مقامات دیزنی اعلام کردند بر مبنای سیاستی که تا اواسط ۲۰۱۹ به اجرا درمی‌آید، این کمپانی تلاش می‌کند تا تعهد بلندمدت خود به حمایت از محیط زیست را عملی کند. این کمپانی اعلام کرده استفاده از وسایل پلاستیکی شامل نی ها و قاشقک‌ها در این مجموعه ممنوع خواهد شد. برمبنای این طرح سالانه بیش از ۱۷۵ میلیون نی و ۱۳ میلیون قاشقک از این مجموعه حذف می‌شود. از اوایل این ماه ممنوعیت استفاده از نی‌های پلاستیکی در سیاتل شروع شد. از آن زمان کافه‌های زنجیره‌ای استارباکز و مارویت اعلام کردند استفاده از نی‌ها و قاشقک‌های پلاستیکی را در مجموعه‌های خود ممنوع می‌کنند.
نی‌های پلاستیکی حدود ۴ درصد از حجم زباله‌های پلاستیکی را تشکیل می‌دهند که تقریبا همه آن‌ها سالانه وارد آب‌ها می‌شوند.
    

 

آلبوم جدید «محسن چاوشی» با عنوان «ابراهیم» آخرین مراحل تولید را سپری می کند تا پس از مدت ها، انتظار هواداران وی برای شنیدن آلبوم جدید پایان یابد. پس از انتشار قطعه «خوزستان» و شایعه ممنوع الکاری چاوشی، بارها این خبر تکذیب شد؛ اما همچنان از گوشه و کنار، خبر ممنوع الکاری و گمانه زنی ها به گوش می رسید که چاوشی برای دومین بار آن را تکذیب کرد.
محسن چاوشی در خصوص آلبوم «ابراهیم» و شایعات پیش آمده اعلام داشت: «آلبوم ابراهیم در حال طی مراحل اخذ مجوز با همکاری کامل دفتر موسیقی است که زمان انتشار آن به زودی اعلام می شود؛ لطفا به مصاحبه های مختلف و شایعات هم توجه نکنید. خبر ممنوع‌الفعالیت هم شایعه ای بیش نیست که عده ای دنبال داغ کردن تنور رسانه خود هستند.»
 

«گل نساء» در بخش رقابتی سومین جشنواره فیلم «ریف» نروژ
فیلم سینمایی «گل نساء» Golnesa به کارگردانی ستار چمنی‌گل با فیلمنامه ویدا صالحی با مدیریت فیلمبرداری محمد فکوری و با نقش آفرینی سعید داخ، علی محمد رادمنش، یگانه رجبی، ساقی زینتی، مسعود محمدی و ویدا عمویی در چهارمین حضور بین‌المللی خود به نمایندگی از سینمای ایران در بخش رقابتی سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «ریف» در منطقه «اینا» از مناطق جذاب گردشگری در نزدیکی شهر اسلو در نروژ روی پرده می‌رود.این جشنواره، با نمایش دادن ۳۶ فیلم کوتاه و بلند از کشورهای ایران، آمریکا، برزیل، فرانسه، ایتالیا، کره‌جنوبی، امارات متحده عربی، یونان، لهستان، صربستان، انگلیس، کانادا، اسلواکی، چین، اسپانیا، نروژ، هلند، تایوان و آلمان برگزار می‌شود.
قورباغه‌ها از نردبان فروش بالا می‌روند!
بیشترین تبلیغ برای فیلم‌سینمایی «خاله قورباغه» به کارگردانی افشین هاشمی و تهیه‌کنندگی فرشته طائرپور را تاکنون خانواده‌هایی که به سینما آمده‌اند، انجام داده‌‌اند و با رضایت تماشای آن را به دیگران نیز توصیه کرده‌اند. آغاز پخش تیزرهای تلویزیونی از هفته گذشته نیز تاثیر زیادی در اطلاع رسانی اکران این فیلم کودک سالم و شاد به خانواده‌ها داشته است.خاله قورباغه به مدد تایید و تبلیغ خانواده‌ها اکنون در رتبه سوم جدول فروش فیلم‌های  روی پرده (بعد از کمد‌های هزارپا و تگزاس) قرار گرفته است. این فیلم در برخی پردیس‌های سینمایی مانند باغ کتاب در ردیف دوم فروش قرار دارد.
«سوم شخص غایب» در اصفهان ساخته می‌شود
وحید نیکخواه آزاد تهیه کننده و کارگردان سینما با اشاره به جدیدترین پروژه سینمایی خود با نام «سوم شخص غایب» گفت: این پروژه سینمایی با موضوع کودک و نوجوان به تازگی پروانه ساخت دریافت کرده است که کارگردانی آن را خود برعهده دارم. در حال حاضر مشغول آماده کردن مقدمات این پروژه هستیم ولی هنوز مشخص نیست که «سوم شخص غایب» چه زمانی جلوی دوربین می رود. «سوم شخص غایب» قرار است در اصفهان و با حضور بازیگران اصفهانی جلوی دوربین برود. این پروژه یک فیلم مدرسه ای است که ماجراهای آن بیشتر در مدرسه رخ می دهد و داستان این فیلم به نوعی یک نگاه تربیتی را دنبال می کند.
 

ادامه بازی «هیلاری کلینتون» در سریال «خانم وزیر»
هیلاری کلینتون، کالین پاول و مَدلین آلبرایت در درام سیاسی «خانم وزیر» در نقش خودشان ظاهر می‌شوند. شبکه سی‌بی‌اس اعلام کرد که وزیران خارجه اسبق آمریکا هرکدام نقش‌های خود در این سریال که در ماه اکتبر(آبان) روی آنتن می‌رود، ایفای نقش خواهند کرد. در قسمتی از این سریال وزیر امور خارجه الیزابت مک‌کورد با بازی «تئا لئونی» رو به وزرای سابق امور خارجه برمی‌گردد و از آنها درخواست می‌کند که توصیه‌شان را در مورد چگونه پاسخ دادن به یک وضعیت حساس ابراز دارند. سریال «خانم وزیر» با نقش‌آفرینی «لئونی»، «دالی»، «پاتینا میلر»، «جفری آرِند»، «اریک برگن» و «بِبه نیو وِرت» و تهیه‌کنندگی «باربارا هال»، «مورگان فریمن»، «لئونی»، «لوری مک‌کریری»، «ترِیسی مِرسِر» و «دیوید گرا» در هفتم اکتبر به نمایش درمی‌آید.
با الهام از «تنها در خانه»، دزدها وارد خانه می شوند
یک کمدی با عنوان «تنها در خماری» « Stoned Alone» با بازی رایان رینولدز در قالب بازیگر و تهیه‌کننده ساخته می‌شود. آگوستین فریزل کارگردان کمدی «هرگز برنگرد» قرارداد کارگردانی این فیلم را امضا کرده است. این پروژه با تمرکز بر یک بازنده بیست و چند ساله ساخته می‌شود که به برنامه سفر اسکی برای تعطیلاتش نمی‌رسد و در خانه می‌ماند و به مواد روی می‌آورد و وقتی متوجه دزدها می‌شود که آنها وارد خانه‌اش شده‌اند.این کمدی با الهام از «تنها در خانه» ساخته می‌شود. این فیلم مشهور پروژه سال ۱۹۹۰ فاکس بود که با بازی مکالی کالکین در نقش یک پسر بچه ۸ ساله ساخته شد که به اشتباه در خانه جا می‌ماند و خانواده‌اش به پاریس می‌روند تا تعطیلات کریسمس را بگذرانند. «تنها در خانه» با فروش خیره کننده در باکس آفیس ۴۷۶ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت.
 

کمتر از یک ماه به شروع جشنواره تئاتر عروسکی تهران (مبارک) که هر دوسال یک بار برگزار می‌شود باقی مانده و مرضیه برومند که تا اواخر سال قبل شایعه استعفایش از دبیری جشنواره شنیده می شد، این روزها پس از برطرف شدن برخی مشکل ها و نیز با همراهی دوستان و همکاران جوان و قدیمی خود مشغول آماده‌سازی جشنواره‌ است؛ جشنواره‌ای که تفاوت مهم و قابل توجه آن با دیگر رویدادهای هنری کشور افتتاحیه‌ای است که چند سالی است در خیابان و با حضور خانواده‌ها و بچه‌ها و عروسک‌ها برپا می‌شود. به گفته مرضیه برومند مراسم افتتاحیه این جشن از ساعت 17 تا 19 روز عید سعید قربان برگزار می شود و بعد از آن هم تا شب نمایش‌هایی اجرا خواهد شد. در ادامه صحبت های مرضیه برومند، دبیر هفدهمین جشنواره تئاترعروسکی از تاثیر گرانی ارز و تحریم‌ها و تخصیص کم اعتبارات بر عرصه هنر و تشریح آنچه در این جشن و شادپیمایی خواهد گذشت را آورده ایم. 
تالار وحدت تا تئاتر شهر
سال 93 یعنی دوره پانزدهم این جشنواره  به نوعی امتحانی بود که ببینیم اگر چنین برنامه‌ای برگزار شود چه اتفاقی می‌افتد؟ چون معمولا از این نوع برنامه‌هایی که با شادی همراه باشند نداریم و راه‌پیمایی‌ها بیشتر به بهانه‌های مذهبی و عزا و سیاسی است. در آن سال برنامه ما تجربه خوب و جذابی از آب درآمد؛ چون با وجود راه‌بندانی که در خیابان‌ها پیش آمد، مردم با سلایق و عقاید مختلف خیلی همراهی کردند و دیدیم وقتی بحث شادی و همدلی باشد، مردم حتی شلوغی و راه‌بندان را هم تحمل می‌کنند. در سال 95 کمی برنامه‌ریزی ‌شده‌تر و با مسیری طولانی‌تر افتتاحیه و شادپیمایی را پیش بردیم که مسیر تالار وحدت تا تئاتر شهر را طی کردیم و آن هم فوق العاده بود. در آن دوره حضور مردم فراتر از انتظار ما بود و حتی رئیس یونیما جهانی که همراه ما بود باور نمی‌کرد چنین استقبالی از افتتاحیه یک جشنواره شود؛ چرا که در هیچ کشوری چنین چیزی با این شور و حال و مخصوصا در شهری بزرگ مثل تهران ندیده بود.
بخشی از مشکلات جامعه به‌خاطر همدل نبودن است
در آنچه ما برای جشنواره و به‌ویژه افتتاحیه تدارک دیدیم، همدلی زیادی در سطح جامعه ایجاد شد و این از آن جهت اهمیت دارد که به نظرم در شرایط فعلی بخشی از مشکلات به‌خاطر همدل نبودن جامعه است و اینکه به فکر تامین منافع بلندمدت نیستند؛ در حالی که در دوران جنگ اصلا چنین چیزی را شاهد نبودیم. ترجیح می دادم در جشنواره امسال که از 31 تیرماه به طور رسمی آغاز می‌شود، نشانه‌های جشنواره و نیز اجرای نمایش‌ها در نقاط مختلف تهران وجود داشته باشد، که امکانش فراهم نیست؛ من همیشه دوست داشتم این شادپیمایی در خیابان باشد تا مردمی که از برگزاری چنین جشنواره‌ای خبر ندارند خیلی ناگهانی با آن مواجه شوند و ببینند چه اتقاق عجیب و قشنگی است، ولی در خیابان‌های تهران به‌جز بحث ترافیک، مسائل و محدودیت‌های دیگری هم وجود دارد که کمی برنامه‌های ما را تغییر داده است.

ترس یک گروه روسی از جنگ در ایران!
امسال با توجه به شرایط اقتصادی کمربندهایمان را محکم بسته ایم. در بخش تئاتر، محیط نمایشی قابل توجهی که با معیارها و فرهنگ ما همخوانی باشد نداشتیم و در این بخش فقط نمایش‌های ایرانی اجرا می شود؛ اما در بخش صحنه‌ای می‌خواستیم اُبراتسُف (از روسیه) را به ایران دعوت کنیم و با اینکه با وجود 36 نفر، گروه خیلی پرخرجی بودند و دستمزد بالایی داشتند و سفارت روسیه هم هیچ همکاری نکرد، در نهایت به توافق رسیدیم، ولی بعد به طرزی عجیب و ناگهانی بهانه هایی برای انصراف مطرح کردند؛ مثل گرمای هوا و سن بالای افراد گروه، که البته ما هم سعی کردیم از جایی دیگر دلیل اصلی را پیدا کنیم و متوجه شدیم آن ها ترسیده‌اند که نکند در ایران جنگ شود به همین دلیل ما هم پیگیر ماجرا نشدیم؛ چون حضورشان با این دیدگاه اصلا برایمان اهمیت نداشت. انصراف گروه روسی در حالی اتفاق افتاد که از آن طرف، گروه نمایشی فرانسه بعد از سخنرانی رئیس جمهور آمریکا ایمیل زد و بابت حرف‌های آقای ترامپ پوزش خواست و گفت که با کمال میل به ایران می‌آیند و تخفیفی هم برای دستمزدشان دادند. با این حال گروه دیگری هم بود که به دلیل اینکه یکی از اعضایش به آمریکا سفر می کند، نگران بودند که مبادا با سفر به ایران مشکل پیش آید و همین دلیل لغو حضورشان شد و این ها هر کدام بخشی از مشکلات ناشی از تحریم هاست که در جشنواره ها نمود پیدا می کند.
جشنواره تئاترعروسکی برای بچه ها یا بزرگ‌ترها؟
ما همیشه طبق فراخوان هشت کار کودک و خانواده می‌پذیریم و این سقف را هم حتما رعایت می کنیم و البته تلاش می کنیم جدول را به گونه ای تنظیم کنیم که هر مخاطب، تماشاگر اثری باشد که مربوط به اوست و به این ترتیب از حضور کودکان در سالن هایی که نمایش متناسب با سن و سال آنها نیست خودداری شود که در این باره خود خانواده ها نیز باید هوشیار باشند. نام جشنواره عروسکی این تصور را به ذهن خیلی ها می رساند که جشنواره متعلق به کودکان است؛ در حالی که تعداد کارهای بزرگسال بیشتر است، همان 8 کار کودک و خانواده و 12 نمایش بزرگسال نشان می‌دهد که  رویکرد من چیست، چرا که اولویت در این جشنواره با تئاتر و با مفاهیم عمیق و فلسفی و اجتماعی است و حتی آثاری داریم که به راحتی می توانند در جشنواره تئاتر فجر امسال بدرخشند؛ همانطور که پیش از این هم رخ داده است. همچنین رویکرد جشنواره این است که همه از آن استفاده کنند و من خیلی دوست داشتم که بخش کودک و خانواده و بزرگسال را در جشنواره جدا می‌کردم؛ مثلا سه روز جداگانه یا سانس های جدا برای هر کدام تعیین می کردم و از آنجا که جدول هنوز بسته نشده نمی دانم برای چنین کاری امکانی هست یا خیر.
دعوت برومند از خانواده ها
در جشنواره امسال چند بخش دیگر مانند مهمان، جنبی و تجربی هم گنجانده شده اند که در بخش مهمان کارگردان هایی همچون افسانه زمانی و فریبا دلیری نمایش های تازه خود با نام های «ترنج» و «چارلی و کارخانه شکلات سازی» را اجرا می کنند و در بخش تجربه آثار کوتاهی بین 5 تا 15 دقیقه هستند که در باکس های زمانی مختلف اجرا می شوند و دو نمایش از عادل بزدوده و آرش شریف زاده هم در صورت آماده شدن به صحنه خواهند رفت. از خانواده ها و نیز بچه ها دعوت می کنم تا روز 31 مردادماه و همزمان با عید سعید قربان از ساعت 17 با عروسک‌هایشان به بوستان آب و آتش بروند تا همه در کنار هم در شادپیمایی جشنواره تئاتر عروسکی تهران شرکت کنند.
 

اثر پیشین من با عنوان «دور از دسترس اطفال نگهداری شود»،که سال 95 در تئاترشهر اجرا کردیم، بر اساس داستان واقعی پدر و مادری بود که مواد مخدر شیشه مصرف می‌کردند و به خاطر افراط در مصرف، فرزند هفت‌ساله‌شان را زنده آتش می‌زنند و نمایش «سُس توت‌فرنگی» نیز مانند آن، داستان یک باغ قدیمی در لواسان است که دوستانی قدیمی در آن جمع می‌شوند تا درباره تقسیم باغ صحبت بکنند، چون هرکدام از این باغ سهمی دارند. این گردهمایی باعث می‌شود روابط پنهانی زناشویی بین آنها نمایان بشود؛ معضلاتی که الان متاسفانه در جامعه ما وجود دارد؛ واقعیتی که باید بپذیریم این است که این یک اتفاق منفی است که در جامعه ما می‌افتد، رابطه‌های مخفی که نشان‌دهنده ضعف اجتماعی ماست و می‌توان درباره این موضوع مفصل بحث و بررسی کرد که سرچشمه مشکلات از کجا ناشی می‌شود. به نظرم چنین مشکلاتی از هر جایی می‌تواند باشد؛ مشکلات مالی، فرهنگی، نبود امکانات و تمرکز و زندگی بهتر برای مردم که بخش زیادی از آن دست دولتمردان ماست که متاسفانه با وضعیت اقتصادی امروز، هرچه پیش می‌رویم، معضلات بیشتر و بیشتر خواهد شد.در مورد شیوه اجرایی نمایش، باید بگویم سعی شده نمایش را به صورت مینی‌مال کار بکنم. در حقیقت از نورپردازی‌های خاص استفاده کرده‌ام. همچنین صحنه به دو قسمت تقسیم شده؛ یکی صحنه‌ ای است که نام آن را رینگ کار گذاشته‌ام و دیگری صحنه‌ای که میز شام آخر است. میز شام آخر، آغازگر نمایش ماست و رینگ کار جایگاهی است که تابلوهای نمایش، اپیزود به اپیزود در آن اتفاق می‌افتد. این‌که کلمه رینگ را به کار برده‌ام به خاطر مبارزه‌ای است که بین انسان‌ها اتفاق می‌افتد. در این بخش سعی کردیم از دعواهای زناشویی استفاده بکنیم. رینگی که تبدیل شده به اتفاق‌های بد و ناسالم برای بچه‌ها و جامعه ما. دغدغه‌ام از روی صحنه‌آوردن این نمایشنامه، نشان‌دادن رابطه‌های مخفی زناشویی است که متاسفانه اتفاق می‌افتد. امیدوارم که چنین کارهایی تاثیر خودش را بگذارد تا این‌گونه معضلات کمتر بشود و اتفاقی بیفتد تا بتوانیم روابط مخفی را کنار بگذاریم و زندگی خیلی خوبی را با خانواده‌های‌مان داشته باشیم. در مورد انتخاب بازیگران هم سعی کرده‌ام به دلیل مینی‌مال‌بودن نمایش، از دوستانی که در زمینه تصویر فعالیت دارند، استفاده بکنم تا بتوانم قاب مینی‌مالی را که در صحنه می‌خواهم نشان بدهم، با استفاده و کمک بازیگرانی که تصویر را خوب می‌شناسند، روی صحنه بیاورم؛ بازیگران خوبی مثل خانم سحر صباغ‌سرشت، سهیل برخورداری، سمیرا حسن‌پور، مهدی زمین‌پرداز، منصور عربی، پرستو علیزاده و علیرضا مهران. خدا را شکر حس می‌کنم در زمینه بازیگری نمایش اتفاق خوبی افتاده است.
 

راحله مطیری دلور، نقاش و گرافیست خوزستانی و گرداننده نمایشگاه گروهی نقاشی و تصویرسازی اَمُرداد، اظهار کرد: هدف دیگر از برپایی این نمایشگاه شناسایی هنرمندانی است که تاکنون خودشان یا آثارشان شناخته نشده‌اند و درصدد هستیم با برگزاری این نمایشگاه معرفی شوند. در مجموع توانستیم با ۹ هنرمند همکاری داشته باشیم که تعداد ۲۹ اثر با تکنیک‌های متفاوت از آنها در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است. می‌توان به سیما باوری، زهرا ریاضی، آیسودا زراسوندی، نازنین احمدپوری، مریم گنجعلی، رخساره پناهی، سرور بهرنگ و علی‌رضا بیداری که آثارشان در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته است اشاره کرد.
نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد نبود مکانی استاندارد و با کیفیت بسیار عالی مانند گالری‌های هنری است؛ زیرا در کلانشهر اهواز به دلیل وجود محدودیت‌های بسیار قدرت انتخابی برای ما وجود ندارد و برای نمایش آثارمان گاهی به علت کم بودن فضای فیزیکی مجبور به کم کردن آثار خود هستیم. عنوانی که برای این نمایشگاه انتخاب کردیم از ماهی که در نظر داشتیم در آن تاریخ نمایشگاه را برگزار کنیم الهام گرفته شده است.

«به سبکی پر،  به سنگینی آه» روایتی‌است از زبان چند شخصیت، و این تغییر راویان در هر فصل، داستان را پرکشش کرده است. داستان در نه فصل روایت شده که تاحدودی تقدم و تأخر زمانی دارد. داستان اگرچه تلخ است؛ اما بوی خوبی دارد؛ بوی عطر مادر، دست‌های پدر و امید، بوی یک زندگی ساده که به‌رغم همه مشکلات، کوشش می‌شود با چیزهای ساده، پررنگ نشان داده شود. در قسمتی از خلاصه این کتاب می خوانیم، فاطمه که بار سنگین زندگی با شوهری را تحمل می‌کند که به اسکیزوفرنی حاد مبتلاست، بردباری به ‌خرج می‌دهد.

کتاب «نون نوشتن» اثر محمود دولت‌آبادی شامل مجموعه‌ای از یادداشت‌هاست؛ یادداشت‌هایی که از سال ۵۹ تا ۷۴ درباره‌  زندگی کاری و شخصی‌اش نوشته است. نون نوشتن زمستان ۱۳۸۸ چاپ شد که توسط نشر چشمه گردآوری شده است. در خلاصه کتاب نون نوشتن آمده است:«آنچه در این گاهی نوشتن‌ها آمده در مسیر مدتی پانزده – شانزده‌ساله نوشته شده و هیچ کوششی به‌جهت تغییر یا تحریف آنچه اندیشیده و نوشته‌ام انجام نگرفته. خواسته‌ام هرآنچه در هر هنگام یادداشت کرده‌ام بیاید، از آنکه خود بدانم در چه‌گاه چه می‌اندیشیده‌ام و شما نیز اگر خواستید بدانید!»
 

رمان «خانه‌ لهستانی‌ها» جدیدترین رمان مرجان شیرمحمدی است. داستان این کتاب که نویسنده در مصاحبه‌ای گفته است آن را تحت تأثیر ماجراهای هاکلبری فین نوشته است، از زبان پسربچه چهارده ساله‌ای روایت می‌شود که داستان دوران ده سالگی‌اش در خانه لهستانی‌ها را بیان می‌کند. زمانی که به همراه مادر و خاله و مادربزرگش در خانه‌ای واقع در محلات جنوبی تهران به همراه چند خانواده دیگر زندگی می‌کرد.داستان که از نظر زمانی در دوره پهلوی دوم می‌گذرد، تمرکزش بیشتر روی دنیای زنان، روایت گذشته و دغدغه‌ها و ترس‌ها و شیوه تصمیم‌گیری آنهاست.