محسن غرویان، استاد حوزه: محرمانه‌بودن درحال‌حاضر خیلی معنایی ندارد؛ چراکه روی آن می‌نویسند محرمانه، اما در جاهای مختلف و مکان‌های عمومی مانند نمازخانه و کتابخانه دیده‌ام و می‌بینم؛ لذا «محرمانه» در بسیاری از موارد تنها یک اسم است. گاهی می‌بینیم که یک بولتنی با مهر محرمانه در نمازخانه یک سازمان پیدا می‌شود و مثلاً یک نسخه آن در جامهری است. اخبار و گزارش‌هایی که در این بولتن‌ها وجود دارد همه حوزه‌ها را شامل می‌شود: گاهی در خصوص آمار اقتصادی، گاهی مسائل سیاسی و گاهی نیز به مسائل اجتماعی و فرهنگی می‌پردازد. همه این موارد بستگی به وظیفه آن نهاد دارد که بولتن را تهیه می‌کند. آنان این آمار را به اعضای خود می‌دهند تا ‌آنان حساس شوند و طبق وظیفه‌ خود عمل کنند.
 

علی خرم، کارشناس مسائل بین‌الملل: جایی مانند خلیج‌فارس اگر بین ایران و آمریکا یک درگیری کوچک هم پیش بیاید، در این فضای متشنج موجود بین ایران و آمریکا تبدیل به یک جنگ تمام‌عیار می‌شود؛ چراکه هر دو کشور از یکدیگر عصبانی هستند؛ به‌عنوان‌مثال، اگر به کره شمالی و آمریکا نگاه کنید تهدیدها تا حدی اوج گرفت که جهان فکر کرد، جنگ هسته‌ای صورت می‌گیرد؛ ولی افول پیدا کرد. منظور این است که وقتی یکی از طرفین مثل آمریکا شروع می‌کند به شعار و تهدید علیه دیگری و ایران هم متقابلاً می‌خواهد شعار دهد، جایی ممکن است این شعارها از کنترل خارج شود وطرفین دچار درگیری شوند. این است که شرایط خوبی نیست که ایران و آمریکا با هم دچار جنگ تبلیغاتی هستند.
 

نصراله پژمانفر، عضو جبهه پایداری: ما باید به‌دنبال مدل‌هایی باشیم که با واقعیت‌های جامعه هم‌خوانی داشته باشد تا بتوانیم توسعه سیاسی را محقق کنیم؛ به‌عبارت‌دیگر باید به‌دنبال پیاده‌کردن مدل‌هایی باشیم که بتواند جمعیت‌های هم‌فکر را به دور هم جمع کند. درحال‌حاضر گروه‌ها بر اساس منافع و امتیازها به دور هم جمع می‌شوند. این موضوع انحصارطلبی‌هایی را ایجاد می‌کند و آن چیزی نیست که بتواند رضایت مردم را جلب کند. برخی فکر می‌کنند اگر لیست‌شان رأی آورد یعنی مردم آنان را قبول کرده‌اند؛ درحالی‌که باید در آرای مردم دقت کرد؛ چراکه آنان برای رأی‌دادن انگیزه‌های بسیار متفاوتی دارند و مصادره‌کردن نظر مردم به نفع یک جریان اشتباه است.