صبا: مجموعه تلویزیونی «آرماندو» به کارگردانی احسان عبدی‌پور از امروز سیزدهم مرداد روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود. سریال «آرماندو» در هفده قسمت ۴۵دقیقه‌ای به قلم امیرطاهری، عباس نعمتی و صادق خوشحال نگارش شده است. این مجموعه ژانری کمدی دارد و درباره آرمان، پسر خوش‌دل و مهربانی است که تلاش می‌کند مشکلات خواهر و فرزندان خواهرش را برطرف کند که در این مسیر درگیر موقعیت‌های جذابی می‌شود. حمید آذرنگ، مرجانه گلچین، سحر ولدبیگی، الیکا عبدالرزاقی، محمدرضا هدایتی، علیرضا استادی، علی مسعودی، علی اوجی، فریبا طالبی، مجید پتکی، شهربانو موسوی و سیامک مردانه ازجمله بازیگران این سریال هستند.

مهر: مل گیبسون و کالین فارل در یک تریلر انتقام‌جویانه با عنوان «خوک‌های جنگ» جلوی دوربین می‌روند. دو بازیگر سرشناس سینما در فیلم‌ «خوک‌های جنگ» برای میلنیوم فیلمز به کارگردانی تامی ویرکولا بازی می‌کنند. فیلم‌نامه «خوک‌های جنگ» را نیک بال و جان نئون نوشته‌اند و داستان آن درباره گروهی از سربازان سابق است که آخرین مأموریتشان را به این قصد انجام می‌دهند که از کارتل موادمخدری که گروهی از همکاران آنان را کشت، انتقام بگیرند و پول آنان را هم بدزدند. گیبسون پس از کسب نامزدی اسکار برای فیلم تحسین‌شده «هکساو ریج»، برای کارگردانی یک درام از جنگ جهانی دوم با عنوان «نابودگر» انتخاب شد که بر مبنای کتابی از جان ووکوویتس ساخته می‌شود.

واکنش وزارت ارشاد به درخواست شجریان برای کنسرت خیابانی
صبا: دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای صدور مجوز کنسرت‌های رایگان در حمایت از جامعه و مردم اعلام آمادگی کرد. به‌دنبال اعلام آمادگی برخی هنرمندان موسیقی برای برگزاری کنسرت‌های موسیقی رایگان به‌منظور امیدافزایی و نشاط‌بخشی به قشرهای مختلف جامعه، دفتر موسیقی نیز همگام با این حرکت مثبت، برای صدور مجوز این نوع کنسرت‌ها اعلام آمادگی کرد. دفتر موسیقی ضمن تشکر از هنرمندانی که در همه فرازوفرودهای تاریخی، کنار مردم ایستاده‌اند، برای صدور سریع مجوزهایی برای این کنسرت‌ها آمادگی خود را اعلام می‌کند و امیدوار است در این راه از همکاری و همیاری سایر ارگان‌ها و نهادهای مؤثر به‌ویژه شهرداری‌های کشور و نیروی انتظامی برخوردار باشد. پس از لغو برخی رویدادهای هنری در راستای همراهی با مردم در مشکلات معیشتی، حالا برخی از هنرمندان پیشنهاد اجرای کنسرت رایگان برای بهترکردن حال مردم در این شرایط اقتصادی را مطرح و اعلام آمادگی کرده‌اند که از آن میان می‌توان به «شهرام شکوهی» و «همایون شجریان» اشاره کرد.
ساخت انیمیشن جبیر با محوریت محیط‌زیست و محیط‌بان
ایلنا: استودیو هورخش انیمیشن کوتاه «جبیر» به کارگردانی ریحانه میرهاشمی را با محوریت محیط‌زیست و محیط‌بان به تصویر می‌کشد. ساخت انیمیشن کوتاه «جبیر» که از اسفندماه سال گذشته آغاز شده بود درحال‌حاضر به نیمه رسیده است. این انیمیشن هشت‌دقیقه‌ای قصه رشادت و عشق محیط‌بانی را روایت می‌کند که با طبیعت و حیوانات همسان می‌شود تا از آنان محافظت کند. انیمیشن کوتاه «جبیر» با تکنیک‌های دوبُعدی و سه‌بُعدی ساخته می‌شود و تصاویر پس‌زمینه این انیمیشن کاملاً به‌شکل دستی طراحی شده‌اند. این انیمیشن با هدف ادای دین به محیط‌بانان و شناساندن جایگاه آنان در حفاظت از محیط‌زیست در استودیو هورخش ساخته می‌شود.
10 سریال انقلابی در دست نگارش است
مهر: معاون امور استان‌های صداوسیما می‌گوید که ده سریال به‌مناسبت چهل‌سالگی انقلاب اسلامی و همچنین آثاری درباره چهره‌های انقلابی در مرحله تولید، تحقیق و نگارش است. علی دارابی، معاون امور استان‌های صداوسیما و رئیس ستاد بزرگداشت چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی درباره سریال‌هایی که قرار است در چهلمین سالگرد انقلاب ساخته و پخش شود، گفت: ما در حوزه استان‌ها حدود ده سریال در مراحل مختلف تحقیق، نگارش و ساخت داریم و امیدواریم دو سریال امسال آماده پخش شود. وی درباره زمان پخش این سریال‌ها بیان کرد: تلاش ما این است که در ایام دهه فجر یا حتی زودتر پخش این دو سریال که داستانی از انقلاب را روایت می‌کنند، آغاز کنیم. دارابی با اشاره به تولید سریال‌هایی با محوریت شخصیت‌ها و چهره‌های انقلاب نیز توضیح داد: سریال‌هایی درباره آیت‌اله طالقانی، شهید صدوقی یا شهید رجایی در مرحله تحقیق و نگارش است یا سریال شهید بهشتی نیز در مرحله تحقیق قرار دارد که توسط صداوسیمای اصفهان ساخته می‌شود. وی در پایان گفت: همچنین این روزها فصل دوم «روزهای بی‌قراری» را به کارگردانی کاظم معصومی و تهیه‌کنندگی امیرحسین شریفی داریم که داستان آن با مجاهدان و مبارزان قبل از انقلاب مرتبط است.

اصغر فرهادی  کارگردان شهیر ایرانی چهار دستگاه دیالیز به بیمارستان ساعی محل زادگاهش ( خمینی شهر ) اهدا کرد. مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در این باره بیان کرد: این دستگاه ها به ارزش نزدیک به 300 میلیون تومان توسط اصغر فرهادی خریداری و با حضور وی در مرکز دیالیز بیمارستان ساعی خمینی شهر نصب و راه‌اندازی شد.کیانوش جهانپور افزود: مرکز دیالیز بیمارستان ساعی خمینی شهر یکی از فعال‌ترین مراکز دیالیز استان اصفهان است که حدود 20 سال سابقه فعالیت دارد.این مرکز پیش ازاین 16 دستگاه دیالیزداشت که اکنون به 20 دستگاه افزایش یافته است.

محمدرضا بایرامی: من زیاد اهل موزه‌رفتن و موزه‌دیدن نیستم؛ هم وقت زیادی می‌خواهد و هم به‌طورمعمول حسرت به جای می‌گذارد. از گذر توریستی و دور تند هم چیز زیادی دستگیرم نمی‌شود و آخرش، فقط احساس می‌کنم که به اندازه‌ وقتی که صرف کرده‌ام، چیزی گیرم نیامده است؛ برای همین هم یا موزه‌ها را نمی‌بینم یا بخشی را که دوست دارم، با دقت بیشتری تماشا و بقیه را رها می‌کنم. در موزه‌ پشت میدان سرخ مسکو، تنها قسمتی که توجه‌ام را جلب کرد، کالسکه‌ها و زین‌ها و وسایلی بود که یا از ایران ما به غارت برده بودند یا هدیه شده بود. بیشترش هم به‌نظر می‌آمد مال همین زمان صفویه باشد یا سال‌ها بعد، در پاریس تا دم در لوور هم رفتم؛ اما تو نرفتم؛ حتی دیدار بخش شرق‌شناسی آن‌جا هم، دست‌کم یک روز زمان نیاز داشت. در طول این سالیان، بقعه‌ شیخ صفی را هم یک‌بار دقیق دیده‌ام، آن‌هم با نگاه خیال‌انگیز و تخیلی‌تجسمی. در زمان‌های دیگر، گذرم که به آنجا می‌افتد، بیشتر وقتم را در حیاط می‌گذرانم، جایی که شیدگاه یا شهیدگاه گفته می‌شود و در آنجا، قبر سربازان جنگ چالدران رها شده است. زیر باد و باران و همان‌طور که طبیعی است و باید باشد. این‌ها کشته‌شدگان به دست سلطان سلیم عثمانی هستند، همانی که حالا در کسوت قهرمان و از دریچه‌ ماهواره، به مخاطب تحمیل شده‌ و میلیون‌ها ایرانی به مدد قدرت رسانه‌ آنان و رمانندگی سیمای ملی خودمان، تماشاگرش می‌شوند در سریال‌هایی مثل حریم سلطان. تناقض شگفت‌انگیز صف و ستاد در بقعه‌ شیخ صفی، همواره برای من جالب بوده است. سربازان رشید، فداکار و دوست‌داشتنی وطن، مظلومانه فدا شده‌اند تا به چنین گمنامی ارزشمندی برسند و جایی داشته باشند در حیاط سلطان، سلطانی صاحب بارگاه و جایگاه که با ندانم‌کاری‌ دور از انتظارش، تمام آنان را به کشتن داده و البته در انتخاب میان صف و ستاد، طبیعی است که من در صف باشم؛ چراکه زمانی سرباز بوده‌ام و می‌دانم چه راحت می‌توان سربازان را به کشتن داد؛ بدون هیچ عذاب وجدانی. باری در میان سنگ‌قبرهای حیاط قدم می‌زنم و درباره سرنوشت سربازان خیال می‌بافم. آیا یکپارچه‌کردن کشور را می‌توان در یک کفه‌ ترازو قرار داد و جان سربازان را در کفه‌ دیگر و گفت این قصور را می‌توان به آن حفظ حریم بخشید؟ و تازه مگر شکست سلطان ـ ما ـ باعث جدایی کردستان هم نشده؟ قدم می‌زنم و به شگفت‌انگیزی تأثیر جنگ‌ها فکر می‌کنم که چهره حاکمان را خدشه‌دار می‌کند. در آستانه سقوط استالینگراد، فرماندهان شوروی در اتاق جنگ جمع شده‌اند. استالین که هیچ تخصص و توان نظامی ندارد، کنار نقشه ایستاده تا همچنان حرف‌های بی‌پایه و اساس بزند و همه بگویند به‌به چه در و گوهری! باید با قلم زر نوشت این فرمایشات را! اما کارد به استخوان رسیده و دشمن پشت دروازه است؛ بنابراین دیگر جای تعارف و چاپلوسی نیست. یکی از امرای ارتش می‌گوید رفیق ژوزف می‌شود، کمی کنار بایستید تا ما کارمان را بکنیم؟ حرف چنان برای رفیق سنگین است که وسط جنگ، همه چیز را رها می‌کند و تا مدتی در کاخ زمستانی‌اش سکنی می‌گزیند، بی‌آنکه حتی به تماسی پاسخ بدهد. کسی هم جرأت نمی‌کند برود و بیاوردش، هرچند که جایگاه اسطوره‌ای و فرابشری دیکتاتور خدشه‌دار شده (و البته این صحنه در زمانه‌ معاصر هم برای ما آشناست و یاد قهرکردن رئیس‌جمهوری می‌افتیم!)

مطابق قانون مطبوعات، واگذاری امتیاز رسانه‌ها به غیر، ممنوع و منوط به درخواست کتبی صاحب‌امتیاز و تصویب هیئت نظارت بر مطبوعات است؛ در این میان اما بازار خرید و فروش مجوز رسانه‌ها داغِ داغ است. از ۲۵ خرداد ۱۳۹۳ و با راه‌اندازی طرح «سامانه جامع رسانه‌های کشور» و الکترونیکی‌شدن فرایند اخذ مجوز نشریات در کشور، این امکان برای متقاضیان دریافت مجوز نشریه از هر نقطه ایران فراهم شد که به‌صورتی سهل‌تر، صاحب رسانه و تریبون در افکار عمومی شوند .بر اساس آمار رسمی (برگرفته از سامانه جامع رسانه‌های کشور)، تا تاریخ دوم مرداد ۱۳۹۷ تعداد کل رسانه‌های دارای مجوز در کشور ۹۲۰۵ رسانه بوده که از این تعداد ۶۴۱۹ رسانه، چاپی و ۲۳۵۲ رسانه، برخط هستند و این درحالی‌است که بالغ بر ۱۳۰۰ درخواست هم در نوبت رسیدگی در هیئت نظارت بر مطبوعات هستند .وضعیت انتشار و فعالیت رسانه‌ها در کشور اما حاکی از آن است که بسیاری از مجوزهای صادره، روی کاغذ مانده و چندان منطبق با دوره انتشارِ اعلام شده از سوی متقاضیان اولیه که حالا باید آنان را صاحبان امتیاز یا مدیران مسئول این رسانه‌ها دانست، نیست.
پروانه انتشار یا مجوزی کاغذی؛ مسئله این است!
موضوع البته، فراتر از این خوش‌بینی‌هاست؛ گزارش‌های میدانی از حال‌وروز این روزهای رسانه‌هایی که در سامانه یادشده به ثبت رسیده‌اند و می‌بایست خود را به مخاطبان عرضه کنند، نشان می‌دهد که بخش چشمگیری از این مجوزها به دلایل مختلف، به تنها یک برگه‌ کاغذی در کشویِ صاحبان آنان تقلیل یافته است. نبود سرمایه اولیه برای راه‌اندازی رسانه (اعم از کاغذی یا الکترونیک)، نبود چشم‌اندازی روشن از آینده رسانه‌ها به‌ویژه نشریات کاغذی، نداشتن انگیزه‌های کافی برای ورودی‌های جدید حوزه رسانه جهت شروع یک فعالیت مناسب در فضای رسانه‌ای موجود، مشکلات مرتبط با جذب نیروهای حرفه‌ای در رسانه‌ها و تأمین آنان از حیث حقوق و بیمه و...، از جمله دلایل این مسئله است.
****ایام انتخابات؛ ماه‌عسل رسانه‌های استیجاری
در این قبیل بزنگاه‌ها و با توجه به اینکه می‌توان (دست‌کم به‌صورت تخمینی) بنیه اقتصادی اهالی رسانه و مدیران رسانه‌ها را متوسط و پایین‌تر از آن برآورد کرد، رقم‌های پیشنهادی برای واگذاری مجوز رسانه‌ها یا حتی اجاره‌دادن آن‌ها برای یک مقطع زمانی کوتاه (به‌عنوان‌مثال، در ایام انتخابات) به این ستادهای انتخاباتی، از نظر اهالی رسانه، شاید اغواگرانه به‌نظر برسد و آنان را متقاعد به انجام این کار کند. موارد متعددی از این قبیل اتفاقات در ایام انتخابات، رسانه‌ای شده است که البته به‌طورمعمول از سوی طرفین این قرارداد، تائید یا تکذیب نمی‌شود؛ گفته می‌شود که در یک مورد از این واگذاری‌ها در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته (۱۳۹۶)، نماینده یکی از نامزدهای انتخابات، مبلغ بیست‌میلیون تومان برای دریافت مجوز یک ماهنامه سیاسی پیشنهاد کرده بود. فارغ از صحت و سُقم این خبرها و رقم‌هایی که دراین‌باره ذکر می‌شود، موضوع اصلی اما، قانونی بودن یا نبودن واگذاری مجوز یک رسانه یا اجاره‌دادن آن توسط صاحب‌امتیاز یا مدیرمسئول آن است.
چه چیز باعث فروش مجوز نشریه توسط مدیرمسئول می‌شود؟
با وجود این منبع صریح قانونی، بازار واگذاری مجوز رسانه‌ها (به‌ویژه در فضای مجازی) داغِ داغ است؛ افرادی که بیش از یک سال پیش مجوز نشریه خود را اخذ کرده‌اند اما بنا به دلایل مختلف از عرضه آن روی دکه خودداری کرده‌اند (یا قادر به این کار نبوده‌اند) و تنها برای برقرارماندن پروانه انتشار آن، نسخه‌هایی از نشریه را چاپ و راهی معاونت مطبوعاتی می‌کنند، در این بازار، گاه سود خوبی هم به جیب می‌زنند. ذکر این نکته هم البته ضروری است که کسانی هم هستند که به‌رغم داشتن انگیزه و حتی توان تحریریه‌ای، اما به‌خاطر شرایط بد اقتصادی و با هدف جبران هزینه‌های دیگر خود، مبادرت به واگذاری یا اجاره‌دادن رسانه‌شان می‌کنند. همه این اتفاق‌ها در حالی است که مطابق ماده ۱۶ قانون مطبوعات، عدم انتشار منظم نشریه، موجب لغو مجوز آن رسانه می‌شود. عدم انتشار منظم نشریه هم، معادل نظم در انتشار کمتر از ۵۰درصد است؛ یعنی اگر یک روزنامه که به‌طورمتوسط باید ماهی ۲۵ شماره از آن منتشر شود، کمتر از دوازده شماره چاپ کند، مشمول ماده ۱۶ قانون مطبوعات شده و مطابق آن، مجوزش می‌بایست لغو شود. این مسئله درباره هفته‌نامه‌ها، دو شماره در ماه و دوهفته‌نامه‌ها، یک شماره در ماه است. بدیهی است این فرمول درباره نشریات با سایر دوره‌های انتشار نیز صادق است. برای بررسی این موضوع و درواقع میزان انطباق فعالیت‌هایی که درزمینه واگذاری مجوز رسانه‌ها به‌ویژه نشریات مکتوب و خرید و فروش آن‌ها به‌خصوص در فضای مجازی صورت می‌گیرد، خبرنگار مهر در پوشش متقاضی دریافت این مجوزها و درواقع خریدار آن‌ها یا فردی که مایل است نشریه را برای مدتی اجاره کند، با تعدادی از کسانی که در فضای مجازی مبادرت به درج آگهی‌های مذکور کرده بودند، وارد گپ‌وگفت شد و به نکات جالبی در این زمینه رسیدیم.
نرخ ۲۰میلیونی را برای واگذاری نشریه، از بازار گرفتم
بانویی که به‌عنوان مدیرمسئول یک ماهنامه سراسری و دوزبانه (فارسی و انگلیسی)، اخیراً اقدام به درج آگهی برای واگذاری مجوز آن کرده است، می‌گوید که قبلاً دو شماره از مجله خود را در هشت صفحه و به قیمت ۲۰۰۰ تومان منتشر کرده‌ است و الان هم حاضر است مجوز آن را به قیمت بیست‌میلیون تومان یا اگر نشد، با «یک قیمت توافقی» واگذار کند. وی می‌گوید که این نرخ را «از پرس‌وجو با کسانی که مبادرت به این کار (واگذاری مجوز) کرده‌اند»، برآورد کرده و درباره وضعیت انتشار دو شماره‌ای که قبلاً از آن منتشر شده است، عنوان می‌کند: این دو شماره روی دکه توزیع نشده بلکه از طریق ارسال به شیوه پُستی عرضه شده است. به اذعان مدیرمسئول این نشریه که دارای یک دفتر است و چاپخانه‌ای هم در مرکز تهران کار چاپ آن را انجام می‌داده است، ماهنامه مورد اشاره حامی مالی نداشته و دو شماره‌ای هم که از آن منتشر شده، با همکاری مناطق آزاد، مناطق ویژه و شهرک‌های صنعتی منتشر شده است.
حاضرم بدون دریافت حق لوگو، امتیاز نشریه را واگذار کنم
در موردی دیگر از همین واگذاری‌ها، آقایی با عنوان سردبیر یک دوماهنامه اقتصادی با توزیع سراسری که با درج یک آگهی برای اجاره نشریه‌اش اعلام آمادگی کرده است، می‌گوید که تا الان ۲۰، ۳۰ شماره از این نشریه چاپ شده و همین الان هم در حال انتشار است؛ ولی به‌دلیل اینکه هنوز «بخش بازرگانی» ندارد، فعلاً توان ادامه انتشار آن را ندارد. وی نیز که چهارماهی است این آگهی را درج کرده، می‌گوید که حاضر است عنوان «سردبیری» را به هر فردی که متقاضی اجاره‌کردن نشریه‌اش باشد، تفویض کند تا بتوان کار انتقال نمایندگی آن را هم از هیئت نظارت بر مطبوعات انجام داد. سردبیر این نشریه که تعداد شمارگان آن را هم بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ نسخه برآورد می‌کند، اطمینان می‌دهد که در ازای این واگذاری، مبلغی را هم که به‌طورمعمول بابت حق لوگو ردوبدل می‌شود، از متقاضی مطالبه نمی‌کند و در ادامه این گپ‌وگفت با بیان اینکه برای اجاره‌دادن نشریه می‌توان به دو شیوه عمل کرد، اذعان می‌کند که جدای از رویه قانونی که در آن فرایند اجاره رسمی از طریق هیئت نظارت بر مطبوعات انجام می‌شود - و البته وی نیز همین روال را ترجیح می‌دهد - یک روش سهل‌تر هم هست که در آن، با تغییر صوری سردبیر، می‌توان انتشار مجله را ادامه داد.
بعد از انجام معامله، همه چیز تمام می‌شود
فرد دیگری که برای واگذاری مجوز نشریه تخصصی خود در حوزه صنعت آب با قیدِ «قیمت توافقی» آگهی داده است، می‌گوید که مجوز این هفته‌نامه حدود دو سال پیش صادر شده و تا الان هم شانزده، هفده شماره از آن چاپ شده که البته فقط دو، سه شماره اول آن روی دکه آمده و مابقی از طریق شرکت‌های توزیع، عرضه شده است؛ هرچند همین الان هم این نشریه، به‌صورت جَسته‌وگریخته چاپ می‌شود. وی پرسش درباره قیمت واگذاری را این‌گونه پاسخ می‌دهد: «برای واگذاری مجوز، من تا بیست‌میلیون تومان هم پای معامله و قرارداد رفتم؛ اما چون شرایط پرداخت طرف، متفاوت بود، آن را کنسل کردم.» مدیرمسئول این نشریه در ادامه در پاسخ به این پرسش که اگر این قرارداد بین من و شما امضا شود، آیا مشکل قانون از نظر هیئت نظارت بر مطبوعات برای من یا شما به‌وجود نمی‌آید؟، می‌گوید: «بعد از انجام معامله، مجوز نشریه به نام شما یا هر متقاضی دیگری صادر می‌شود و مشکلی هم به‌وجود نخواهد آمد.»

تیمو فون گونتین، فیلم‌ساز ۲۸ساله سوئیسی است که تاکنون هفت فیلم کوتاه ساخته است. «زن و قطار سریع‌السیر» هفتمین فیلم کوتاه او، پیش از نامزدی اسکار، برنده جایزه چشم‌انداز جدید جشنواره سیتگس، برنده جایزه تماشاگران جشنواره کوتاه شنیت، جایزه تماشاگران جشنواره هرتلند و جایزه تماشاگران جشنواره ساپورو شده است.الیز یک زندگی روتین مخفی دارد. او سال‌ها هر صبح و عصر برای قطار اکسپرس که از مقابل خانه‌اش می‌گذرد دست تکان می‌دهد. یک روز، او نامه‌ای از راننده قطار در باغ خود پیدا می‌کند و تنهایی زندگی‌اش دگرگون می‌شود.

اسکه بانگ، بازیگر و کارگردان ۲۸ساله دانمارکی است. وی در نوزده فیلم بازی کرده و علاوه‌بر کارگردانی پنج اپیزود از یک سریال، سه فیلم کوتاه نیز ساخته و برنده جوایز گوناگونی شده. «شب‌های خاموش» سومین فیلم کوتاه اوست که در جشنواره‌ها و محافل بسیاری حضور داشته؛فیلم‌ساز درباره این اثر می‌نویسد: کارگردانان مختلف زیادی الهام‌بخش من هستند. واقعاً نمی‌دانم کدام‌یک بیشتر موردعلاقه من هستند؛ اما برخی از کارگردانان موردعلاقه‌ام کن لوچ، راینر ورنر فاسبیندر، استنلی کوبریک، وس اندرسون و ریچارد کورتیس هستند که باعث عشق من به سینما شدند.
 

درامی کودکانه با حجم زیادی از موسیقی که در بوداپست دهه ۹۰ می‌گذرد، با الهام از یک داستان واقعی ساخته شده است. فیلم داستان یک گروه کر مدرسه موفق و دختر جدید کلاس است که یک راز زشت را در پشت شهرت خود پنهان کرده‌اند. کریشتوف داک، فیلم‌ساز ۳۵ساله متولد مجارستان است. او پیش از این سه فیلم کوتاه ساخته؛«آواز» چهارمین فیلم کوتاه اوست و جوایزی چون بهترین فیلم منتخب داوران جشنواره شیکاگو، جایزه تماشاگران جشنواره لیل‌و جایزه بزرگ و بهترین فیلم جشنواره Short Shorts ژاپن را کسب کرده است.