بالاخره اروپایی‌ها از سیاست واقعی خود در قبال «برجام» رونمایی کردند. در پنجم بهمن‌ماه «لودریان» وزیر امورخارجه  فرانسه، اظهار داشت: این کشور درصورت عدم‌پیشرفت در مذاکره‌های موشکی، آماده اعمال تحریم بیشتر ایران است. باید گفت «فرانسه» در مذاکره‌های منتهی به برجام، بازیگر فعالی بود که بیشترین همنوایی و همسویی با آمریکا را داشت و بیشترین نفع اقتصادی را در برجام برد. بعد از خروج آمریکا از برجام نیز فرانسه در بین سه کشور اروپایی، بیشترین فعالیت را داشته است و با ادعای اینکه اروپا را در مقابله با تحریم‌های آمریکا رهبری خواهد کرد، خود را طرف اصلی ایران در مذاکره‌های برجام اروپایی نشان داد. زمانی‌که آمریکا شروع به کارشکنی در برجام کرد، دولت‌های اروپایی با آن هم‌سویی کردند و نسبت به اقدام‌های منفی آمریکا در برجام، سکوت برگزیدند. طی چند ماه منتهی به خروج آمریکا از برجام، مشخص شد که اروپا به همراه آمریکا سناریوی جدیدی برای ایران دارد و نقض عهدهایی که از سوی آمریکا صورت می‌گرفت، اتفاقی نبود. سناریوی غرب دقیقا همان چیزی بود که رهبر معظم انقلاب آن را در دوره مذاکره‌های هسته‌ای در دولت یازدهم پیش‌بینی کرده بودند و تاکید کردند: هسته‌ای بهانه است و بعد از حل کردن مسئله هسته‌ای، سراغ مسائل دیگر می‌روند. سناریوی بعدی اروپا و آمریکا در تاریخ چهارم اردیبهشت‌ماه امسال، رونمایی شد. «ماکرون» و «ترامپ»، طی کنفرانس مشترک خبری از رویکرد خود در قبال برجام گفتند. ترامپ گفت: «نمی‌توان به ایران اجازه داد به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند. این رژیم باید به حمایتش از تروریسم پایان دهد. در خاورمیانه هر جا بروید، صرف‌نظر از اینکه کجا باشد، رد پای ایران را در مشکلات می‌بینید.» ماکرون هم با اتهام‌های ترامپ علیه ایران، هم‌آواز شد. اما به‌رغم مخالفت اروپا

نسل‌فردا: در آستانه سالروز ورود حضرت امام خمینی (ره) به کشورمان در دوازدهم بهمن‌ماه سال 1358، رهبر معظم انقلاب در مرقد امام راحل حضور یافتند. ایشان به روال سال‌های پیش، بر مزار شهدای هفتم تیر و شهیدان «رجایی» و «باهنر» حاضر شدند و فاتحه خواندند.
حضرت آیت‌اله «خامنه‌ای» سپس در گلزار شهیدان انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، شهیدان مدافع حرم و شهدای حج سال ۱۳۶۶ و مزار شهدای عملیات جنایت بار منافقان در سال 60 موسوم به «عملیات مهندسی» حضور یافتند و با درود به ارواح پاک مجاهدان راه حق، برای استمرار نزول رحمت و نصرت الهی بر ملت بزرگ ایران در آستانه ورود به دهه پنجم انقلاب اسلامی، دعا کردند. «سیدحسن خمینی» یادگار امام راحل، نیز رهبر معظم انقلاب را همراهی کرد. سیدحسن، هنگام حضور رئیس‌جمهور و هیئت دولت، در کنار «روحانی» حضور داشت.
همچنین حجت‌الاسلام «حسن روحانی» به همراه هیئت همراه در مراسم تجدید بیعت هیئت دولت با آرمان‌های امام خمینی (ره) که در حرم مطهر امام راحل برگزار شد، حضور یافت. روحانی در این مراسم سخنانی کرد.
روحانی، با اشاره به اینکه امام خمینی (ره) امید به آینده بهتر به سرزمین مستقل، حاکم بودن مردم و حکم‌فرمایی مواضع اسلام را در جامعه ایجاد کردند، گفت: همین امید مایه پیوستگی، وحدت و بسیج مردم شد. قدرت امام خمینی (ره) ایجاد امید و بسیج جامعه میلیونی بود. قدرت بسیج‌کنندگی امام خمینی (ره) در تاریخ بی‌نظیر بود. فتوا، کلام، سخنان، اعلامیه‌ها و مصاحبه‌های امام (ره) توانست سراسر ایران را به حرکت در آورد.
در ادامه گزیده‌ای از سخنان رئیس‌جمهور را می‌خوانید
■  امام خمینی (ره) علاوه بر احیاگری دین، انقلاب را طراحی کرد. هیچ‌کس فکر نمی‌کرد مردم با دست خالی به رهبری فکری یک عالم، فقیه و مجاهد بتوانند از سد قدرت‌های عظیم که حامی استبداد داخلی بودند، عبور کنند.
■   شعار مردم تا این مقطع استقلال، آزادی و حکومت اسلامی بود؛ اما بعد از آن شعار مردم به استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی تغییر کرد. پس از ۴۷ روز از پیروزی انقلاب مردم به پای صندوق آرا رفتند تا به جمهوری اسلامی رأی بدهند.
■  تا «جمهوریت» و «اسلامیت» در این سرزمین باقی است، انقلاب و نظام پایدار می‌ماند؛ اما اگر روزی خدایی‌ناکرده مردم در این دو اصل تردید کنند پایه‌های انقلاب می‌تواند سست شود.
■    به جز چند کشور، همه دنیا از ایران درمقابل آمریکا پشتیبانی و آمریکا را محکوم کردند. آمریکا تنها کشور بدعهد، نسبت به ایران نیست؛ بعضی نباید تفسیر نادرست کنند. مشکل‌های ما به فشار آمریکا و اذنابش برمی‌گردد؛ نباید به جای محکوم‌کردن آمریکا کسی دولت خدمت‌گزار یا نظام بزرگ اسلامی را سرزنش کند. آمریکا تنها عهدشکن نسبت به ایران نیست؛ آن‌ها نسبت به اروپا، چین و نفتا هم عهدشکنی کردند.
■  کسی نگوید آمریکا در مقابل ایران به مذاکره نشست، اما صداقت و وفای به عهد را زیر پا گذاشت. این سخن مثل این می‌ماند که پیامبر (ص) صلح حدیبیه را امضا کرد و نمی‌دانست زیر پا گذاشته می‌شود یا امام حسن (ع) عهدنامه امضا کرد و نمی‌دانستند طرف مقابل آن را نقض می‌کند.
■  مبنای مذاکره این نیست که طرف مقابل تا کی پای عهدش می‌ماند، بلکه اصل انجام مذاکره اهمیت دارد. پیروزی‌های سیاسی، اخلاقی و حقوقی مذاکرات هیچ‌گاه از بین نمی‌رود.