاهده «پالرمو» و محدود ساختن ایران در کمک به حزب‌اله، فلسطین و ... به‌تازگی که برخی مخالفان حتی پای مسائل موشکی را هم پیش کشیده و آن را به FATF گره زده‌اند!
«محمدباقر قالیباف» که از مخالفان FATF است، در این باره می‌گوید: این لوایح با حق‌شرط‌های مطروحه قابل دنبال شدن هستند؛ اما آنچه آن‌ها را با مبانی و اساس انقلاب و نظام با مشکل و چالش‌های عظیم همراه می‌کند، FATF است.
«احمد توکلی» از دیگر اعضای مجمع تشخیص که بیشتر بر ضرورت پیوستن به FATF سخن گفته بود، به‌تازگی تغییر رأی داده و در صفحه توئیتر خود نوشته است: «درباره پذیرش FATF ابهام داشتم، اما بیانیه وقیحانه اروپا و شرایط تحقیرآمیزش برای تجارت با ایران در اینستکس نشان داد در مقابل مستکبران، هرچه کوتاه بیاییم، طلبکارتر و گستاخ‌تر می‌شوند و پایانی هم ندارد. تجربه و منطق می‌گوید التماس از متکبر، معیشت را بر مردم تنگ‌تر خواهد کرد.»
درحال‌حاضر سرنوشت لوایح خبرساز در دست مجمع است؛ مجمع نیز طی چند هفته گذشته نتوانست در این باره به نتیجه برسد و همه چیز را به پس از تعطیلات نوروزی 98 موکول کرد. با این حال دو چهره بنام و تاثیرگذار این مجمع یعنی آیت‌اله «آملی‌لاریجانی» (رئیس مجمع) و آیت‌اله «جنتی» (دبیر شورای نگهبان و عضو مجمع) نظر مثبتی نسبت به FATF ندارند. آیت‌اله «صادق آملی‌لاریجانی» به‌تازگی در سخنرانی درباره اینستکس گفته است: «شرط اروپا برای اجرای سازوکار مالی، مبنی بر تصویب FATF تحقیرآمیز است.» آملی‌لاریجانی همچنین شروط ایران برای پیوستن به «پالرمو» را مبهم دانسته بود.
آیت‌اله جنتی نیز پیش از این در نقد FATF گفته بود: «نمی‌دانم این‌ها به چه جرئتی این سند را محرمانه امضا کرده‌اند؛ این‌ها می‌خواهند به اسم مبارزه با پول‌شویی، اطلاعات مالی و بانکی ما را به دشمن بدهند و به این شکل، خودتحریمی کنند. اگر این اتفاق بیفتد باید فاتحه خیلی چیزها را بخوانیم.»
برخلاف ماه‌های قبل، درحال‌حاضر به نظر می‌رسد فضای کلی مجمع در رابطه با FATF منفی است. «حسین‌مظفر» از چهره‌های اصولگرای مجمع تشخیص مصلحت، به‌تازگی در گفت‌وگو با روزنامه «وطن‌امروز» گفته است: «فضای مجمع، نه به پالرمو است.»
روز گذشته نیز «محمدرضاتابش» نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی گفت: طبق اخبار موجود رأی مجمع تشخیص مصلحت نظام به پالرمو منفی است.
در چنین شرایطی و درحالی‌که FATF مهلت چهارماهه به ایران داده، برخی‌ها مسئله «رفراندوم» درباره این لوایح را مطرح کرده‌اند که با واکنش‌های مثبت و منفی مختلفی روبه‌رو شده است.
«حشمت‌اله فلاحت‌پیشه» رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس در این باره می‌گوید؛ برگزاری رفراندوم برای لوایح مرتبط با FATF چه از طرف مجلس شورای اسلامی و چه از طرف دولت موجب ایجاد فضای التهابی در کشور می‌شود؛ به‌خصوص در جامعه فعلی که به اندازه کافی به دلیل مسائل اقتصادی رنجیده‌خاطر است.
فلاحت‌پیشه باصراحت عنوان می‌کند، با رفراندم مخالف است و گفته است: در مواردی که محلی برای تصمیم‌گیری وجود نداشته باشد، به مردم رجوع می‌شود تا نظرشان را اعلام کنند. نمونه آن موضوع «برگزیت» در انگلیس است که برای خروج رفراندوم برگزار کردند؛ اما کنوانسیون‌های مرتبط با FATF محل قانون‌گذاری دارد و سیر آن از دولت، مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان گذشته و اکنون در مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
«صادق‌زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز معتقد است: برگزاری رفراندوم برای FATF موضوعیت ندارد و در این باره یک نظرسنجی ساده کفایت می‌کند و می‌تواند نظر مردم را به گوش مسئولان برساند و به تعبیر وی، دلواپسان را از درصد بالای موافقان FATF باخبر سازد.
البته یک دیدگاه دیگر درباره سرنوشت مبهم FATF هم این روزها مطرح می‌شود و آن هم اینکه شواهد نشان می‌دهد که می‌خواهند این لوایح را به تصویب برسانند؛ اما هر کسی می‌خواهد هزینه ندهد که در صورت صحت این گمانه؛ «عباس عبدی» تحلیل‌گر اصلاح‌طلب، نظر جالبی دارد: «به نظر بهتر است دولت اصراری به تصویب لوایح FATF نداشته باشد. بگذارید رد شود. چون اگر این لوایح را هم مثل برجام و بدون توجه به فلسفه آن‌ها و به صورت تاکتیکی بپذیرند، در این صورت هزینه‌های پذیرش را خواهند داد و از منافعش محروم خواهند شد.»
برجام که کم‌کم تبدیل به خاطره‌ای خوش اما موقتی و زودگذر می‌شود، FATF اما درحال‌حاضر روی بورس و توی کورس با برجام برای تبدیل شدن به بزرگ‌ترین مناقشه دولتی است که امید به تدابیرش برای رهایی از بن‌بست‌ها داشتیم ... داریم؟!

 «علی دایی» گفته است؛ با پول‌هایی که «حسین‌هدایتی» خورد و برد، می‌شد یک استان را از نو ساخت. این را که گفت، یاد سرپل‌ذهاب افتادیم. بیش از یک‌سال از زلزله دلخراش و خانه خراب کن کرمانشاه گذشت؛ اما بسیاری از زلزله‌زده‌ها هنوز در چادر و کانکس زندگی می‌کنند. رسانه‌ها دیروز از قول متهم پرونده حسین هدایتی نوشتند که گفته است: هدایتی در بازداشتگاه به من می‌گفت: هزینه بازداشتم برای حاکمیت گران است؛ یک میلیون و ۲۰۰ هزار فالوور دارم و همان‌طور که کارگران لوله‌نورد اهواز را به خیابان آوردم، این یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر را نیز به خیابان می‌آورم.
این‌ها را «سیدمهدی موسوی‌نژاد» در دومین جلسه محاکمه متهمان پرونده حسین‌هدایتی گفته است که تاکید می‌کند: هدایتی به‌راحتی دروغ می‌گوید و ایجاد شبهه، تنها حربه دفاعی اوست.
حالا پای خیلی‌ها به میان این پرونده آمده است؛ از چهره‌های سیاسی و اقتصادی بگیر تا ورزشی و حتی مداحانی که شنیده می‌شود رقم‌های سنگینی از هدایتی دریافت کرده‌اند. مسئولان پرونده می‌گویند: آن‌هایی که از هدایتی پول گرفته‌اند، باید برگردانند؛ چون پول‌ها نامشروع است. تاکید کرده‌اند؛ اگر این پول‌ها را کابین همسران خود هم کرده باشند، بازمی‌گردانند. در لیستی که به‌تازگی منتشر شده، ارقام سرسام‌آوری از بذل و بخشش‌های هدایتی به چشم می‌خورد. یک قلم آن رقم یک میلیارد و 200 میلیون تومانی است که در زمان دلار 4200 تومانی به «مهدی‌طارمی» پرداخت شده است. هدایتی البته مفسد فی‌الارض شناخته نشده و در دادگاه عنوان شد، قصد ضربه زدن به نظام اقتصادی را نداشته است. هدایتی که در جلسه اول دادگاهش گفته بود: «از هول حلیم افتادم توی دیگ»، به نظرمی‌رسد حتی پشیمان هم نمی‌آید. هرچند مثل «بابک‌زنجانی» (که اوایل در جلسات دادگاه لبخند می‌زد) لبخند نمی‌زند و تلاشی تصنعی برای خونسرد نشان دادن خودش هم ندارد.
تبانی با مدیران بانک سرمایه برای اخذ وام و تسهیلات از این شرکت، دریافت حق دلالی و رشوه، بخشی از اتهام‌های هدایتی است. هدایتی هم مثل «بابک زنجانی» عشق شهرت بود و البته حالا رسانه‌ها جرئت پیدا کرده‌اند از او بنویسند آن هم درحالی‌که حدود یک دهه قبل، تصاویر روزنامه‌های رسمی شرکت‌های هدایتی منتشر و سرگذشت وی که از شرکت‌های پیمانکاری شهرداری در دهه هفتاد آغاز شد و با پیوند با سیاست از طرقی توانسته بود صدها میلیارد تومان به قیمت دهه هشتاد (هزاران میلیارد تومان به قیمت امروز) را با راه زد و بند به دست بیاورد، بیان شد و اینکه چگونه سر از گران‌ترین مناطق شهر و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس درآورد، پرسشی است که پاسخ آن حداقل حالا دیگر برای مردم روشن است؛ مردمی که از دیدن «خاوری»‌ها، «زنجانی»ها و «هدایتی»‌ها خسته شده‌اند.

به‌تازگی در آیین افتتاحیه اکران‌های دانشگاهی، فیلم مستند داستانی «پدر طالقانی» که با حضور «مهدی طالقانی» و تهیه کننده فیلم در دانشگاه تهران برگزار شد، فرزند مرحوم طالقانی در پرسش و پاسخ بعد از اکران فیلم، در پاسخ به پرسشی درباره ابهام‌های نحوه فوت مرحوم طالقانی گفت: واقعیت این است که با گذشت این همه سال، هنوز هم به مرگ پدرم مشکوک هستم.  فرزند مرحوم طالقانی در توضیح بیشتر درباره ادعایی که مطرح کرده بود، ادامه داد: ابهامات زیادی درباره روز فوت پدرم وجود دارد. مثلاً ما بعد از فوت برای روشن شدن ماجرا، تقاضای کالبدشکافی داشتیم؛ ولی اجازه ندادند و گفتند مجتهد را نمی‌شود کالبدشکافی کرد. درحالی‌که قرائنی وجود دارد که شب فوت، توطئه‌هایی علیه مرحوم طالقانی صورت گرفته است. برای مثال، چند دقیقه قبل از اینکه حال پدرم وخیم شود، تمام ماشین‌ها و وسایل نقلیه‌ای که در منزل بود را مرخص می‌کنند و بعد از وخامت حال پدرم، حتی با کمیته هم تماس نگرفتند! و به‌جای اینکه حداقل با بی‌سیم و وسایل ارتباطی، فورا سراغ طبیب یا وسیله برای انتقال پدرم به بیمارستان بروند، با پای پیاده سراغ طبیب رفته بودند!
روز گذشته هم در سالروز فوت مرحوم دکتر «مصدق»، دکتر «اسماعیل یزدی» پزشک معالج مصدق، در گفت‌وگو با یکی از سایت‌های خبری گفت: دکتر مصدق زخم معده داشت و با رادیوتراپی معده دچار خونریزی شد. فوت دکتر مصدق به دلیل سرطان نبود؛ بلکه به خاطر خونریزی شدید معده و احتمالاً عوارض دیگر بود. اگر ایشان را رها می‌کردند، شاید چند سالی بیشتر زنده می‌ماند.
بیش از چهاردهه از فوت مصدق و چهل سال از فوت مرحوم طالقانی می‌گذرد. می‌گویند طالقانی در برخی موارد با مصدق اختلاف شدید داشت. دو نفری که بعدترها راهشان به‌طورکامل از یکدیگرجدا شد. مرحوم طالقانی با ملی،مذهبی‌ها رابطه خوبی داشت. با مصدق هم همین‌طور. اما به زندانی کردن مرحوم نواب توسط مصدق بارها اعتراض کرد. مصدقی‌ها روابط‌شان را با نواب قطع کرده بودند؛ اما آیت‌اله طالقانی مشی فکری‌اش تا جایی که می‌شد، راه آمدن با آدم‌ها بود. گفته می‌شود مرحوم طالقانی به‌رغم اینکه به‌عنوان حامی دولت شناخته می‌شد، ولی هیچ‌گاه رابطه‌اش را با نواب قطع نکرد تاجایی‌که حتی برخی دوستان نواب در آخر به او پناه ندادند؛ ولی آقای طالقانی به نواب در منزل خود پناه داد. شاید یک روز پرده از روی تمام حقایقی که طی این سال‌ها ناگفته مانده است، کنار برود. آن‌وقت راستی و درستیِ آدم‌ها و راهی که انتخاب کردند، مقابل چشمان ما قرار می‌گیرد و تاریخ، قضاوت بهتری خواهد داشت. حتی درباره نوع، نحوه و چرایی مرگ بزرگانی چون طالقانی و مصدق.

انتقاد از «روحانی مظلوم است»، استراتژی کمک به بخش خصوصی، خیال‌های خام نتانیاهو، «تجسس» کمتر در احوال کاندیداهای مجلس،  طعم تلخ تورم ناشی از بازار انحصاری، پاسداشت نیم قرن ارتباطات، افزایش حقوق گوشه رینگ تورم، واشنگتن در تدارک استیضاح ترامپ و اظهارات آیت‌اله آملی‌لاریجانی در آخرین جلسه قضائی خود، از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های روز گذشته قرار گرفت.روزنامه‌های سه‌شنبه در حالی منتشر شدند که توصیه چند ماه پیش مقام رهبری به هیئت دولت و شکسته شدن آتش‌بس بین هند و پاکستان در بین خبرهای دیروز در صفحه نخست روزنامه‌ها برجسته شده بود.کیوان‌کثیریان طی یادداشتی در روزنامه «اعتماد» با عنوان دستکاری در رأی مردم درباره نظرخواهی مردمی جشنواره جام‌جم نوشت: اتفاق عجیبی که در نظرخواهی مردمی جشنواره جام‌جم برای انتخاب پربیننده‌ترین برنامه تلویزیون رخ داد، آن‌قدر بزرگ و غم‌انگیز است که لازم باشد جماعتی از مدیران تلویزیون و همه آن‌ها که در به وجود آمدن این افتضاح سهیم هستند، علاوه بر عذرخواهی و برکناری، خود را برای پاسخ‌گویی و مجازات قضائی مهیا کنند. فکر نکنید دارم ماجرا را بزرگ‌نمایی می‌کنم، خیر؛ بعضی چیزها همواره باید خط قرمز همه باشند و خط قرمز بمانند. امانت‌داری و صیانت از آرای مردم در هر تعداد و هر ماجرایی، خط‌قرمز است. دستکاری در حتی یک رأی مردم باید با شدیدترین عقوبت‌ها مواجه شود؛ چون آسیب‌های این اتفاق گسترده است. چگونه جماعتی که در تمام برنامه‌های تلویزیونی دارند با اقبال مردم به بازی ستاره مربع، پول پارو می‌کنند، به خود اجازه می‌دهند اعتماد عمومی را لکه‌دار کنند؟ این وسط تلویزیون دارد چکار می‌کند؟ این دستگاه پرمدعا چطور نمی‌تواند به یک ساز و کار امن اجرایی و نظارتی برسد تا از آرایی که دارد به سبدهای مختلف همین رسانه سرازیر می‌شود، پاسداری کند؟

«محمدالنوبانی» در «رأی‌الیوم» نوشت: اسرائیلی‌ها نفوذ قدرتمندی در روسیه دارند و این نفوذ، مولود امروز نیست؛ بلکه از  زمان اتحاد جماهیر شوروی وجود داشته است. نفوذ اسرائیلی‌ها در روسیه طی دوره ریاست‌جمهوری «یلتسین» نمود بارزی یافت؛ اما پس از آنکه «پوتین» زمام ریاست در روسیه را بر عهده گرفت، نفوذ مذکور تضعیف شد. در ادامه مطلب آمده است: کسی نمی‌تواند انکار کند که پوتین توانست با زیرکی، از رابطه‌اش با «نتانیاهو» برای جلوگیری از سوءاستفاده اسرائیل از ماجرای حضور ایران در نزدیکی مرزهای جولان اشغالی، برای دخالت نظامی مستقیم در جنگ سوریه، بهره گیرد. علاوه بر اینکه واگذاری اس 300 روسی به سوریه، به دنبال حمله هوایی اسرائیل به لاذقیه و ساقط شدن جنگنده روسی، دلیل قاطعی است برای اینکه روسیه به اسرائیل اجازه تجاوز از خطوط قرمز را درسوریه نمی‌دهد. در این میان، اشتباه است تصور کنیم روسیه‌ای که می‌داند دخالت نظامی‌اش در سوریه، زمینه را برای بازگشت آن به میدان بین‌المللی، به‌عنوان رقیب قوی ایالات متحده فراهم کرده است، اکنون به دنبال طرد نیروهای ایرانی از سوریه باشد تا به این وسیله از محاصره اقتصادی آمریکا بکاهد! یا اینکه به خاطر سیاهی چشم نتانیاهو نیروهای ایرانی را مجبور به خروج از سوریه کند. بنابراین، سیاست تنها زبان منافع را می‌شناسد و گمان نمی‌کنیم به نفع روسیه باشد که در شرایطی که رقابت سختی با ایالات متحده دارد، هم پیمان خود، ایران را تضعیف و هم‌پیمان واشنگتن، یعنی تل آویو را تقویت کند.«مایک‌پمپئو» با بیان اینکه مسئله یمن پیچیده است، بدون کوچک‌ترین ابراز نگرانی از کشته شدن صدها هزار یمنی و تخریب زیرساخت‌های این کشور که با سلاح‌های ساخت آمریکا و انگلیس انجام شده است، گفت: ایرانی‌ها سیستم‌های موشک‌های حوثی‌ها را فراهم کرده‌اند. پمپئو ادامه داد: جایی که موشک‌های آن‌ها در عربستان فرود می‌آید. نه، نه، نه؛ آمریکا یک ثانیه هم تحمل نخواهد کرد.

«نادرقاضی‌پور» نماینده مردم ارومیه که در جریان انتخابات مجلس دهم، صحبت‌هایش درباره زنان و سر بریدن اسرای عراقی، حاشیه‌ساز شده بود و حتی تایید اعتبارنامه‌اش با اما و اگر مواجه شد، حالا با مصوبه جدید مجلس درباره محدودیت حضور نمایندگان برای سه دوره، از جمله نمایندگانی است که تابلوی ایست این قانون شامل حالش می‌شود. البته او  در پاسخ به این پرسش که اگر دور بعد نتوانید نماینده شوید چه می‌کنید؟ گفت: «می‌روم و کشاورزی می‌کنم.»

«فیاض» استاد جامعه‌شناس  دانشگاه تهران، درباره اقدام‌های غلطی که رسانه ملی انجام می‌دهد و روز به روز بیشتر می‌شود، گفت: «مهم‌ترین و خطرناک‌ترین اتفاقی که این رویکرد صداوسیما در پی دارد، این است که شبکه‌های  فارسی‌زبان خارجی برای طبقه تحصیل‌کرده و نخبه جامعه تبدیل به گروه‌های مرجع می‌شوند. همین الان شبکه یورو نیوز هم جزو همین شبکه‌هاست و مانند یک دانشگاه به مردم آموزش می‌دهد. خودم که استاد دانشگاه هستم این شبکه را می‌بینم.»
 

«سید مجید بنی ‌فاطمه» از مداحانی است که عکس او در کنار «حسین‌هدایتی» این روزها دست به دست می‌شود. این مداح در توضیح ماجراهایی که به‌تازگی پیش آمده، گفت: «چرا به کسانی که مدنظر شماهستندزنگ نمی‌زنید؟من با آدم‌های زیادی عکس دارم؛ مگر قرار است جواب‌گوی اعمال کسانی باشم که با آن‌ها عکس دارم؟ اداره‌جاتی نیستم که تا کسی را ببینم، بپرسم پدرش کیست؟ چیکار می‌کند؟ و بعد بگویم وارد حسینیه بشوند.»

سخنگوی وزارت خارجه در پاسخ به پرسش برخی خبرنگاران درخصوص برداشت نادرستی که از پاسخ وی به پرسش خبرنگار یک خبرگزاری درباره سفر بشاراسد به تهران ایجاد شده است، گفت: منظور اینجانب از جمله «آن‌هایی که باید در جریان سفر قرار می‌گرفتند، در جریان سفر بودند و برنامه خود را هم به‌خوبی انجام دادند»، اشاره به یک واقعیت تلخ در این ماجرا بود. وزارت امور خارجه در هیچ سطحی از آن اطلاع نداشت و این بی‌اطلاعی تا پایان سفر حفظ شد.